Ξεκάλτσωτα ρεμπέτικα: «Τα δίτροχα της Αθηνάς»

Μανώλης Καραπιπέρης*, στα κάτωθι 4 κομμάτια:

Σωκιανή, Αϊβαλιώτικο, Αϊντίνικο, Φατιμέ

Όλα ηχογραφημένα το 1929 στην Νέα Υόρκη.

3 Αυγούστου, 8.30 πρωί, ψιλοκάψα. Καφές και να φεύγω για Ψαραγορά Βαρβακείου. Στο κινητό μια αγαπημένη σελίδα pankonstantopoulos – το άπαν ρεμπέτικο. Λίστα Μανώλης Καραπιπέρης, 4 κομμάτια – ότι πρέπει χρονικά για να φτάσω σε ένα από τα τελευταία αυθεντικά σημεία της πόλης. Ξύπνιος άνθρωπος στην Αθηνάς δουλεύει όπως έλεγαν παλιά οι Αθηναίοι. Ακουστικό και πλέι. Κίνηση ελάχιστη.

Όλα ελεύθερα κομμάτια βασισμένα σε παραδοσιακές μικρασιάτικες μελωδίες. Εντάξει δεν ακούω τα κορναρίσματα και ναι είναι επικίνδυνο να οδηγείς υπό την επήρεια μουσικής. Όμως τα κομμάτια ζωντανεύουν τους δρόμους που περνώ.
Στην Ομόνοια βλέπω μια φιγούρα που μάλλον σε προηγούμενη ζωή θα ήταν καταφερτζής σε τεκέ, χαμίνι της αγοράς, τσιλιαδόρος ή κάτι τέτοιο.
”αντε μην το λες και μην το λες
θα αποθάνω και θα κλαις”
Στην Πλατεία Θεάτρου μια τουρίστρια με κατσαρά μαλλιά με κοιτάει όταν την αφήνω να περάσει και μου χαμογελάει μιας και εγώ χαμογελούσα. Όχι σε εκείνην αλλά στην μελωδία και στην σύμπτωση.
”Στο κατσαρό σου το μαλλί
θα ξενυχτήσω μιαν αυγή”
Μπορούν τα τραγούδια να ξυπνήσουν τους τόπους; και να μας θυμίσουν τους ξεχασμένους; Στη Αθηνάς μια γιαγιά πουλάει σκόρδα. Σταματάω και αγοράζω. Κάτι μάλλον μου λεει, εγώ ακούω στίχους και καστανιέτες. Ένας Πακιστανός μου δείχνει την πραμάτεια του.
”Η ξενιτιά με χαίρεται
κι ο τόπος μου με κράζει”
Μερικές φορές μπορείς να χορέψεις με το μυαλό και την φαντασία. Χαιρετώ τους γνωστούς μου, αγοράζω. Επιστρέφω. Δεν ακούω πια τίποτα. Τώρα όλα είναι κανονικά!
Ψάχνω στο γιουτιούμπ σύγχρονες εκτελέσεις αυτών των 4 σχετικά άγνωστων κομματιών.
Διαμάντια από διάφορες εκτελέσεις. Άλλες πάνε προς τον αντικριστό, πολλές σε νησιώτικα, σε απτάλικα ή και σε ζεϊμπέκικα. Ελευθερία και έκφραση. Το πιο ωραίο όμως είναι ο χορός από μια γιαγιά σε μια εκτέλεση και ο χορός από δυο κορίτσια σε μιαν άλλην.
Ε αυτά! Για Σάββατο πρωί μια χαρά είναι!

υ.γ. απλά αναφέρω έναν εκπληκτικό στίχο που ακούγεται σε ένα από τα 4 κομμάτια που όμως δεν είδα κάτι αντίστοιχο
”ρίξε τα μαλλιά σου πλώρα
Ελληνικιά τροπιλοφόρα”!!

*Είναι από τους πρώτους που ηχογράφησαν με μπουζούκι στην ιστορία της δισκογραφίας. Το 1912 έφυγε για τη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε ως οπωροπώλης. Το 1928-1929 ηχογράφησε με προτροπή του Γιώργου Κατσαρού έξι τραγούδια από τα οποία μόνο τα τέσσερα κυκλοφόρησαν. Σύμφωνα με τον Γιώργο Κατσαρό, ήταν ένας «σπιτικός» μουσικός ιδιαίτερου ύφους που δεν τον ενδιέφερε επαγγελματικά η δισκογραφία. Πέθανε στις ΗΠΑ χωρίς να επιστρέψει ποτέ στην Ελλάδα.
Πηγή από τον ιστότοπο – στολίδι του Παναγιώτη Κουνάδη.