Καλώς ήρθατε! Κινέζοι, Ρώσοι και Αμερικάνοι… Γάλλοι, Άγγλοι, Γερμανοί… «Ο Τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας», μου ψιθυρίζει ο συλλογικός ψυχαναλυτής μας -δημοσιογράφος και μου γνέφει ένα χαμόγελο μετρημένης αισιοδοξίας. Ρεπορτάζ. Εκατοντάδες ζευγάρια Κινέζων παντρεύονται στην Κρήτη. Ρεπορτάζ. Εκατοντάδες σελέμπριτις -έτσι δεν λέγεται; – συνωστίζονται στον Ρώσικο πια Σκορπιό. Ρεπορτάζ.
Το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο του κόσμου κατέφτασε στον -αναγεννημένο μετά τις εκλογές (μαζί με τον Βόλο)- Πειραιά. Σε πιο παλιές δεκαετίες όταν ερχόταν ο ‘‘στόλος’’ είχαμε δουλειά, φοράγαμε και τα καλά μας. Χαμογελάγαμε, τραγουδούσαμε και προσφέραμε. Τίποτα το κακό με τον τουρισμό. Πέρα ίσως πως στην πλειοψηφία πρόκειται για έναν μαντρωμένο τουρισμό (αυτόν με το βραχιολάκι), που δεν ξεμυτάει από τις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, ολ ινκλούσιβ δεν λέγεται; Και που οι φίλοι μας δεν βλέπουν Ελλάδα, ανθρώπους και φύση. Βλέπουν ξαπλώστρες, πισίνες και γκαρσόνια.
Αλήθεια έχουμε καταλάβει πόσο ευάλωτος είναι αυτός ο τρόπος ανάπτυξης; Πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να διακοπεί ο προορισμός της Ελλάδας σαν τόπος προορισμού, με ένα δημοσίευμα, με μία ταξιδιωτική οδηγία, με μία αλλαγή των πλάνων των κολοσσών του τουρισμού; Και τελικά μήπως αντί να περιμένουμε να έρθει ακόμα ένας ‘‘στόλος’’ πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε διαφορετικά; Ή μας έχει εντυπωθεί η αντίληψη της ανικανότητας για παραγωγή, δημιουργία και ανάπτυξη; Πήρα τηλέφωνο για ένα τετράκλινο. Δεν ήταν ριζόρτ, έτσι δεν λέγεται; «Πόσο κοστίζει;» ρώτησα αδιαφορώντας για τη βαριεστημάρα της ιδιοκτήτριας. «Εκατό ευρώ» τη βραδιά. «Πόσο το είχατε πέρυσι» την ρώτησα τσαντισμένος. «Όσο θέλω» μου αντέτεινε και συνέχισε «Εφορία είσαι»; Το έκλεισα χωρίς να πω κάτι. Την σκέφτηκα με τσεμπέρι στο κεφάλι να μαζεύει πεπόνια το καταμεσήμερο. Άι σιχτίρ δεν λέγεται;
Αφιέρωση πρώτη. Στην Ελένη που έχει μια ωραία ιδέα για τον πολιτισμό. Ελένη συμμάχους έχουμε;
Αφιέρωση δεύτερη. Στον Παντελάκο που ήρθε την κατάλληλη στιγμή! Μια μέρα θα το χορέψουμε μαζί στη Πατησίων… Και στον Σταύρο να ’ναι τυχερός όλο το δίμηνο!
Αφιέρωση τρίτη. Στον Αλέξανδρο που δεν πρέπει να τα παίρνει έτσι βαριά τα θέματα! Και δεν ταυτιζόμαστε… με κανέναν! Νο μορ χίροους ένι μορ!