Όλες και όλοι έχουμε συνηθίσει τα μακαρόνια σαν πρόχειρη, μεσοβδομαδιάτικη λύση. Φτηνά, νόστιμα, γρήγορα, με τον σωστό τρόπο, μπορούν να γίνουν και θρεπτικά. Αναλόγως με τη σάλτσα που τα συνοδεύει, αλλάζουν πρόσωπο.

Η μπολονέζ, η αγαπημένη εκδοχή των Ελλήνων ίσως, είναι πια κάτι περισσότερο από κλασικό πιάτο, άξιο να κονταροχτυπηθεί με τον μουσακά και το σουβλάκι. Ποιο ελληνικό σπίτι, όμως, τολμά να προσφέρει σε κυριακάτικο γεύμα ή κάποιο πιο… επίσημο δείπνο με φίλους μακαρόνια ως κυρίως πιάτο; Και καλά τα μακαρόνια με κιμά. Με μια μαρουλοσαλάτα, τυράκια, κοκακόλες και κρασιά είναι ό, τι πρέπει.

Η Πέρσα, όμως, το’ χει πάει ένα βήμα παρακάτω. Κι όσο κι αν σέβεται τους κούκλους Ιταλούς γείτονες-καλέ, είδατε τι παιδί στέλνουν στη Eurovision φέτος;- δεν συμφωνεί στο ότι οι μακαρονάδες στέκουν μόνο ως ορεκτικά. Γιατί οι Ιταλοί έτσι τις τρώνε. Τουλάχιστον, επισήμως και δημοσίως. Σπίτια τους σίγουρα τις μπουκώνουν για κυρίως.

Αφήστε με λίγο να σας περιγράψω ένα όμορφο σκηνικό, μια ιδέα που έχω και θα βάλω μπρος σύντομα. Κυριακή, εκεί στα τέλη του Μάρτη. Άνοιξη και φως μπαίνει από τα παράθυρα. Έχω στρώσει ένα υπέροχο τραπεζομάντιλο από αυτά που η μαμά μου δεν «μπορούσε» να χρησιμοποιήσει παρά μόνο σε πολύ πολύ επίσημες περιστάσεις. Έχω βάλει λογιών λογιών σερβίτσια, αταίριαστα μεταξύ τους, αλλά, μεταξύ μας, πολύ ινσταγκραμικά έτσι κόκκινα και πράσινα και λευκά που είναι, σα λουλουδάκια σπαρμένα σε χωραφάκι ζωγραφιστό.

Στη μέση του τραπεζιού πέντε σουπιέρες. Οι δύο έχουν ζυμαρικά. Πένες και σπαγγέτι, ιδανικά. Μαγειρεμένα πάντοτε αλ ντέντε. Στα 7μιση λεπτά, μην μας πιάσει κι η κοιλίτσα μας. Οι άλλες τρεις έχουν σάλτσες. Μία σάλτσα τυριών, μία ναπολιτέν κατακόκκινη και μια ροζ, λαχταριστή, κοριτσίστικη. Διάσπαρτα βρίσκονται στο τραπέζι μου μπολάκια τυριών. Παρμεζάνα όπως και δήποτε. Πεκορίνο, επίσης. Και αγνό, ελληνικό κεφαλοτύρι της νοστιμιάς και της παράδοσης. Στο κέντρο, δεν έχω παραλείψει να σερβίρω μια σαλατάρα χωριάτικη, με φέτα, κρεμμύδι, κάππαρη. Αυτή τη συνταγή δεν θα σας τη δώσω. Όπως επίσης κρίνω περιττό να σας τονίσω πόσο must είναι να έχετε έναν ή δύο μύλους πιπεριών πάνω στο τραπέζι. Πιπέρι και ζυμαρικά (όπως και ρύζι) είναι αχώριστοι φίλοι. Ως Πέρσα, θα έλεγα… εραστές.

Θα σας μιλήσω αμέσως τώρα κυρίως για τις σάλτσες, περισσότερο παραθέτοντάς σας μικρά μυστικά και συνδυασμούς που μόνη ανακάλυψα φτιάχνοντάς τις ξανά και ξανά.

