Το ραντεβού είχε κανονιστεί στις 12:30 κοντά στην οδό Ρηγίλης. Έφτασα στην περιοχή είκοσι λεπτά νωρίτερα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο και άρχισα να περπατώ τα τριακόσια μέτρα που με χώριζαν από το αρχιτεκτονικό γραφείο.
Ανέμελα πέρασα μπροστά από ένα άγαλμα σκοτεινό και αυστηρό. Διάβασα την επιγραφή χωρίς να δώσω ιδιαίτερη σημασία και επανέλαβα τρεις φορές στο μυαλό μου το όνομα που είχα διαβάσει: «Harry Truman».
Χωρίς να το θέλω έκανα μια γκριμάτσα, σαν να με είχαν αναγκάσει να καταπιώ ένα ανεπιθύμητο φάρμακο. Και τότε άκουσα μια φωνή, τρεμουλιαστή και μεταλλική, που απευθυνόταν σε εμένα: τρέχει τίποτα ρε φιλαράκο; Kάτι σε ενόχλησε; Kάτι σε χάλασε; Ήταν το άγαλμα που, ακίνητο και απειλητικό, με κοιτούσε επίμονα και με προκαλούσε. Τρομοκρατήθηκα. Σκέφτηκα να φύγω τρέχοντας. Να εξαφανιστώ. Κάτι όμως με σταμάτησε, με ανάγκασε να γυρίσω πίσω και να του απαντήσω:
«Ναι κύριε Truman. Κάτι με ενόχλησε! Με ενόχλησε το ύφος σου, σίγουρο και αποφασιστικό με το οποίο έστειλες δύο ατομικές βόμβες πάνω στο κεφάλι από 200.000 ειρηνικά άτομα στην Ιαπωνία.
Με ενόχλησε το βλέμμα σου, ήρεμο και αλαζονικό με το οποίο εξήγησες στους δημοσιογράφους ότι αυτές οι δύο άτυχες και μακρινές πόλεις ήταν μέρος ενός στρατιωτικού στόχου. Δεν βρέθηκε όμως ούτε σουγιάς πάνω στους 200.000 νεκρούς, Και μάλιστα μάθαμε ότι η δεύτερη βόμβα έπρεπε να πέσει πάνω στην πόλη Kokura. Μόνο που μετά από τρεις απόπειρες προσπάθειας,ο πιλότος αποφάσισε, λόγω κακοκαιρίας και έλλειψης καυσίμων, να καταστρέψει την πόλη Nagasaki.
Με ενόχλησε ο τρόπος σου, ειρωνικός και παιχνιδιάρικος με τον οποίο βάφτισες τις βόμβες. «Little Child» η πιο μικρή με ουράνιο που διέλυσε την Χιροσίμα. Μόνο τρία μέτρα και τέσσερις τόνους! Και «Fat Man» η μεγαλύτερη με πλουτώνιο. Λίγο πιο παχουλή, που εξαφάνισε το Ναγκασάκι.
Με ενόχλησε η στάση σου, άνετη και υπεροπτική με την οποία έδωσες την εντολή να μένουνε «top secret» οι φωτογραφίες των θυμάτων μέχρι το 1970.
Αλλά βασικά με ενόχλησε η αύρα σου. Η αύρα του νικητή! Με ενοχλεί γιατί άλλη μια φορά αυτό το ύφος, αυτό το βλέμμα, αυτός ο τρόπος, αυτή η στάση και αυτή η αύρα επιβεβαιώνουν ότι, για την ιστορία, λίγη σημασία έχει το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο. Σημασία έχει να νικήσεις. Οι νικητές γράφουν την ιστορία…… και δυστυχώς όχι την αλήθεια!!”