Στο Instagram πρυτανεύει η λογική «σου δείχνω πόσο καλά περνάω και πόσο όμορφος είμαι». Ένα από τα πλέον διαδεδομένα hashtags είναι το #betterthanyours (καλύτερο από το δικό σου), συνήθως συνοδευόμενο στην αρχή του από ένα ουσιαστικό.
My dog, my best friend, my car, my dress… Είμαι, λοιπόν, καλύτερή σου, καλύτερός σου. Γιατί το μηχανάκι μου είναι καλύτερο, το γατί μου πιο ναζιάρικο, το πουκάμισό μου ομορφότερο. Πάρα πολλοί και πάρα πολλές το χρησιμοποιούν, ακόμα και εγχώριοι σταρ.
Και είναι τίμια η χρήση του, με έναν τρόπο. Αφού έτσι σκεφτόμαστε οι πιο πολλοί. Έτσι μας έμαθαν από το σχολείο και από το σπίτι. Η διδασκαλία της υπεροχής με λάθος τρόπο.
Αν και η αληθινή υπεροχή είναι γλυκά καταδικασμένη στο να μην εκφράζεται. Άσε που δεν είναι και πολύ εντάξει να αισθάνεσαι ότι υπερέχεις, έστω και σε χιουμοριστικό πλαίσιο, επειδή έχεις ένα γλυκό ζωάκι στο σπίτι σου ή μια διάσημη κολλητή φίλη.
Άσε, δε, που το χιούμορ είναι η αρένα όπου παλεύουν μεταξύ τους οι ανασφάλειες, τα συμπλέγματά μας, αν θες, και οι μικρομέγαλες πληγίτσες της ζωής μας.
Ένα hashtag μπορεί να είναι παντελώς αθώο, μπορεί και όχι.
Το συγκεκριμένο φαίνεται αθώο, αλλά δεν είναι. Βλέποντας πολυάσχολους, λαμπερούς ανθρώπους που τρώνε σαλάτες και γιαούρτια και είναι ευτυχισμένοι, έχουν από τρία σκυλιά ο καθένας και πίνουν και ποτάκι βραδινό Γλυφάδα, ενώ το επόμενο πρωί είναι στο πόδι από τις 7 και το eyeliner στη θέση του, το διαμέρισμά σου, η καθημερινότητά σου, η στοίβα με τους απλήρωτους λογαριασμούς και το ποτό που όλο αναβάλλεις με εκείνη τη φίλη σου αρχίζουν και σε πνίγουν.
Το betterthanyours τους μοιάζει να σου τρίβεται στη μούρη, να σε κοροϊδεύει. Καλά, δεν είναι κι έτσι. Δεν θα αλλάξουμε τον κόσμο κράζοντας ή απαλείφοντας ένα hashtag.
Είναι κιτς να θέλουμε να έχουμε φίλους, σκύλους και αξεσουάρ καλύτερα από των άλλων. Και είναι ανησυχητικό αν το χιούμορ μας εξαντλείται σε ένα τέτοιο στιλάκι. Είναι όμορφες οι ζωές μας, ακόμα κι όταν δεν μένουμε Μανχάταν ή Κολωνάκι, ακόμα κι αν φοράμε προπέρσινο παλτό και τα λοιπά.
Ο στίβος της καθημερινότητας δεν είναι reality show κι όλοι εμείς είμαστε συγκάτοικοι στον πλανήτη-και στην τρέλα- κι όχι ανταγωνιστές διαγωνιζόμενοι απέναντι σε έναν υπέρτερο, ανύπαρκτο κριτή της λάμψης και της επιτυχίας μας.
Discussion about this post