Ο Σεπτέμβριος με τα νέα ξεκινήματα, ενδείκνυται και για την έναρξη μαθημάτων οδήγησης. Είτε επειδή μόλις έκλεισες τα δεκαοκτώ, είτε επειδή απλά πήρες την απόφαση να μπορείς να … αυτό-κινείσαι, βγαίνεις εις αναζήτησιν του κατάλληλου δασκάλου. Πώς να επιλέξεις; Πού να πας; Τι πρέπει να προσέχεις; Εμείς μιλήσαμε με τον κ. Γιάννη Αλεξανδρή, δάσκαλο και ιδιοκτήτη της Σχολής Οδηγών Αλεξανδρής στην Κυψέλη, για όλα αυτά και για άλλα πολλά, όπως την οδηγική συμπεριφορά στην Ελλάδα, κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται, μικρά tips για νέους και παλιούς οδηγούς!
Πώς γίνονται πλέον τα μαθήματα; Ολοκληρώνεται η θεωρητική εκπαίδευση και στη συνέχεια ξεκινάει η πρακτική;
Τα μαθήματα ξεκινούν στην αίθουσα. Λύνουμε απορίες και μαθαίνουμε τρόπο σκέψης, ώστε ο μαθητής επιτύχει στο τεστ των σημάτων. Αλλά δεν μένουμε μόνο εκεί. Η οδήγηση είναι πολιτισμός. Προσπαθούμε να διδάξουμε τη σκέψη, τη φιλοσοφία, την πειθαρχία που πρέπει να έχει ο οδηγός. Η αντίληψη του οδηγού πρέπει να διαμορφώνεται. Γι’αυτό, Δε μένουμε μόνο στις αστείες, κακογραμμένες, απαρχαιωμένες ερωτήσεις του βιβλίου. Προσπαθούμε ώστε ο μαθητής να έχει τα εφόδια για όσα θα ακολουθήσουν στα πρακτικά μαθήματα.
Τα πρακτικά βέβαια είναι ελάχιστα βάσει νόμου. Δώδεκα ή δεκατρία μαθήματα που διαρκούν μιάμιση ώρα. Τα οποία είναι λίγα για να βγει ο μαθητής σε αυτοκινητόδρομο ή να μπει στο κέντρο. Η’ για να δουλέψουμε ανηφόρες και κατηφόρες.
Εμάς μας ενδιαφέρει οι μαθητές μας να μπορούν να οδηγούν παντού και με \ασφάλεια. Όχι μόνο να μάθουν 2 τετράγωνα δρόμο, μια οπισθογωνία και παρκάρισμα ώστε να αποκτήσουν δίπλωμα. Ασχολούμαστε με τον μαθητή ουσιαστικά. Και η χαρά μας είναι μεγάλη όταν τους συναντάμε στο δρόμο με τα αυτοκίνητα τους. Μεγάλη μας χαρά επίσης όταν έρχονται οι γονείς και μας δίνουν συγχαρητήρια. Τιμή μας οι πάνω από 130 θετικές κριτικές στο google. Η απόκτηση διπλώματος σε μας σημαίνει εκπαίδευση και όχι διεκπεραίωση.
Γιατί θεωρείται ότι οι άλλοι οδηγοί, όταν βλέπουν εκπαιδευτικό αυτοκίνητο ή Ν, αντιδρούν σπασμωδικά και πολλές φορές επικίνδυνα;
Δυστυχώς, λίγοι μας σέβονται στον δρόμο. Είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού. Ως γνωστόν υστερούμε σε αυτούς τους δύο τομείς. Μάλλον οι οδηγοί ξεχνούν πώς ήταν όταν ξεκίνησαν κι εκείνοι τα μαθήματα. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις, Λίγοι μας προσέχουν και έχουν υπομονή. Βέβαια, σε αυτό παίζουν ρόλο και οι ρυθμοί της πόλης που μας κάνουν μόνιμα βιαστικούς.
Περιγράψτε μας μία περίεργη σκηνή που σας έχει συμβεί στο δρόμο.
