Φέτος το καλοκαίρι αναπόλησα τα παιδικά μου καλοκαίρια. Εκείνα που μύριζαν μπισκότο κανέλας και βανίλια. Βανίλια παντού! Στα τασάκια του αυτοκινήτου, στα αρώματα, στα ρούχα. White musk… κρίνος, γιασεμί και βανίλια. Παντού βανίλια.
Βανίλια υποβρύχιο. Παγωμένο νερό κι ένα κουταλάκι του γλυκού – γι΄ αρχή- βυθισμένο στον πάτο του ποτηριού. Κι ύστερα το χάος. Το υποβρύχιο έκανε πάντα καλή δουλειά! Υποβρύχιο βανίλια, υποβρύχιο τριαντάφυλλο, φιστίκι. Ναυαγοί εμείς.
Και πάμε στα πιο παλιά. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, το προτείνω. 
Μπισκοτολούκουμο. Μπισκοτάκια γλυκά φιλοξενούν ανάμεσα τους λουκουμάκι με γεύση τριαντάφυλλο ή ο,τι άλλη γεύση λαχταράς! Και πάει πακέτο καφεδάκι τούρκικο στη χόβολη, με μπόλικο καϊμάκι. Γιατί είμαστε και μερακλήδες.
Επίσκεψη στις γιαγιάδες στο χωριό. Φοντανιέρα και μέσα ίον* noisetta σοκολατάκι. Πάντα, μα πάντα. Για το welcome που μου΄λεγε η γιαγιά. Αισίως ακόμα μου λέει. Είσαι στενοχωρημένος; Είσαι πεινασμένος; Θυμωμένος; Ένα σοκολατάκι σε δευτερόλεπτα σε ηρεμεί. Ειδικά αν το ΄χεις συνυφασμένο μ’ αγάπη και φροντίδα.
Αλησμόνητα γλυκά του κουταλιού. Κεράσι, κολοκύθι, σύκο, βύσσινο. Ποτέ δεν είναι αρκετή μία φορά. Θερμιδική βόμβα. Την υπεργλυκαιμία την έχεις άνετα στον 3ο γύρο. Αλλά συνοδεύει παγωμένο νεράκι που να ΄σαι σίγουρη/ος καίει και καμία θερμίδα (η Βίκυ Χ”βασιλείου είπε. Όχι εγώ.)
Λικέρ. Βύσσινο. Ποιος δεν έχει πιει λικεράκι της γιαγιάς ή της θείας; Κι ύστερα κρατούσαν ό,τι περίσσευε από την βράση κι έφτιαχναν σπιτική βυσσινάδα. Αραιωμένη με λίγο νεράκι, παγάκια μπόλικα και να σου το αναψυκτικό.
Βανίλια παγωτό ή Ντουντουρμάς- σύκο. Κλασική αγαπημένη μου γεύση. Ξεκινάς περιφερειακά και καταλήγεις στο σύκο μόλις εκείνο έχει μαλακώσει. Μιλάμε για ιεροτελεστία. Όχι αστεία!
Οι γευστικές μου καλοκαιρινές-παιδικές αναμνήσεις, βασισμένες πάντα στο μεγαλείο της απλότητας!
…Και τώρα πάω για υποβρύχιο.Break!
* Ίον είναι ο μενεξές. Από εκεί έχει πάρει και το όνομα της η αγαπημένη μας σοκολάτα!
