Προτεινόμενη παράλληλη ακρόαση [νέα κυκλοφορία] : ‘κοιτάζω τις σκιές στους τοίχους’, Mechanimal https://www.youtube.com/watch?v=kJ2pi1ozfaY 

Το σύμπαν μου είναι γεμάτο αθόρυβες μηχανές τελευταία, κάπως παράλογο, electro. Υπάρχουν και χειρότερα. 

Όπως, ας πούμε, ένα λάθος πρόσωπο.

Η ειλικρίνεια εκεί, είναι κάτι τουλάχιστον, κάτι λίγο περισσότερο απ’το τίποτα. 

Κάτι για να περιστρέφει τη σκληρότητα.

Όταν αποφασίσεις να επιστρέψεις για εμένα.

Θα Ναι όλα πιο φωτεινά ή ίσως και όχι [οι σημασίες μου ευτυχώς είναι αυτόφωτες/ είσαι μια απ’αυτές].

Όταν αποφασίσεις να επιστρέψεις για εμένα.

Θα Μαι διαφορετικός, το ίδιο και εσύ [αυτές όχι].

Όταν αποφασίσεις να επιστρέψεις για εμένα.

Θα τα αισθάνομαι όλα πολύ μεγαλύτερα – θα ανοίξει ο έξω χώρος, θα γίνει μαζί μου πιο φιλόξενος.

Όταν αποφασίσεις να επιστρέψεις για εμένα.

Τα όταν, μπορεί να έχουν ήδη πεθάνει [χωρίς να ακυρώσουν αυτή σου την απόφαση]. 

Δεν πειράζει. 

Κανένα να ή θα, δεν έχει συγκρίσιμη βαρύτητα με το πάντα ή το ποτέ. 

Ο χρόνος βλέπεις [αν υπάρχει], είναι ηλίθιος ώρες ώρες, ηλίθιος και [ως τέτοιος] κουραστικός. 

Οι δικοί μου [μέσα] χώροι, έχουν μόνο εκείνες τις elegant κινήσεις που εγώ επιλέγω, και δεν τον περιλαμβάνουν.

Γι Αυτό, εγώ δε θα επιστρέψω. Γιατί ποτέ δεν ήθελα άρα και ποτέ δεν έφυγα [και αυτή θα ήταν μια από τις ελάχιστες υπερβάσεις που δε χρειάζομαι].

Άλλη μια κβαντική παρεμβολή σε έναν κόσμο χωρίς κανένα απολύτως νόημα.

Όταν αποφασίσεις να επιστρέψεις για εμένα.

Όταν θα προσπαθούν να σε κλείσουν [αυτά ή αυτοί] εσύ, να ανοίξεις.

Οι τοίχοι και τα τείχη, είναι για να πέφτουν.

Υ.Γ. Να παίζεις τη θεία μας πότε πότε [μας αγαπάει πολύ και ξέρει].