Ο Κωνσταντίνος Μπούρας γεννήθηκε το 1962 στην Καλαμάτα κι από το 1977 ζει στην Αθήνα. Συγγραφέας 41 εκδοθέντων βιβλίων, κριτικός θεάτρου και βιβλιοκριτικός. Αριστούχος διδάκτωρ τού Τμήματος Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2019). Είναι διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1985), αριστούχος τού Τμήματος Θεατρικών Σπουδών τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1994) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος θεατρολογίας τού γαλλικού Πανεπιστημίου Paris III – La nouvelle Sorbonne (D.E.A. Etudes Théâtrales). Μεταδιδακτορικός ερευνητής στο ΕΚΠΑ και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Διδάσκει θεατρική κριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πολιτιστική διαχείριση, καθώς και διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και σε πάμπολλα λογοτεχνικά περιοδικά. Θεατρικά του έργα με αρχαιοελληνικά θέματα και για την Κρίση έχουν παρασταθεί σε θέατρα τής Ελλάδας και του εξωτερικού.
Θα περίμενε κανείς ότι ένας άνθρωπος με τις σπουδές και τις γνώσεις του κυρίου Μπούρα θα ήταν απρόσιτος. Κάθε άλλο. Με τον κύριο Μπούρα -για καλή μου τύχη- γνωριστήκαμε σε ένα αγαπημένο μέρος και για τους δύο: σε φουαγιέ θεάτρων και πλατείες μικρών ή μεγαλύτερων σκηνών. Άνθρωπος με χιούμορ, με χαμόγελο, με μεγάλη αγάπη για τη δημιουργία και τη νέα γενιά. Με αφορμή το Διαγωνισμό Διηγήματος του IANOS, στον οποίον είναι βασικό μέλος της κριτικής επιτροπής εδώ και αρκετά χρόνια κάναμε μια σύντομη και φιλική κουβέντα (σαν αυτές που κάνουμε τηλεφωνικά) τόσο για τον διαγωνισμό, όσο και για τη λογοτεχνία, τα γραψίματα, την τέχνη. Όσο για τον διαγωνισμό; Έχουμε και μικρά tips εκ των έσω!
Αγαπητέ κύριε Μπούρα, πώς από το ΕΜΠ βρεθήκατε να έχετε στη φαρέτρα σας εκδόσεις ποιητικών συλλογών, λογοτεχνίας, δημοσιεύσεις σε περιοδικά, θεατρικές κριτικές κ.λπ.;
Κ.Μ.: Η αγάπη για τον Άνθρωπο, για την φύση, για τα λουλούδια, για τα τρεχούμενα νερά… Η «φύσις» μου εν τέλει, όπως λέει ο Αίσωπος.
Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας χωρίς να γράφετε;
Κ.Μ.: Όχι όσο ζω. Είμαι το αεικίνητον. Αλλά πάντα επ’ ωφελεία των άλλων, του συνόλου, για το Κοινό Καλό, με αυτοθυσία και χαρά.
Τι είναι για εσάς το θέατρο;
Κ.Μ.: Ο συλλογικός καθρέφτης για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Βασικό εργαλείο αυτογνωσίας.
Στις θεατρικές κριτικές συνδυάζετε το προσωπικό ύφος με τη γνώση για τους θεατρικούς κώδικες με αποτέλεσμα να είναι μοναδικές. Επιπλέον, ακόμη κι αν μια παράσταση δεν σας αρέσει, με χιούμορ γράφετε τις απόψεις σας χωρίς να προβάλλετε κανέναν. Πώς το καταφέρνετε;
Κ.Μ.: Η Αγάπη είναι το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες. Η φιλότητα, ο σεβασμός, η εκτίμηση, η ευγνωμοσύνη…
Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που έχετε ακούσει για κάποιο γραπτό σας;
Κ.Μ.: Τα δάκρυα μιας χαροκαμένης γιαγιάς στην Χίο, όταν παίχτηκε το 2002 «Ο Θάνατος τού Ευριπίδη».
Είστε πολλά χρόνια στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού διηγήματος του Ιανού. Τα θέματα ποιος τα αποφασίζει;
Με συντονιστή και προεξάρχοντα τον ιδιοφυή επιχειρηματία στον χώρο του Πολιτισμού, κύριο Νίκο Καρατζά, οι δύο επιτροπές (διηγήματος και φωτογραφίας) συναποφασίζουν το θέμα και τις τεχνικές λεπτομέρειες.
Με ποια κριτήρια επιλέγονται τα καλύτερα διηγήματα;
Κ.Μ.: Αν πληρούν τους όρους του διαγωνισμού (400 λέξεις), είναι εντός θέματος, αν έχουν ανατροπή στο τέλος, ξεκάθαρη δομή, πρωτότυπη ιδέα και χιούμορ, βαθμολογούνται από τους τρεις κριτές ξεχωριστά σε ένα excel που μας έχει ετοιμάσει η εκπληκτική Γραμματεία τού Διαγωνισμού, βγαίνουν οι μέσοι όροι των τριών βαθμών και χωρίς καμία περαιτέρω επεξεργασία βγαίνουν οι πενήντα πρώτοι, καθώς και οι ισοβαθμίσαντες με τον τελευταίο. Όσοι / Όσες συγκεντρώνουν τρία δεκάρια είναι οι άριστοι των αρίστων. Αλλά και τα δύο δεκάρια δεν είναι λίγα. Και το ένα καλό είναι…
Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που τώρα ξεκινάει να γράφει;
Κ.Μ.: Να διαβάζει. Να παρατηρεί την φύση και τα φαινόμενα. Να ακούει συνειδητά. Να παρακολουθεί συνδημιουργικά.
Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια; Να περιμένουμε καινούργια έκδοση;
Κ.Μ.: «Τα Θεατρικά της Καραντίνας» ετοιμάζονται από τις εκδόσεις Νίκας με πρόλογο του Καθηγητή ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ. Κάποια θα παιχτούν στην Αθήνα και κάποια στη Βαρσοβία.
Για εσάς η πόλη ακόμη ζει;
Κ.Μ.: Φυσικά. Λατρεύω το άστυ. Και μένω πάντα down-town. Νεάπολη Εξαρχείων.
Τι άλλο θα θέλατε να σας ρωτήσω;
Κ.Μ.: Πώς αντέχω τόση χολή γύρω μου; Την μεταβολίζω σε …φραπέ!!! (Γέλια).