Κάνοντας μάθημα στο κέντρο της Αθήνας, καταλαβαίνεις ότι τα περίεργα είναι πολλά. Το πιο κλασικό είναι να μας κορνάρουν επειδή σταματήσαμε στο πορτοκαλί (δηλαδή στο κόκκινο!). Πολλές είναι οι κυρίες – συνήθως μεγάλης ηλικίας – που μας κάνουν σήμα νομίζοντας πως είμαστε ταξί…
Τι θα λέγατε σε κάποιον που τρέχει, ώστε να σταματήσει να το κάνει;
Η λέξη “τρέχει” είναι σχετική. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.. Όμως, επειδή η αίσθηση της ταχύτητας είναι κάτι που αρέσει σε πολύ κόσμο, αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι ο δρόμος δεν είναι πίστα, τα αυτοκίνητα μας δεν είναι αγωνιστικά και οι υπόλοιποι στο δρόμο, μπορεί απλά να μην θέλουν να τρέξουν! Με λίγα λόγια, να μην ξεπερνούν τα όρια ταχύτητας και να κάνουν κάποια μηχανοκίνητα αθλήματα (πχ. οδήγηση καρτ) ώστε να ξεσπούν εκεί, σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους και όχι στο δρόμο.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που τώρα μαθαίνει και σε κάποιον που είναι ήδη αρκετά χρόνια οδηγός;
Σε κάποιον που τώρα μαθαίνει, να ξεχάσει τι έχει ακούσει και τι βλέπει στους δρόμους και να ακούει μόνο τον δάσκαλο του. Σε κάποιον που είναι χρόνια οδηγός, να μην ξεχνά πως ξεκίνησε, να σέβεται τους νέους οδηγούς και εφόσον έχει εμπειρία πλέον, να οδηγεί όσο πιο αμυντικά γίνεται, ώστε να δίνει το παράδειγμα στους υπόλοιπους.
Ποια είναι η πιο συχνή “απορίᨔ που ακούτε;
Απορίες πάρα πάρα πολλές, δύσκολες, αστείες, ίσως λόγω πανικού, ίσως υιοθετημένες από γονείς κτλ κτλ, αλλά πάντα απαντάμε σε όλες! Η πιο συχνή ίσως που ακούγεται απ’ τους περισσότερους είναι “Δάσκαλε, θα μάθω;”. Αυτό ακούγεται στα πρώτα μαθήματα τις περισσότερες φορές. Και βέβαια απαντάνε μόνοι τους στα τελευταία, που βλέπουν και νιώθουν την βελτίωσή τους.
Μιλήστε μας για τη νέα τάση της οικολογικής οδήγησης.
Η οικονομική και οικολογική οδήγηση είναι ένας τρόπος οδήγησης που επιδιώκουμε και περνάμε στους μαθητές μας ως φιλοσοφία, είτε από κάποια μίνι σεμινάρια που ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνουμε, είτε στα πρακτικά μαθήματα μας. Βέβαια, όσον αφορά τα υβριδικά οχήματα που σιγά σιγά όλο και γεμίζουν τους δρόμους, έχω να πω πως είναι άψογα και φιλικά προς το περιβάλλον. Προσπαθώ να πείσω – όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα βέβαια – να τα επιλέξουν. Δεν καταναλώνουν καθόλου καύσιμο σε ταχύτητα 60 χλμ/ώρα (περίπου), είναι αθόρυβα και εννοείται δεν ρυπαίνουν, έχουν μηδενικά τέλη κυκλοφορίας και κυκλοφορούν στο κέντρο της Αθήνας όποτε θέλουν, δεν τα αγγίζει ο δακτύλιος. Η οικολογία μας αφορά όλους. Ένα καλό συντηρημένο όχημα με σωστή οδήγηση, καταναλώνει και ρυπαίνει λίγο. Και ας μην είναι υβριδικό.
Πώς βοηθάτε κάποιον που φοβάται την οδήγηση να ξεπεράσει το φόβο του; Ποιο είναι το απαραίτητο στοιχείο που πρέπει να έχει κατά τη γνώμη σας ένας δάσκαλος οδήγησης;
Ο δάσκαλος πρέπει να ‘ναι και λίγο ψυχολόγος. Να προσεγγίζει τον μαθητή ώστε να νιώθει άνετα και να καταπολεμά τυχόν φοβίες που μπορεί να τον επηρεάζουν. Ή ακόμη και να αποκτά φοβίες αν θεωρεί την οδήγηση παιχνίδι. Δυστυχώς, χρειάζεται τεράστια προσοχή γιατί κυκλοφορούμε σε μια πόλη που συναντάς τα πάντα στους δρόμους. Χρειάζεται αμοιβαίος και συνεχής σεβασμός. Επιπλέον, η μεταδοτικότητα είναι το παν, όπως επίσης η ηρεμία και η όρεξη!
Η σχολή σας καλύπτει όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και διπλωμάτων;
Ναι βεβαίως. Όλα τα διπλώματα από 50αρι μηχανάκι που μπορεί να αποκτήσει και ένας 16χρονος έως και όλα τα επαγγελματικά, αναλαμβάνοντας όλη την θεωρητική προετοιμασία, αλλά και την πρακτική.
