Η Χαριτίνη Ξύδη γεννήθηκε στο Βόλο και κατοικεί στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει ιστορία και αρχαιολογία. Κατά το παρελθόν, έλαβε μέρος σε αποστολές ανασκαφών, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Στη λογοτεχνία, εμφανίστηκε με το μυθιστόρημα «C-Minor, Ένα Αιρετικό Ρομάντζο» (Ιωλκός 2005). Ακολούθησαν οι ποιητικές ενότητες: «Το Ράμφος», «Η ερωμένη (απολεσθέντων θαυμάτων)», «Οι τρομπέτες του Οκτώβρη» (Εκδόσεις Κώδικας, 2007). Τον Δεκέμβρη του 2007 διακρίθηκαν με έπαινο από την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης, στο Η’ Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης, τρία ποιήματά της, τα οποία εμπεριέχονται στη συλλογή «Τα όνειρα καπνίζουν» (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2008). Τον ίδιο χρόνο, τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο, από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για τη νουβέλα της «Η Ίρμα των δαιμονίων» (ανέκδοτο). Τον Ιανουάριο του 2008 διακρίθηκε με Α’ Έπαινο από την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης, στο 9ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης. Επόμενα βιβλία της είναι τα «Τακούνια καίγονται στο φούρνο» (Ποιήματα, Άνεμος Εκδοτική, 2011), «Φώσφορος» (Διήγημα, Εκδόσεις Black Duck, περιορισμένη συλλεκτική έκδοση, 2012), «Ενοικιαζόμενα» (Διηγήματα πολύ μικρής φόρμας, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015), «Λαϊκά & Μπλουζ» (Ποιήματα, Εκδόσεις Μετρονόμος, 2018), «Λιτλ Μπόι» (Ποιήματα και Πρόζα, Εκδόσεις Μετρονόμος, 2019), «Το Χρονικό της Λίμνης» (Διήγημα, ειδική έκδοση από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ιωαννίνων, Μάρτιος 2019), και «Πορνογραφία» (Μυθιστόρημα/Πορνογράφημα, Εκδόσεις Μετρονόμος, Δεκέμβριος 2021).

Αρθρογραφεί, κατά καιρούς, σε έγκριτα λογοτεχνικά και μουσικά περιοδικά. Ποιήματα και κείμενά της, έχουν φιλοξενηθεί σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, επίσης. Από τον Οκτώβριο του 2012 έως και τον Απρίλιο του 2021 (εννέα χρόνια) ήταν μουσική παραγωγός, παρουσιάζοντας τη ζωντανή εκπομπή Fish & Mr Hiroshima, κάθε Τετάρτη 6-8μ.μ., στο ραδιόφωνο του Αμάγκι, με αφιερώματα στο λαϊκό τραγούδι και τους δημιουργούς του. Σήμερα εργάζεται ως επιμελήτρια εκδόσεων.

 

1 από 4

- +

Αν η παιδική σας ηλικία ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Το «Watching the Wheels», του John Lennon.

Ποιο παιδικό τραγούδι ψιθυρίζετε µέχρι σήµερα;

Αν ψιθύριζα, που δεν συμβαίνει ποτέ, ίσως αυτό να ήταν το «Ήταν ένα μικρό καράβι» ή, «Η βαρκούλα».

Μπορείτε να θυµηθείτε ποιο βινύλιο ή cd αγοράσατε µε το πρώτο σας χαρτζιλίκι;

Σαν χθες. Μια διονυσιακά, σχεδόν, εκστασιασμένη εκδοχή του εαυτού μου άνοιγε με φόρα την κόκκινη πόρτα του δισκοπωλείου Pavan (τότε ψωνίζαμε είτε από το Pavan, είτε από το ιστορικό Intris Center, το οποίο, αν θυμάμαι καλά, υπάρχει και σήμερα στο Βόλο), επί της οδού Γαμβέτα & Πολυμέρη, ανάμεσα στο bar Αυγό και στο σαντουιτσάδικο Jolly, για να αγοράσει με άφατη λαχτάρα το The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, ένα από τα πιο χρυσοαστροσκονισμένα album του Bowie, και το λέω ακριβώς με τον ίδιο ενθουσιασμό μέχρι τώρα. Λιωμένο.

