Μια από τις μεγαλύτερες περιπατητικές απολαύσεις του κέντρου αποτελεί αναμφίβολα η ανέμελη βόλτα στην πλακόστρωτη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Από τη μία πλευρά, ο ιερός βράχος της Ακρόπολης, με τις στολισμένες δέντρα παρυφές του, το θέατρο του Διονύσου και το Ηρώδειο. Από την άλλη, τα εμβληματικά νεοκλασικά κτήρια, σύμβολα υψηλής αισθητικής, μα και ευδαιμονίας ή επιβεβαίωσης κάποιας ορισμένης κοινωνικής ανωτερότητας.
Πράγματι, δεν ανακαλύπτουμε κάτι ριζοσπαστικό διαπιστώνοντας πως η αρχιτεκτονική λειτουργεί δηλωτικά, για την ευμάρεια ή την ιεραρχική τοποθέτηση που χαρακτηρίζουν τις γειτονιές. Σε αυτή την αστική σημειωτική, φυσικά, εντάσσεται και η χρήση έργων τέχνης σε κατάλληλες περιοχές, μα και η αποτύπωση φράσεων, ρητών και συνθημάτων. Στα Εξάρχεια κυριαρχούν τα πολιτικά συνθήματα, στις Δυτικές Συνοικίες το ποδοσφαιρικό ρεπερτόριο, ενώ το εμπορικό κέντρο κατακλύζεται από διαφημιστικά σλόγκαν.
Αλήθεια, τι είδους φράσεις βρίσκουν τον χώρο τους στην εύπορη, αστική γειτονιά της Αρεοπαγίτου; Εύλογα επιλέχθηκε για να διακοσμήσει αρχαιοπρεπώς την είσοδο ενός νεοκλασικού η σοφία του Πλάτωνα. Διαβάζουμε, λοιπόν, το αιχμηρό ρητό τού φιλοσόφου «γαρ αι τε κύνες κατά την παροιμίαν». Η μετάφραση στα νέα ελληνικά, στο κάτω μέρος της πινακίδας δίπλα στην εξώπορτα, επιτρέπει στους περιπατητές της περιοχής να αντιληφθούν το νόημα: «Κατά τον αφέντη και το σκυλί».
Μια χαρά επίδειξη αρχαιομάθειας των εκπροσώπων της ανώτερης κοινωνικής ομάδας στα πέριξ της Ακροπόλεως. Ωραία, ας σημειωθεί, ωστόσο, πως η νεοελληνική απόδοση είναι λανθασμένη. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς απόφοιτος κολλεγίου για να αντιληφθεί πως το παράθεμα –αράδα 563c από την Πολιτεία– θα μεταφραζόταν ορθά «όπως τα σκυλιά κατά την παροιμία». Μερικές γραμμές παρακάτω στο πρωτότυπο, έρχεται η συμπλήρωση της φράσης που αναφέρει ο Πλάτων, γεγονός που δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους της διακόσμησης του νεοκλασικού. Σημασία έχει η συνδήλωση αριστείας που φέρνει η χρήση ενός ρητού στην αρχαία ελληνική. Και η πόλη συνεχίζει να σημειώνεται, να χρωματίζεται, να γράφεται.