Ένα ζευγάρι εκπαιδευτικών που έχει επιλέξει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στα παιδιά του ακριτικού νησιού των Ψαρών συμβάλλει με τις δικές του δυνάμεις στον ιστορικό αυτό τόπο.

Πώς βρεθήκατε στα Ψαρά και πριν πόσο καιρό;

Λίτσα: Το 2015 πήραμε την απόφαση να μετακομίσουμε από τον Πειραιά στο νησί. Ο γιος μας ήταν τότε μόλις ενός έτους κι έχοντας μεγαλώσει κι εγώ και ο σύζυγος σε επαρχία, δεν μας άρεσε η ιδέα το παιδί μας να μεγαλώνει σε ένα μπαλκόνι. Σε συνδυασμό με την περίοδο της κρίσης, όπου η καθημερινότητα στην πρωτεύουσα είχε γίνει πιο άγρια για όλους, η σκέψη που υπήρχε πάντα στο μυαλό μας –να μετακομίσουμε στην επαρχία– έγινε πράξη πολύ νωρίτερα από ό,τι υπολογίζαμε.
Αριστείδης: Επιλέξαμε το νησί αυτό επειδή μας ήταν οικείο. Είναι ο τόπος καταγωγής της συζύγου μου, πηγαίναμε τα καλοκαίρια διακοπές και γνωρίζαμε τους κατοίκους του. Επίσης, είχαμε δικό μας σπίτι, πράγμα που διευκόλυνε τη διαβίωσή μας εκεί.

Πόσους μαθητές έχετε και ποιες τάξεις;

Λίτσα: Από το 2015 που βρίσκομαι ξανά μόνιμα στο νησί, υπηρετώ ως προϊσταμένη στο Νηπιαγωγείο Ψαρών-Νικόλαος Αποστόλης. Την τελευταία σχολική χρονιά φοιτούσαν στο νηπιαγωγείο μας 4 μαθητές ηλικίας τεσσάρων και πέντε ετών. Αυτό το σχολικό έτος θα έχουμε τη χαρά να έχουμε 6 μαθητές.
Αριστείδης: Κατά το σχολικό έτος 2022-2023, είχα τις τάξεις Γ’ και Δ’ και συνολικά 10 μαθητές. Όλο το Δημοτικό Σχολείο έχει 24 μαθητές και είναι τριθέσιο, δηλαδή έχει τρεις εκπαιδευτικούς που ο καθένας έχει δύο τάξεις, μια εκπαιδευτικό στο ολοήμερο και μια εκπαιδευτικό στο Τμήμα Ένταξης. Επίσης από το 2015 είμαι ο προϊστάμενος του σχολείου.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε κατά την εκπαιδευτική διαδικασία;

Λίτσα: Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι ο πραγματικά μικρός αριθμός των μαθητών που φοιτούν στο Νηπιαγωγείο, γεγονός που μας δημιουργεί δυσκολίες στην πραγματοποίηση ομαδικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων. Ακόμα, η μεγάλη απόσταση των Ψαρών από το κέντρο του νομού, τη Χίο, μας περιορίζει αρκετά στο να προσφέρουμε στους μαθητές μας όσο συχνά θα θέλαμε εμπειρίες και ερεθίσματα μέσω εκπαιδευτικών επισκέψεων και εκδρομών.
Αριστείδης: Η μόνη δυσκολία που έχω αντιμετωπίσει είναι η καθυστέρηση τοποθέτησης άλλων εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα να είμαι ο μοναδικός δάσκαλος στο σχολείο.

Υπάρχει η υποδομή για την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών την ώρα του μαθήματος;

Λίτσα: Αν και το νησί είναι μικρό σε μέγεθος και τα ερεθίσματα περιορισμένα, έχουμε κατορθώσει να διαθέτουμε τις υποδομές ώστε να αξιοποιούνται καθημερινά οι νέες τεχνολογίες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό βέβαια δεν έγινε τυχαία, ούτε από τη μια μέρα στην άλλη. Οι συνεχείς και κατάλληλες παρεμβάσεις του εκπαιδευτικού προσωπικού, σε συνδυασμό με την άριστη συνεργασία με τη σχολική επιτροπή και τον Δήμο Ηρωικής Νήσου Ψαρών, καθώς και οι δωρεές που έχουμε δεχτεί από «φίλους» του νησιού, έχουν οδηγήσει στο επίπεδο αυτό.
Αριστείδης: Αν και το Δημοτικό Σχολείο Ψαρών είναι το μοναδικό Δημοτικό Σχολείο του νησιού, είναι τόσο κτιριακά, όσο και από θέμα υλικοτεχνικής υποδομής σε πολύ καλό επίπεδο. Το κτίριο είναι πολύ καλά συντηρημένο και ενεργειακά αναβαθμισμένο. Κάθε τάξη είναι εξοπλισμένη με Η/Υ συνδεδεμένο στο διαδίκτυο, διαθέτει διαδραστικό πίνακα και βιντεοπροβολέα. Επίσης, το σχολείο διαθέτει εργαστήριο πληροφορικής. Όλα αυτά συμβάλλουν στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών την ώρα του μαθήματος.

Ποιο «μάθημα» μπορεί να πάρει ένας εκπαιδευτικός από τους μαθητές που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν σ’ ένα ακριτικό νησί;

Λίτσα: Σε μέρη μικρά, ακριτικά, όπως τα Ψαρά, το μεγαλύτερο μάθημα που μπορεί να πάρει ένας εκπαιδευτικός από τους μαθητές του είναι το τι σημαίνει πραγματικά οικογένεια στον εργασιακό χώρο. Γιατί πράγματι με τους μαθητές μας δομούμε μια οικογενειακή σχέση. Είμαστε μαζί σχεδόν τη μισή μέρα στο σχολείο και συναντιόμαστε ξανά το απόγευμα στο λιμάνι, στην πλατεία και σε άλλους χώρους του νησιού.
Αριστείδης: Σε ένα τέτοιο νησί ο εκπαιδευτικός μπορεί να αντιληφθεί πως και σε αυτά τα μέρη χτυπάει δυνατά η καρδιά της Ελλάδας. Τα παιδιά έχουν την ίδια όρεξη για ζωή και τα ίδια όνειρα με τα παιδιά που ζουν σε κάποιο αστικό κέντρο. Στο συγκεκριμένο πάντως νησί το μεγαλύτερο μάθημα για τον εκπαιδευτικό είναι η πλούσια και ζωντανή ιστορία του που γίνεται αντιληπτή σε κάθε σπιθαμή του.