Ποιες µουσικές σηµάδεψαν την εφηβεία σας;

Οι μουσικές του Bowie, των Beatles, των The Doors, του Elvis, γενικότερα, το rock n’ roll του ‘60 (που άκουγαν οι γονείς μου) των Pink Floyd, των The Kinks, του Χρήστου Κυριαζή, των Φατμέ, των Wham, του Βαγγέλη Γερμανού, των Cure, των Soft Cell, των Gipsy Kings, το soundtrack του «Γρανίτα από Λεμόνι». Ακολούθησαν, όλα τα ρεμπέτικα του Τσιτσάνη και έπειτα η μύηση (μέσω του πατέρα μου) στα λαϊκά των δεκαετιών του ’50, ’60, ’70.

Έχετε κάνει µαθήµατα µουσικής;

Έχω παρακολουθήσει μαθήματα κλασικής κιθάρας και ακορντεόν, επί τρία συναπτά έτη, (ήμουν ακόμα στο Γυμνάσιο) στο παράρτημα του Εθνικού Ωδείου, στο Βόλο. Τώρα, δεν θυμάμαι τίποτε από την κιθάρα, ελάχιστα ακκόρντα μόνο εμπειρικά. Ακορντεόν, συχνότερα, επειδή έχω στο σπίτι ένα της μητέρας μου, από τότε που φοιτούσε στην Ράλλειο, αλλά πιο πολύ ως αυτοδίδακτη παίζω.

Φτιάχνατε κασέτες για φίλους και για να φλερτάρετε ή συνήθως ήσασταν ο αποδέκτης τέτοιων συλλογών;

Και τα δύο. Ανακαλώ και νοσταλγώ ανεπανάληπτες στιγμές, στο σπίτι των πρώτων μου σπουδών, στο Σαρόκο στην Κέρκυρα, μαζί με μία από τις επιστήθιες φίλες μου (τότε και τώρα), να γράφουμε αρειμανίως 60άρες TDK από το Technics SL-1210GR μου, με αφιερώσεις. Μαγικές αναμνήσεις, στιγμές, χρόνια.

Συλλέγατε βινύλια ή cd; Τα έχετε κρατήσει;

Είμαι συλλέκτρια βινυλίων από την εφηβεία. Έχω διατελέσει και dj για δύο ή τρία χρόνια, στην Κέρκυρα. Κατόπιν και cd. Προτιμώ πάντοτε τα βινύλια, τα οποία φυλάω ως κόρην οφθαλμού. Η συλλογή μου, για την οποία είμαι πολύ περήφανη, αριθμεί γύρω στα 1.200 βινύλια (ανάμεσά τους και σπάνια album), και περίπου 600 cd.

 

1 από 8

- +

Υπάρχει µια συναυλία που σας έµεινε αξέχαστη; Θυµάστε την παρέα σας εκεί;

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εκρηκτικότητα στις ερμηνείες αλλά και το σεξαπίλ της Τίνα Τάρνερ, στις 28 Αυγούστου του 1990, στο γήπεδο της ΑΕΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Με την μεγάλη και ακόμα αγαπημένη και πολύ δεμένη παρέα των σχολικών και εφηβικών μου χρόνων. Θυμάμαι πως ήπια μπύρα, πρώτη φορά από κουτάκι. Επιστρέψαμε με τα πόδια, από τη Φιλαδέλφεια στα Πατήσια, μεθυσμένοι, τραγουδώντας τα τραγούδια της στους δρόμους.

Αν η εφηβεία σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Το «The Caterpillar», των Cure.

Όταν ακούτε µουσική λειτουργεί σαν «χαλί» σ’ αυτό που κάνετε ή δίνετε χρόνο και προσοχή µέσα στη µέρα σας αποκλειστικά για µουσική;

Αμφότερα, ισχύουν. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε χωρίς μουσική, εκτός αν βρίσκομαι σε χώρο εργασίας και μου επιβληθεί. Χωρίς τη μουσική, δεν θα ήμουν άνθρωπος. Δεν ξέρω τι θα ήμουν αλλά σίγουρα δεν θα είχα κανένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Δεν μπορώ να καταλάβω την ψυχοσύνθεση εκείνων που δεν ακούν μουσική. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ζουν χωρίς μουσική, αφού για μένα είναι η άλλη λέξη για την αθανασία.

Ενηµερωτικό ή µουσικό ραδιόφωνο; Τι ξεχωρίζετε σήµερα;

Δεν ξεχωρίζω κανένα, γιατί δεν υπάρχει κανένα, από τα δύο, το οποίο να λειτουργεί ελεύθερα, σήμερα, αυτόνομα, καινοτόμα, αυθεντικά, με όραμα και ευαισθησία. Ακούω τα λαϊκά μου στο Ράδιο Ξενύχτης FM, πια (ειδικότερα, αφού έκλεισε και ο Αμάγκι, από τον Απρίλιο του 2021) και, πιο σπάνια, το Πρώτο, το Δεύτερο και το Τρίτο, πρόγραμμα της ΕΡΤ.