Οι καλεσμένοι μου είναι φίλοι, είναι ο αδερφός μου, είναι ο φρέσκος μου γκόμενος για να του κάνω και καλή εντύπωση, είναι και φίλοι φίλων. Εντάξει, μην υπερβούμε τα επτά με οκτώ άτομα. Θα στήσουμε μια γιορτή προς τιμήν των μακαρονιών. Και φυσικά, των μακαρονάδων. Δύο κιλά πένες και δύο κιλά σπαγγέτι (ή άλλα είδη, όπως βίδες, ριγκατόνι, ταλιατέλες) αρκούν. Όλο το ζουμί… βρίσκεται στις σάλτσες, που καθένας με το κουτάλι του θα απλώνει στα ζυμαρικά της επιλογής του.

Υλικά & Εκτέλεση ανά σάλτσα

Λευκή

Στο βουτυρωμένο τηγάνι μας αρωματίζουμε τη μία κουταλιά σούπας βούτυρο με μια σκελίδα σκόρδου την οποία ρίχνουμε με τη φλούδα και μετά από πέντε λεπτά αφαιρούμε. Δύο πακέτα κρέμα γάλακτος παίρνουν σύντομα βράση, οπότε χαμηλώνουμε τη φωτιά. Ρίχνουμε σταδιακά τα τυριά της επιλογής μας-συνήθως παρμεζάνα, μοτσαρέλα, έμμενταλ, blue cheese- σε μορφή «λιωστερή», είτε δηλαδή τριμμένα είτε σχεδόν λιωμένα με τα χέρια μας. Προσθέτουμε πιπέρι και μπούκοβο, πασπαλίζουμε με φρέσκο άνηθο ή φρέσκο κρεμμυδάκι. Αυτή η συνταγή αγαπά επίσης το μοσχοκάρυδο!

Ναπολιτέν

Στο λαδωμένο τηγάνι ρίχνουμε δυο συσκευασίες τύπου πουμαρό, δυο ζουμερές ντομάτες που διαλύουμε με τα χέρια μας, μια κουταλιά ζάχαρη, δύο αλάτι, μία πιπέρι. Προαιρετικά, σβήνουμε, αφού πάρει μια βράση, με λευκό ή κόκκινο κρασί. Με χαμηλή φωτιά, τη σιγομαγειρεύουμε για κανένα μισάωρο. Αν θέλουμε, έχουμε πρώτα προσθέσει κρεμμύδι ή πιπερίτσα, αλλά αυτές τις τσαχπινιές θα τις κάνουμε στη ροζ σάλτσα μας. Πάνω από τη ναπολιτέν, φρέσκος ή και ξερός ακόμα μαϊντανός είναι σούπερ.

Ροζούλα

Τσιγαρίζουμε λαχανικά και αλλαντικά της αρεσκείας μας. Η Πέρσα βάζει πράσινη πιπεριά, κρεμμύδι λευκό, καροτάκι, λουκάνικο Μυκόνου. Μόλις βγάλουν αρώματα και καραμελώματα, ρίχνουμε μια συσκευασία κρέμα γάλακτος και μια συσκευασία τύπου πουμαρό, μαζί με τα αλατοπίπερα και καρυκεύματα που κρίνουμε εμείς. Πάπρικα καπνιστή πάει απίστευτα. Αντί για κρέμα γάλακτος, μπορούμε εδώ να παίξουμε με μια γενναία κουταλιά γιαούρτι αγελάδος. Το ροζοπορτοκαλί χρώμα είναι το κάτι άλλο!

*Ισχύει για όλες τις σάλτσες: μια κουταλιά από το νερό των μακαρονιών που βράζετε παράλληλα τις δένει και τις νοστιμεύει ιδανικά, λόγω του αμύλου που κουβαλά.

Καλή Όρεξη και μην ξεχάσετε το κρασί σας… Όλα τα κρασιά ταιριάζουν εδώ.
Τα μακαρόνια είναι ένα από τα πιο αγαπησιάρικα φαγιά. Μοιραστείτε
τα με αυτούς που αγαπάτε πολύ…