Σαν σήμερα, στις 27 Φεβρουαρίου 2015, έφυγε από τη ζωή ο Λέοναρντ Νιμόι και – ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μουσικός και φωτογράφος που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην παγκόσμια ποπ κουλτούρα. Γνωστός κυρίως για τον ρόλο του Σποκ στη σειρά Star Trek, ο Νιμόι υπήρξε μια εμβληματική φιγούρα τόσο στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας όσο και πέρα από αυτόν.
Γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1931 στη Βοστώνη, από γονείς εβραϊκής καταγωγής που είχαν μεταναστεύσει από την Ουκρανία. Από μικρός έδειξε ενδιαφέρον για την υποκριτική, συμμετέχοντας σε θεατρικές παραστάσεις και σπουδάζοντας θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και στο Pasadena Playhouse.
Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1951, αλλά για πολλά χρόνια δούλευε σε μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές και B-movies. Το 1966 ήρθε η μεγάλη του ευκαιρία με τον ρόλο του Σποκ στο Star Trek, που θα τον καθιέρωνε ως έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους ηθοποιούς της εποχής του.
Ο Νιμόι ενσάρκωσε τον εμβληματικό Σποκ, με τη διττή ταυτότητα (ανθρώπινη και εξωγήινη), με την απόλυτη λογική και την ατάραχη συμπεριφορά, που όμως πάλευε με την ανθρώπινη πλευρά του. Το Star Trek (1966-1969) δεν είχε άμεση επιτυχία, αλλά μέσα από τις επαναλήψεις και τη λατρεία των φαν εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο επιδραστικά franchises της επιστημονικής φαντασίας.
Ο Νιμόι επανέλαβε τον ρόλο σε αρκετές ταινίες, σκηνοθετώντας μάλιστα τις Star Trek III: The Search for Spock (1984) και Star Trek IV: The Voyage Home (1986), οι οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Παρά τη σχέση αγάπης-μίσους που είχε με τον ρόλο, τελικά αποδέχτηκε ότι ο Σποκ ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Δύο βιβλία του μάλιστα αναφέρονται ακριβώς σε αυτό το κομμάτι της ζωής του: I am not Spock (1975) & I Am Spock (1995).
Ο Νιμόι δεν περιορίστηκε μόνο στην υποκριτική. Κυκλοφόρησε αρκετούς δίσκους, σε πολλούς από τους οποίους συνδύαζε αφήγηση, ποίηση και τραγούδι. Ανάμεσα στις πιο γνωστές του ηχογραφήσεις ήταν το The Ballad of Bilbo Baggins, ένα folk τραγούδι εμπνευσμένο από τον κόσμο του Τόλκιν.
Ως συγγραφέας, έγραψε ποιητικές συλλογές και αυτοβιογραφίες, ενώ είχε πάθος με τη φωτογραφία, δημιουργώντας έργα που συχνά διερευνούσαν θέματα ταυτότητας και ανθρώπινης φύσης.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπισε προβλήματα υγείας λόγω χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, ασθένεια που απέδωσε στο κάπνισμα, παρότι είχε σταματήσει να καπνίζει δεκαετίες πριν.
Το Live long and prosper παραμένει ένας χαιρετισμός που θα τον ακολουθεί για πάντα, άλλωστε είναι αυτός που επινόησε τόσο τη χαρακτηριστική χειρονομία με το V όσο και την ατάκα που τη συνόδευε.