Όταν ακούτε ραδιόφωνο ψιθυρίζετε τους στίχους; Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που το κάνατε;

Ναι, το κάνω όποτε, όπως είπα και πριν, τυχαίνει να ακούω ραδιόφωνο που να μου αρέσει. Το «Θα βρεις μια στιγμή να με νιώσεις», του Δημήτρη Μητροπάνου.

Όταν βρίσκεστε µε οικείους σας τραγουδάτε;

Ακατάπαυστα, όλα της Μοσχολιού και του Μανώλη Αγγελόπουλου. Μπορούν να το βεβαιώσουν.

Μπορείτε να µου αναφέρετε ένα τραγούδι που έχετε συνδέσει µε µία ξεχωριστή στιγµή της ζωής σας;

Της λατρεμένης μου Mina Mazzini, το «Io domani».

Ποια είναι η σχέση σας µε τα νυχτερινά µαγαζιά της Εθνικής; Έχετε πάει; Σας έχουν πάει;

Η σχέση μου, με τα νυχτερινά μαγαζιά της Εθνικής, είναι: «Ηλία, ρίχτο».

Όταν βγαίνετε για ποτό ή φαγητό, το είδος της µουσικής που παίζει στο µαγαζί πόσο επηρεάζει την επιλογή σας;

Απόλυτα. Ας πούμε δεν θα μπορούσα ποτέ να παραγγείλω γαρίδες σαγανάκι με τσίπουρο και να ακούγεται Μαρία Κάλλας. Αντιστοίχως, δεν θα γινόταν στα ηχεία να τραγουδούσε η Καίτη Γκρέυ τον Καραπατάκη, π.χ. το «Μια μαχαιριά μου χτύπησες», και εγώ, την ίδια στιγμή, να έδινα παραγγελία για ριζότο με αχινό και φουά γκρα μαγειρεμένο σε σκεύος shabu-shabu, συνοδεύοντάς το με Dry Martini.

Κάνατε δώρα βινύλια ή cd; Το κάνετε ακόµα;

Άπειρα. Το κάνω ακόμα και το απολαμβάνω, μου δίνει μεγάλη χαρά, και θα συνεχίσω να το κάνω.

Ποιοι είναι οι αγαπηµένοι σας συνθέτες και στιχουργοί;

Αδύνατο να τους αναφέρω όλους, είναι πάρα πολλοί. Γι’ αυτό ας πούμε πως τρέφω ιδιαίτερα μεγάλη αδυναμία στον Μανώλη Χιώτη, και στον Κώστα Βίρβο, αντίστοιχα.

Ξεχωρίζετε κάποιον ερµηνευτή; Υπάρχει κάποια φωνή που σας συγκινεί διαχρονικά;

Ναι, η φωνή και όλες οι ερμηνείες της Τζένης Βάνου.

Αν το παρόν σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

«Η ζωή μου όλη».

Όταν σκέφτεστε ένα τραγούδι έχετε στο µυαλό σας πρώτα τη µελωδία ή τον στίχο;

Συγχρόνως, και τα δύο.

Σας κοίµιζε µε νανουρίσµατα η µητέρα σας; Το έχετε κάνει εσείς ποτέ; (σε παιδιά, σε ανίψια)

Ευτυχώς όχι, γιατί η μητέρα μου είναι φρικτά παράφωνη, εν αντιθέσει με τον πατέρα μου, ο οποίος έψαλλε αριστουργηματικά, είχε μαγική φωνή, και μου τραγουδούσε κάθε μέρα. Τραγουδούσαμε και μαζί. Δεν χρειάστηκε να νανουρίσω την κόρη μου. Μικρούλα, αυτονανουριζόταν με τη «Θάλασσα» του Σταμάτη Σπανουδάκη.

Συµπληρώστε µου τη φράση: Μια µέρα χωρίς µουσική είναι…

Μια απάνθρωπη μέρα.

❋ O τίτλος της στήλης προέρχεται από το «Τραγούδι γενεθλίων» της Μαριανίνας Κριεζή, που μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός και το ερμήνευσε η Ελένη Δήµου στον δίσκο της «Προσωπικά» (1988).