Ο Τάσος Χαλκιόπουλος βολτάρει στην Αθήνα ασταμάτητα και μας δίνει λόγους να το κάνουμε κι εμείς. Φωτίζει τις αθέατες λεπτομέρειες της πόλης, τα «σουβενίρ» από το παρελθόν της, τις καθημερινές ανεπαίσθητες αλλαγές της και μας διηγείται ένα σωρό υπέροχες ιστορίες που δεν ξέραμε.

Τι είναι το Athensville και πόσο καιρό το «τρέχεις»;

Το Athensville είναι μια καταγραφή της καθημερινότητας του κέντρου της Αθήνας και μια προσπάθεια ανάδειξης του πλούτου της. Με ενδιαφέρει να παρουσιάζω τις «απολήξεις» του παρελθόντος στο σήμερα, ό,τι μένει, δηλαδή, από την παλιά Αθήνα, αλλά και τα πιο νέα κομμάτια της. Ξεκίνησα με το blog το 2009 και πλέον δημοσιεύω κυρίως στα social media. Όλες οι δημοσιεύσεις μου, είτε είναι φωτογραφίες, είτε βίντεο, είναι πάνω σε μια συγκεκριμένη θεματική. Προσπαθώ όλα να εμπεριέχουν μια πληροφορία, να λαμβάνει κάτι ο αναγνώστης.

Πες μας λίγα λόγια για σένα, για την πορεία σου.

Η οικογένεια μου έχει πάνω από 150 χρόνια σχέση με την τυπογραφία και ο πατέρας μου διατηρούσε εκδόσεις και τυπογραφείο στην εκδοτική καρδιά της Αθήνας, την οδό Γερανίου. Έτσι, είχα από παιδί πολύ συχνή επαφή με το κέντρο της Αθήνας και το αγάπησα. Στα 18 μου, ουσιαστικά ανέλαβα την επιχείρηση της οικογένειας και από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζω την παράδοση του ονόματος και είμαι επαγγελματίας γραφίστας. Όλη η καθημερινότητά μου εκ των πραγμάτων ήταν στο κέντρο. Νομίζω έτσι ξεκίνησαν όλα.

Ποιος ήταν ο στόχος σου όταν ξεκίνησες με το Athensville;

Έχω μια ευρύτερη ενασχόληση με την πόλη. Την περίοδο που ξεκίνησα, δηλαδή το 2009, το κέντρο της Αθήνας ήταν πολύ απαξιωμένο. Ήθελα να μιλήσω με ένα δικό μου τρόπο για την αξία του. Το 2010 ξεκίνησα μαζί με τον Δημήτρη Ρηγόπουλο τους Atenistas και είμαι επικεφαλής τους ως σήμερα. Με το Athensville, προσπαθώ να έχω, κατά κάποιον τρόπο, μια εκπαιδευτική παρουσία, να παρουσιάζω κάποιες «εκλαϊκευμένες» γνώσεις αρχιτεκτονικής, παρόλο που δεν είμαι αρχιτέκτονας.

Πιστεύεις πως παρατηρούμε τις λεπτομέρειες της πόλης; Προσέχουμε γύρω μας;

Πρέπει σίγουρα να είσαι πεζός για να παρατηρήσεις καλά μια πόλη σαν τη δική μας. Πολλοί, απλώς τη διασχίζουν ή τη διατρέχουν βιαστικά. Βέβαια, τώρα πια που όλοι έχουμε κινητά με κάμερες, υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις λεπτομέρειές της. Πολύ συχνά βλέπεις κόσμο να σταματάει για να φωτογραφίσει, να καταγράψει τις φθορές της πόλης, τις μεταβάσεις της, τα παλιά και τα καινούρια στοιχεία της.

