Τίποτα το κακό με τους σχεδιασμούς και τις εκτιμήσεις. Που άνθρωποι, ζευγάρια, κόμματα και επιχειρήσεις κάνουν. Και όσα πιο πολλά σχεδιάζουν και εκτιμούν τόσο πιο σοβαροί θεωρούνται και υπεύθυνοι. Βέβαια υπάρχει και η φιγούρα του τύπου που σχεδιάζει, σχεδιάζει και σχεδιάζει.

Και ενώ γύρω του πέφτουν βεγγαλικά, αλλάζει το σύμπαν, το υποκείμενο του σχεδιασμού του πάει και έρχεται, εκείνος με παγωμένο μυαλό και βλέμμα κοιτά την οθόνη ενός υπολογιστή, τα δεδομένα και τις αναλύσεις. Και οι ώρες, οι μέρες και τα χρόνια περνούν. Και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή, όπως λέει και το τραγούδι του φίλου μας Λουκιανού.

Είναι εκκωφαντική η στιγμή που η ζωή αποφασίζει και κόβει δρόμο. Η στιγμή δηλαδή που όλοι οι κατά φαντασία σχεδιασμοί και νόρμες ανατρέπονται από ένα κύμα ζωής και αλλαγής. Ένα σάρωμα από σιγουριές, βολέματα, ρόλους και τυποποιημένες-επαναλαμβανόμενες σταθερές. Στην πραγματικότητα τίποτα το περίεργο δεν συμβαίνει.

Απλώς τις πιο πολλές φορές οι σχεδιασμοί δεν παίρνουν υπόψιν τους, τις πραγματικές ανάγκες της ίδιας της ζωής και των ανθρώπων. Σαν ένας μηχανικός που αποφασίζει να χτίσει ένα πολυόροφο κτίριο πάνω σε ένα υπόγειο ρέμα. Το νερό θα βρει τρόπο να αναποδογυρίσει το μπετόν. Ας κάνουμε σχεδιασμούς λοιπόν. Όσο γίνεται όμως πιο πραγματικούς. Και όταν η ζωή κόψει δρόμο ο πανικός, η γκρίνια και η τσαντίλα δεν βοηθούν.

Προχωράμε. Το 2015 έχει σχεδιαστεί από όλους. Από την Τρόικα, τα κόμματα, τα επιτελεία, τα υπουργεία, από τους καλούς και τους κακούς. Ένα υπόγειο ρεύμα νερού κελαρίζει και κανείς δεν το ακούει. Σχεδιάζουν. Μετρούν. Υπολογίζουν. Μα δεν ακούν. Η Ζωή κόβει δρόμο.

Καλή Χρονιά και να είμαστε γεροί.

Αφιέρωση πρώτη. Έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε! Καλά Χριστούγεννα. Άστα λα βίστα μπέιμπι

Αφιέρωση δεύτερη. Στους παλιούς φίλους, που δεν τους βλέπεις πια, αλλά παρόλα αυτά μιλάς την ίδια γλώσσα.

Αφιέρωση τρίτη. Στα καινούρια που θα έρθουν. Ανθρώπους, γεγονότα, σχέσεις.

…και στον Απο και στον Ανα που από μικροί «κόβουν δρόμο» και φωτογραφήθηκαν για το εξώφυλλο του τεύχους.