“Θραύσματα” ονείρου, από τον νέο Bonobo...

Δε γνωρίζω πραγματικά ούτε έναν μουσικόφιλο που να μην αγαπά ή τουλάχιστον να μην σέβεται το καλλιτεχνικό alter ego του Simon Greene, που ακούει στο όνομα Bonobo.

Ακόμα και από ανθρώπους που έχουν πάρει ελάχιστες “τζούρες” από ηλεκτρονική μουσική, σίγουρα θα ακούσεις να αναφέρονται εγκωμιαστικά στο όνομα του, ακόμα κι αν οι γνώσεις τους πάνω στο υλικό του καλλιτέχνη, περιορίζονται απλώς σε μερικά τραγούδια.

Νιώθω ένα μεγάλο σεβασμό και δέος στους παραγωγούς/songwriters, για την ικανότητά τους να μπορούν να εισχωρήσουν από την ψυχή ενός “απαίδευτου” ακροατή μέχρι και στα πιο απαιτητικά και “δύσκολα” αυτιά, με τέτοια χαρακτηριστική άνεση, κρατώντας πάντα το δείκτη της ποιότητας και καλλιτεχνικής τους εξέλιξής, ψηλά. Ο Bonobo συγκαταλέγεται δίχως αμφιβολία, ανάμεσα σε αυτούς.

22(!), λοιπόν, χρόνια μετά το ντεμπούτο του, ο θρύλος της downtempo electronica, που για πολλούς έχει αποτελέσει εισαγωγή και ουσιαστικά τη γέφυρα για το πέρασμα από άλλα είδη προς στον ηλεκτρονικό ήχο, επέστρεψε με τον έβδομο δίσκο του. Πάντα κάτω από την ομπρέλα της “αλάνθαστης” Ninja Tune και με το Bonob-ίστικο και μονολεκτικό “Fragments” για τίτλο.

Δώδεκα καινούρια tracks, 7 instrumentals και 5 πιο κοντά στην τραγουδιστική φόρμα (με vocals από εκλεκτές καλεσμένους), χτίζουν ένα πλούσιο κράμα από house, electro, jazz, world και τόσες άλλες ακόμα επιρροές.

Περνώντας στο “ζουμί”, αρχικά να πω πως λ α τ ρ ε ύ ω τα intro tracks που σε βάζουν κατευθείαν στο concept του δίσκου αλλά και που δένουν τόσο αρμονικά και με το artwork. Πραγματικά στις πρώτες νότες του “Polyghost”, ένιωσα να με βρέχει αυτό το απαλό κύμα του εξωφύλλου κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο. Μόλις δύο λεπτά αργότερα έρχεται το ραδιοφωνικής “καριέρας”, “Shadows” με τα υπέροχα vocals του Jordan Rakei που λογικά θα ακολουθήσει την πορεία του “No Reason” (του προηγούμενου άλμπουμ), στο οποίο είχε δώσει σάρκα και οστά ο Chet Faker.

Το “Rosewood” μοιάζει να γράφτηκε από τον Caribou, ενώ ξεχωρίζει για τα synths και τα διακριτικά πνευστά στο background του, για να έρθει αμέσως μετά το αριστούργημα του δίσκου με τον τίτλο “Otomo”. Μια από τις πιο εμπνευσμένες στιγμές ολόκληρης, θεωρώ, της δισκογραφίας του Simon που έρχεται ακριβώς πάνω στην εποχή που το breakbeat έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και πάλι παντού. Φανταστικό drop από το μπάσο και οι φωνές μιας βουλγάρικης χορωδίας από το μακρινό 2001 στο sample, που συγκινούν βαθιά. Στο “Tides” η Jamila Woods, ως άλλη Erykah Badu, επισφραγίζει περήφανα τη θέση της ως μια πολύ σημαντική νέα φωνή (αλλά και τραγουδοποιό – τσεκάρετε asap τα δύο προσωπικά της LP), ενώ λίγο αργότερα το Four Tet-ικό “Age of Phase”, που θα γίνει το αγαπήμενο των ηλεκτρονικάριων, σε προκαλεί να πατήσεις το repeat. Η συμμετοχή του Joji στο ολίγον “χιπστερ” μα συνάμα πανέμορφο “From You”, φέρει κάτι από bedroom pop και αποτελεί το πιο διαφορετικό και απρόσμενο τραγούδι του δίσκου. Η Kadhja Bonet στο “Day by Day”, κλείνει με την παρουσία της το tracklist, σε ένα space-jazz κομψοτέχνημα.

Μέσα στην ατμοσφαιρική & ταξιδιάρικη του ατμόσφαιρα, το Fragments αποτελεί ταυτόχρονα και τον πιο “χορευτικό” δίσκο του Bonobo, με εμφανείς της επιρροές από την Detroit House, αλλά και μια γενικότερα διάθεση εξωστρέφειας και αισιοδοξίας, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Δίνει την ελπίδα της επανεκκίνησης, σε μια ζωή που “υπολειτουργούσε” για δύο ολόκληρα – covid – χρόνια. Είναι άρτιο ισορροπημένο υλικό, ανάμεσα σε οργανικούς και ηλεκτρονικούς ήχους (ναι, τα έγχορδα που ακούγονται είναι όλα πραγματικές ορχήστρες) που συνοψίζει όλη την ωριμότητα και τις εμπειρίες που κουβαλά ο Bonobo στις πλάτες του, τα τελευταία 22 χρόνια. Με ένα μαγικό τρόπο που πατάει γερά στο σήμερα αλλά θέτει και τα θεμέλια του αύριο.
Δεν είναι καθόλου απίθανο στο μέλλον, να μνημονεύεται ως η κορυφαία δισκογραφική στιγμή του.
Ένα πολύτιμο ηχοτοπίο, που μοιάζει αρκετά με εκείνα τα λιβάδια των παιδικών μας ονείρων…

Αγαπημένα tracks:
Otomo, Age of Phase, From You, Tides.

Τα samples που έχουν χρησιμοποιηθεί στο δίσκο:
• 2001 – Subrali Sa – 100 Kaba-Bagpipes (στο “Otomo)
• 2008 – Nostalgia 77 – Quiet Dawn (Bonobo Mix) (στο “Age of Phase”)
• 2010 – Andreya Triana – Far Closer (στο “Closer)