Έχουν περάσει μήνες από την πυρκαγιά στο Μάτι. Σε μία κοινωνία που υπερπληροφορείται, εάν ρωτήσει κανείς σε πιο σημείο βρίσκονται οι έρευνες, το πιο πιθανό είναι να μην πάρεις καμιά απάντηση.
Πληροφορούμαστε κατά δόσεις και τμηματικά όταν και εφόσον αυτό εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς. Έτσι και τώρα τα γεγονότα στο Μάτι έρχονται ξανά στην επικαιρότητα και όλοι το ξέρουμε πως αυτό έχει να κάνει με την επόμενη εκλογική αντιπαράθεση. Με μία προσπάθεια φθοράς της Κυβέρνησης αλλά και συγκεκριμένων ανθρώπων από την μία. Και από την άλλη έχουμε την προσπάθεια της Κυβέρνησης να αποφύγει τις ευθύνες για την καταστροφή. Το ίδιο γίνεται με μία σειρά από γεγονότα και καταστάσεις που πότε ο ένας πότε ο άλλος στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας ανάλογα την επικοινωνιακή πολιτική που προστάζουν τα επιτελεία. Μόνο που εδώ, στην περίπτωση του Ματιού, τα όρια ξεπερνιόνται μιας και έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Και αντί σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος να υποκλίνεται απέναντι στο γεγονός και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, έχουμε ένα ξεσάλωμα αντιπαράθεσης που δεν σέβεται την ζωή.
Το ίδιο κάνει και ένας κρατικός μηχανισμός που αυτοπροστατεύεται αλλά δεν προστατεύει τον πολίτη. Ο τελευταίος έχει την αίσθηση πως κανένας υπεύθυνος δεν θα βρεθεί, πως μεγάλα λόγια θα ξάνα-ακουστούν και πως όλα θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως είθισται.
Οδηγούμαστε στις εκλογές υπέρ-παρά-πληροφορημένοι. Ακόμα μία νίκη της Δημοκρατίας, αυτής που χαριεντίζεται στην Υενεδ και στον Σκάι (νΝΔ), ακόμα μία ήττα της κοινωνίας.
Υ.γ. το πότε βγαίνουν τα ντοκουμέντα και από ποιον είναι ένα τεράστιο θέμα και όχι ότι βγαίνουν. Υπάρχει κράτος και ανεξάρτητες αρχές ή όχι;