Οι αφορμές για να γραφτεί το συγκεκριμένο άρθρο -δυστυχώς- είναι αρκετές. Ο καύσων «Κλέων» έκανε την εμφάνισή του στις πόλεις, τα χωριά και τις παραλίες και άλλος ένας καύσων («Χάρος» – how promising) είναι στα σκαριά – δεν ξέρω όμως αν οι καύσωνες έχουν και τη μαγική ιδιότητα να μας κάνουν αναίσθητους και παντελώς απάνθρωπους. Τουλάχιστον τρία περιστατικά κακοποίησης ζώων έφτασαν στ’αυτιά μου-μας και πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα. Σχεδόν όλοι όσοι με περιτριγυρίζουν έχουν από ένα έως τρία ζώα στο σπίτι τους, κι οι υπόλοιποι που δεν έχουν, φροντίζουν ζωάκια άλλων ή τα αδέσποτα της γειτονιάς. Οπότε κάπως μου φαίνεται αδιανόητο να κακοποιείς ένα ζώο – έστω και από άγνοια.
Κι όταν λέω κακοποίηση, δεν εννοώ το προφανές, το ξύλο. Αλλά το να αφήνεις ένα ζώο δεμένο στη βεράντα χωρίς νερό, εσύ να είσαι στη δουλειά και έξω να έχει 42°C , ή να έχεις πάει για ψαροντούφεκο και να έχεις δέσει το σκυλί στο δέντρο μόνο του μες στη ζέστη και την υγρασία, αν δεν είσαι αναίσθητος, είσαι τουλάχιστον χαζός. Το ζώο μπορεί να πάθει θεμοπληξία και να καταλήξει πολύ γρήγορα – η φυσιολογική θεμοκρασία του σώματός του και το τρίχωμά τους επιδεινώνει την κατάσταση.
Το να καθόμαστε να σχολιάζουμε αυτές τις συμπεριφορές δεν ωφελεί σε κάτι. Αυτό που πρέπει να καίει είναι τι μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε την κακομεταχείριση ή την κακοποίηση των ζώων. Φυσικά, μπορούμε να ξεκινήσουμε με παραινέσεις προς τους ιδιοκτήτες κατοικιδίων. Όμως αν δούμε ΄τι δεν υπάρχει καμία αλλαγή στη συμπεριφορά, μπορούμε να καλέσουμε τον πενταψήφιο αριθμό 10410, το Τμήμα Προστασίας Ζώων της Διεύθυνσης Γενικής Αστυνόμευσης του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε και εδώ.
Επιπλέον εδώ και εδώ θα βρείτε τηλέφωνα και τρόπους επικοινωνίας με φιλοζωικές οργανώσεις.
Για πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε την απανθρωπιά που αν ξεκινάει από τα απροστάτευτα ζώα, φαντάσου πού θα καταλήγει σε περιπτώσεις συνανθρώπων μας.
