Στο πλυντήριο αυτοκινήτων είχε σχηματιστεί ουρά και οι άνθρωποι περίμεναν στοργικοί να πάρουν πίσω το λατρεμένο όχημά τους μετά το αναζωογονητικό spa.

Κάποιος ήταν νευρικός και κοντραρισμένος, μάλλον πίστευε ότι το αυτοκίνητό του άξιζε περισσότερη τρυφερότητα από το βάρβαρο προσωπικό και κάποιος άλλος άρχισε να ξεστομίζει ένα σκοτεινό παραλήρημα: “καταραμένη αφρικανική σκόνη και καταραμένα τα άτομα που φέρνει μαζί από την Αφρική. Είναι αυτή κατάσταση να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα χωρίς δουλειά και να ασχολούμαστε με τους μετανάστες που πρέπει να τακτοποιηθούν στην δικιά μας χώρα; Είναι λογικό να κυκλοφορεί ο Πακιστανός με το τελευταίο μοντέλο κινητό που κοστίζει μια περιουσία και τα παιδιά μας να πεινάνε; Είναι χώρα αυτή που παρά να ασχολείται με τα δικά της παιδιά ασχολείται με τα παιδιά των ξένων; Πού έχετε ακούσει μάνα να αφήνει νηστικό το παιδί της για να ταΐζει το παιδί κάποιου άλλου; Και τι να πούμε για τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά μας που φεύγουν κάθε χρόνο από την χώρα αναγκασμένοι να ζήσουν στην ξενιτιά; Τα παιδιά μας αντιπροσωπεύουν το μέλλον της Ελλάδας, την ελπίδα της δικιά μας χώρας …και αναγκάζονται να μας εγκαταλείψουν. Χαρίζουμε απλόχερα τα καλύτερα μυαλά μας στην Αμερική, στην Αγγλία, στην Αυστραλία κ.λ.π. …και εμείς μένουμε πίσω. Τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Και η Ευρώπη; Τί να πούμε για την Ευρώπη; Ένα lobby ξένων συμφερόντων που συνωμοτεί εναντίον μας και μας αναγκάζει να δεχτούμε τον κάθε κακομοίρη, τον κάθε εγκληματία, τον κάθε τρομοκράτη αρκεί να μην πατάει στις δικές της χώρες. Έχουμε γίνει το πάρκινγκ της Ευρώπης και μάλιστα κακοπληρωμένο…”

Φοβερό!! Απίστευτη η ικανότητα ανάλυσης που μας προσφέρει ο Σόλωνας της σαχλαμάρας. Έμεινα άναυδος μπροστά στο μοιρολόι για μια Ελλάδα που αναγκάζεται να δεχτεί μια καινούργια μετανάστευση και χαρίζει τα καλύτερα παιδιά της σε ξένες χώρες που εκμεταλλεύονται αυτή την ευκαιρία, αυτό το απρόβλεπτο δώρο κρατώντας ομήρους αυτά τα θαυματουργά ελληνόπουλα χωρίς να μας αναγνωρίζουν καμιά ανταμοιβή και χωρίς καμιά ευγνωμοσύνη.

Αναρωτιέμαι μόνο γιατί και εμείς δεν είμαστε ευγνώμονες προς τη Συρία, το Πακιστάν, την Ινδία, τη Σενεγάλη κ.λ.π. που χρόνια τώρα μας χαρίζουν τα δικά τους παιδιά χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς ούτε ένα “ευχαριστώ”. Μήπως ο Έλληνας μετανάστης είναι διαφορετικός από τον Αφρικανό μετανάστη; Μήπως η οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι μια σοβαρότερη δικαιολογία για να παρατάνε την πατρίδα τα παιδιά της σε σχέση με τις καταστροφές, τον πόλεμο, τους βομβαρδισμούς και τα καθημερινά δράματα που ζουν τα παιδιά στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη;

Αναρωτιέμαι αν πραγματικά μια δύσκολη οικονομική στιγμή μπορεί να μετατρέψει την εξυπνάδα σε χαζομάρα. Αν μια σκληρή κοινωνική φάση μπορεί να μετατρέψει την ανθρωπιά σε μια αισχρή συμπεριφορά. Αν μια προβληματική καθημερινότητα μπορεί να μετατρέψει την παραδοσιακή φιλοξενία σε ένα μίζερο εγωισμό.

Μέχρι πότε θα δεχόμαστε την καταπίεση της απλής φυσιολογικής αυτονόητης λογικής, αφήνοντας χώρο στην αδιανόητη, απαράδεκτη, ανεπίτρεπτη φασιστική ρητορική;