Πώς διαλέγεις τα θέματα που θα παρουσιάσεις;

Βολτάρω! Βολτάρω, μπαίνω σε μια προσωπική διάθεση που μου γεννά σκέψεις, παρατηρήσεις και σημειώνω. Προσπαθώ να έχω πάντα ένα θέμα, να μην είναι μια μεμονωμένη, μια ξεκομμένη εικόνα. Ύστερα, κάνω έρευνα πάνω στο θέμα μου, ξαναεπισκέπτομαι το μέρος και προσπαθώ να ενοποιήσω ό,τι έχω δει με όσα διάβασα. Σίγουρα, όμως, θέλω να υπάρχει ένα storytelling, ένας κορμός και μια καταγραφική διάθεση. Έχω στο νου μου πάντα κάποιους απ’ τις επόμενες γενιές που θα ανατρέχουν στην αρχειοθήκη του Athensville για να βρουν κομμάτια από την Αθήνα που χάνεται. Θέλω να πιστεύω πως όλη αυτή η δουλειά είναι και μια παρακαταθήκη.

Βόλτες που κάνεις συχνά στην πόλη και κάποια αγαπημένα σου σημεία; Γειτονιές που σ’ αρέσει να τις περπατάς;

Μ’ αρέσουν οι νυχτερινές βόλτες στην Αθηνάς και στην Ομόνοια. Περπατάω συχνά και σε γειτονιές της πόλης, όπως στον Κολωνό και στα Πατήσια, χαζεύω στενάκια, κτίρια και ανθρώπους. Επίσης, με ενδιαφέρει πολύ να καταγράφω τη ζωή σε γειτονιές με πολύ πυκνή δόμηση, όπως αυτή γύρω από την πλατεία Κολιάτσου, να δω πώς αποτυπώνεται η πραγματικότητα κάποιων ανθρώπων που ζουν σε ένα όχι ιδανικό περιβάλλον. Μ’ αρέσει να περιδιαβαίνω σε τέτοιες γειτονιές, με όλες τις πολυκατοικίες των αντιπαροχών να υψώνονται στη σειρά μπροστά μου και κάπου ανάμεσά τους να εντοπίζω ξαφνικά ένα εντελώς διαφορετικό στοιχείο, για παράδειγμα ένα παλιό νεοκλασικό. Οι στρώσεις ζωής στην πόλη έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τα αποτυπώματα της δεκαετίας του ’60 των μικρών διαμερισμάτων, μετά το άνοιγμα των προαστίων κατά τη δεκαετία του ’90 με την έλευση ανατολικοευρωπαίων, συνήθως από τα Βαλκάνια, που πια έχουν ενσωματωθεί πλήρως στη ζωή της πόλης. Κι ύστερα, η πιο σύγχρονη στρώση, των ανθρώπων που ήρθαν από την Ασία και την Αφρική από το 2000 κι έπειτα, με τα μικρά μαγαζιά τους. Μια όμορφη ροή πραγμάτων και μια συνεχής αλληλοσυμπλήρωση που δε σταματάει. Αυτό με γοητεύει πολύ.

Τι διατηρείται ως σήμερα από την παλιά Αθήνα;

Αυτό που είναι σήμερα το κέντρο της Αθήνας, έχει διαμορφωθεί κυρίως από τη δεκαετία του ’60, τη δεκαετία δηλαδή της αντιπαροχής. Στη μεταπολεμική Αθήνα, έπρεπε κάπως να καλυφθεί η ανάγκη που υπήρχε για να στεγαστούν στο κέντρο υπηρεσίες και γραφεία εταιριών. Σήμερα ζούμε μια μετάβαση γιατί πρέπει να διαχειριστούμε όλα αυτά τα κτίρια. Πολλά γίνονται διαμερίσματα ή ξενοδοχεία κι ο κόσμος εκείνος τελειώνει σιγά σιγά και ξεκινάει η Αθήνα του σήμερα. Διατηρούνται επίσης ακόμα τα νεοκλασικά και άλλα κομμάτια από την προπολεμική Αθήνα.

Η σχέση σου με τον κόσμο που σε ακολουθεί; Πώς είναι η διάδραση μαζί τους; Σου ζητάνε θέματα; Σου δίνουν ιδέες;

Ναι, δέχομαι συνέχεια μηνύματα και το απολαμβάνω αυτήν την επαφή. Είναι σημαντικό να νιώθεις ότι η δουλειά σου αφορά τον κόσμο και τον ενδιαφέρει. Πολύ συχνά μου στέλνουν για να με ενημερώσουν για αλλαγές που συμβαίνουν στην πόλη και μου δίνουν ιδέες για επόμενα θέματα. Τους αισθάνομαι συνοδοιπόρους στις βόλτες του Athensville, είναι παρόντες μαζί μου και προσπαθώ να εντάξω τις ιδέες τους και να τους εκφράσω κι αυτούς.

Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα στην πόλη ποιο θα ήταν αυτό;

Θα ήθελα οι κάτοικοι να σέβονται περισσότερο τις όψεις των κτιρίων και τους εξωτερικούς χώρους. Θα ήθελα να μην υπάρχει αυτή η παραίτηση. Βλέπουμε συχνά τοίχους διαλυμένους ή γραμμένους, σπασμένα και παρατημένα μαγαζιά και μια αδιαφορία σε σχέση με όλα αυτά. Ο αστικός χώρος δε θα έπρεπε να είναι μια τεράστια αποθήκη, μπορούμε να τον διαμορφώσουμε. Με λίγα λόγια, θα άλλαζα αυτήν την έλλειψη ενδιαφέροντος για το δημόσιο χώρο, γιατί το σπίτι μας δεν τελειώνει στους τοίχους των διαμερισμάτων μας, επεκτείνεται και έξω από αυτούς.

Τι διαφορετικό έχει η Αθήνα σε σχέση με άλλες πόλεις; Τι την κάνει ξεχωριστή;

Η Αθήνα είναι μια πόλη σε συνεχή κίνηση, έχει πολλά στρώματα ιστορίας και μια ιδιαίτερη πολεοδομική εικόνα. Μέσα της συνυπάρχει το παλιό και το καινούριο, μια μάντρα δίπλα σε ένα μοντέρνο κτίριο. Αυτά τα χαρακτηριστικά την κάνουν πολύ ενδιαφέρουσα. Σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις βλέπεις μια πιο ομοιογενή εικόνα.

Ποια πρόσφατη μεγάλη αλλαγή στην πόλη μπορείς να σκεφτείς που θεωρείς ότι έκανε μεγάλο καλό, ότι βοήθησε πολύ πρακτικά ή αισθητικά;

Νομίζω μεγάλη αλλαγή έγινε με τον φωτισμό. Ο νέος φωτισμός led έκανε, για παράδειγμα, τη γειτονιά μου, την Αριστοτέλους, πολύ διαφορετική. Τη μεταμόρφωσε. Σίγουρα αυτός ο φωτισμός που επιλέχθηκε δίνει και μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας. Αλλά πέρα από αυτό, δρόμοι που πριν είχαν ένα κίτρινο φως, κάπως κουρασμένο, τώρα ξανάνιωσαν, το ίδιο και ολόκληρες γειτονιές. Στην αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου, αλλά τελικά αυτή η αλλαγή έχει κάνει καλό στην πόλη.

Κάτι το οποίο δε σου έχει πετύχει; Κάτι που δεν κατάφερες;

Είναι πολύ σημαντικό να απελευθερωθείς από την ανάγκη της αποδοχής. Με τον καιρό έχω μάθει να «τρέχω» το Athensville μ’ ένα χαλαρό τρόπο και να ασχολούμαι με πράγματα που κι εγώ ο ίδιος θα ’θελα να δω και να διαβάσω. Δεν κυνηγάω το like, οπότε δε νιώθω και απογοήτευση αν μια δημοσίευση έχει λιγότερη απήχηση. Για παράδειγμα, όταν ασχολήθηκα με το θέμα για τις ταμπέλες της Αθήνας, ήξερα ότι ήταν πολύ εξειδικευμένο και δεν θα αφορούσε πολύ κόσμο, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε. Αντιθέτως, το περσινό βίντεο για τη Χριστουγεννιάτικη Αθήνα έφτασε το ένα εκατομμύριο views. Ξέρω πια τι ενδιαφέρει τον περισσότερο κόσμο, αλλά δεν πηγαίνω πάντα με βάση αυτό. Είναι πολύ απελευθερωτικό. Οπότε, δε νιώθω να έχει «αποτύχει» κάπου το Athensville. Είναι ατόφιο εγώ, με τα καλά μου και τα κακά μου.

http://www.athensville.gr/
fb: Athensville
ig: athensville