Η Μαρίτα Αλημίση είναι μια νέα στιχουργός, πολλά υποσχόμενη, αφού έχει μπει δυναμικά στο χώρο του τραγουδιού, με σημαντικές συνεργασίες, και χάριν στο ταλέντο της βρήκε φως σε αυτό τον υπέροχο μουσικό κόσμο, με τους ξεχωριστούς στίχους και την ξεχωριστή προσωπικότητά της, είμαι σίγουρος πως θα μας δώσει από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια που έρχονται από το μέλλον…
Μαρίτα πρωτοείδα το όνομά σου στους στιχουργούς, στο νέο κύκλο τραγουδιών του Νίκου Ξυδάκη που μόλις κυκλοφόρησε σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες με τη Βερόνικα Δαβάκη και φέρει το τίτλο “Άσωτος Καιρός”. Υπογράφεις τους στίχους σε δύο τραγούδια σωστά;
Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για την “πρόσκληση”! Ναι, έχω την τύχη να υπογράφω τους στίχους σε δύο τραγούδια του δίσκου. Στα “Μικρά μας μυστικά”, ένα εξωστρεφές κομμάτι το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε ως single τον Σεπτέμβρη του 2019 με κλιπ σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αθερίδη και στο “Να χτίσω θέλω μια ζωή”, ένα διαυγές τραγούδι, με καθαρό το αποτύπωμα της μουσικής του Νίκου Ξυδάκη.
Μίλησέ μου περισσότερο για αυτή τη συνεργασία σου με τον Νίκο Ξυδάκη και τη Βερόνικα Δαβάκη.
Ο Νίκος Ξυδάκης είναι ο μέντορας μου -ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη- καθώς τον γνώρισα πρώτη φορά το 2018 όταν παρακολούθησα ένα κύκλο σεμιναρίων μελοποίησης στίχου στον χώρο τέχνης του “Μικρού Πολυτεχνείου” στον οποίο υπήρξε εισηγητής μαζί με τον στιχουργό Κώστα Φασουλά. Ο τελευταίος, έτερος δάσκαλός μου υπογράφει, το εξαιρετικό τραγούδι του δίσκου, “Θολό νερό”.
Η συνάντησή μας με τον Νίκο Ξυδάκη υπήρξε διαφωτιστική καθώς συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι για έναν νέο στιχουργό να συνεργάζεται με έναν βαθιά ταλαντούχο μα ταυτόχρονα τόσο σεμνό μουσουργό. Για ‘μένα ο Ξυδάκης υπήρξε ο άνθρωπος που καθόρισε το νέο λαϊκό τραγούδι και την μελοποιημένη ποίηση στην χώρα μας καθώς -θα σου ‘πω ένα fun fact τώρα- ο πατέρας μου με έβαζε από μικρή να τον ακούω στις βόλτες μας με το αυτοκίνητο για “να καθαρίζουν τα τύμπανά μου” όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Θυμάμαι ακόμα την εντύπωση που μου έκανε το “Εστιατόριο που τρων τα συνεργεία” ως παιδί τότε. Επιπλέον, εκτός από ζωντανός θησαυρός της ελληνικής μουσικής είναι και αυτό που λέμε απλά και καθημερινά “ωραίος άνθρωπος”. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις συναντήσεις μας κατά την προετοιμασία του δίσκου στο Desire, την διακριτική καθοδήγησή του και το βιτριολικό χιούμορ του.
Την Βερόνικα Δαβάκη την γνώρισα μετέπειτα, κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων. Από τις πρώτες επαφές μας κατάλαβα ότι πρόκειται για ένα ταλαντούχο και γενναιόδωρο πλάσμα. Μια σύγχρονη τραγουδίστρια με καθάρια φωνή και σπάνιο ήθος που μου θυμίζει τις μεγάλες ερμηνεύτριες του είδους καταφέρνοντας, όμως, να διατηρήσει το δικό της φρέσκο και απροσποίητο ύφος. Πλέον, έχουμε ταιριάξει και κάνουμε παρέα καθώς πρόκειται, επίσης, για έναν πολύ “ωραίο άνθρωπο”! Τι σημαντικό να είσαι ωραίος άνθρωπος, τελικά.
Να σου ‘πω εδώ πως νιώθω μεγάλη τιμή που συμμετέχω σε έναν δίσκο με τόσο σπουδαίους συντελεστές. Βλέπω το όνομά μου δίπλα σ’ εκείνο του μεγάλου Μάνου Ελευθερίου που μαζί του μάθαμε να αγαπάμε και να μαγευόμαστε από τον ελληνικό στίχο και δεν το πιστεύω. Επίσης, ο Διονύσης Καψάλης με τις “Μέρες Αργίας” του από τα Διάφανα Κρίνα ήταν ο λόγος που ως έφηβη ξεκίνησα να διαβάζω και να “σκαμπάζω” από ποίηση. Ο Εμμανουήλ Ζάχος, πάλι, με έκανε να αγαπήσω ως φοιτήτρια λίγο παραπάνω τους “Χειμερινούς Κολυμβητές” με την “Μαστοράντζα του Εντερμπίλ”. Νιώθω τύχη, σου μιλάω ειλικρινά.
Έχεις συμμετάσχει σε άλλη δισκογραφική δουλειά ή αυτή είναι η πρώτη σου;
Ναι, έχω συμμετάσχει σε κάποιες δισκογραφικές δουλειές με μεμονωμένα κομμάτια. Ξεκίνησα το 2016 με την συμμετοχή μου στον δίσκο των Ετερονήμισυ, ένα κρητικό συγκρότημα με σημαντικές συνεργασίες που πλέον δεν υπάρχει, όμως για ‘μένα ήταν καθοριστικής σημασίας. Εκεί, γνώρισα έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους τραγουδοποιούς για ‘μένα, τον Σταύρο Σιόλα που ερμήνευσε, τότε, το κομμάτι μας “Στα σύννεφα”. Με τον Σταύρο στην συνέχεια δημιουργήσαμε μαζί το τραγούδι “Ιούλης στην Αθήνα” στον τελευταίο του δίσκο “Φωνές Θιάσου”, ντουέτο του συνθέτη με την Ανδριάννα Μπάμπαλη και έκτοτε βρισκόμαστε σε ανοιχτή επικοινωνία και διαρκές μοίρασμα. Στην συνύπαρξη μας με τους Ετερονήμισυ γεννήθηκαν δύο ακόμα παιδικά τραγούδια με ερμηνεύτρια την μοναδική Ματθλίλντη Μαγγίρα και την κόρη της Λήδα αλλά και ένα κομμάτι με τους “καλλιτέχναρους” Λευτέρη Ελευθερίου, Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο και Μυρτώ Καμβυσίδη.
Στην συνέχεια, συνεργάστηκα με εξαιρετικούς νέους καλλιτέχνες όπως τον Κωνσταντίνο Πετρόπουλο και τον Νίκο Ζουρνή αλλά και τον αγαπημένο πια Στάθη Δρογώση. Με τον τελευταίο και την απίθανη κόρη του Ανδριάνα “μαγειρέψαμε” παρέα το “Carousel”, ένα παιδικό τραγούδι για ενήλικες, όπως μας αρέσει να το λέμε.
Γενικώς πότε άρχισες να γράφεις στίχους;
Ξεκίνησα να γράφω στιχουργήματα σε εφηβική ηλικία, στα οπισθόφυλλα της Άλγεβρας που την βαριόμουν θανατηφόρα αλλά και λίγο μικρότερη, στα λευκώματα που ήταν τότε της μόδας, σκαρφιζόμενη αστεία στιχάκια για τους συμμαθητές μου. Στο σημείο αυτό να σου ‘πω ότι ακόμα με εξιτάρει ο χιουμοριστικός στίχος. Παλαιότερα έχω γράψει και ένα τραγούδι για τον Τόνι Σφήνο! Ως ενήλικη, πλέον, άρχισα να παρακολουθώ σεμινάρια στιχουργικής και παιδικού τραγουδιού σε μια προσπάθεια να συνεχίσω να είμαι δημιουργική, εντρυφούσα για πρώτη φορά σε αυτό που αγαπώ. Οι σπουδές μου, βλέπεις, ήταν πάνω στα οικονομικά και με προσγείωναν… απότομα.
Τι ώρες γράφεις και που συνήθως;
Γράφω σε διάφορες ώρες της ημέρας -στις σημειώσεις του κινητού μου, συνήθως- αλλά και της νύχτας. Πιο παλιά ξυπνούσα μέσα στον ύπνο μου και κρατούσα μιας μορφής ημερολόγιο με στίχους. Θα με δεις, όμως, και σε διάφορα καφέ του Παγκρατίου με το λαπτοπ μου καθώς τα τελευταία χρόνια μένω δίπλα στην πλατεία Προσκόπων την οποία αγαπώ πολύ και με εμπνέει. Ειδικά αυτή την εβδομάδα που έχω γυρίσει από διακοπές και το Παγκράτι είναι άδειο, το απολαμβάνω δεόντως.
Τι σου δίνει έναυσμα για να γράψεις;
Κυρίως οι ανθρώπινες σχέσεις στην δύσκολη συναισθηματικά εποχής μας. Αγαπώ, όμως, πολύ και θαυμάζω την αθωότητα των παιδικών τραγουδιών, αυτή που γεμίζει έναν στίχο με καθαρές εικόνες, χρώματα και σπιρτάδα.
Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζω εδώ και καιρό μερικά όμορφα πράγματα. Θέλω να πιστεύω πως θα πάρουν σάρκα και οστά σύντομα!
