Γράφει η Μαρίνα Ρήγου, Δημοσιογράφος
«Ψυχραιμία να έχουμε»… Μ’ αυτή τη φράση, αντίστοιχη της «καλό κουράγιο Έλληνες» του Όλι Ρεν, ο Σωτήρης Τσιόδρας, στις 26 Φεβρουαρίου 2020, μας ενημέρωνε πως επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στην Ελλάδα. Φράση που, όπως και τότε, σηματοδοτεί την είσοδο της κοινωνίας μας σε μια περίοδο κρίσης. Περίοδο δύσκολη, αβέβαιη, σχεδόν τρομακτική με συνέπειες άμεσες, έμμεσες και διαχρονικές.
Πολλά δεν θα είναι όπως πριν, όταν επιτέλους καταφέρουμε να ανασάνουμε όλοι μας. Γιατί δεν είναι μόνο οι ασθενείς που παλεύουν για μια ανάσα με ή χωρίς αναπνευστήρα στις ήδη γεμάτες μονάδες εντατικής θεραπείας. Χωρίς ανάσα παλεύουν σκληρά όσοι στέκονται πλάι τους σ’ έναν αγώνα δρόμου για τη διάσωσή τους, όπως κι αυτοί που προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση ορίζοντας πολιτικές και κανόνες σε πρωτόγνωρες συνθήκες.
Χωρίς ανάσα κι όσοι ο φόβος τούς έχει κυριεύσει αλλά κι όσοι άπνοες από έκπληξη και θυμό παρακολουθούν στρατιές ανεύθυνων να αρνούνται πεισματικά να συμμορφωθούν στις οδηγίες των αρχών για τον περιορισμό της διασποράς του ιού, όπως κι αυτούς που, από θέση ευθύνης, ανεύθυνα κι αλόγιστα συμπεριφέρονται.
Την έγκαιρη απαγόρευση του καρναβαλιού μετά το χτύπημα του ιού και στηn χώρα μας, ακολούθησε το «αντάρτικο», όπως τα Μέσα χαρακτήρισαν την αντικοινωνική συμπεριφορά των συμπολιτών μας που ήθελαν οπωσδήποτε να καρναβαλίσουν και που μάλλον κανιβάλισαν τους διπλανούς τους.
Ο δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργος Μαρινάκης, δεν έβλεπε το λόγο να ακυρωθούν στην πόλη του οι καρναβαλικές εκδηλώσεις, αφού εκεί δεν είχαν υπόνοια κρούσματος! Ακολούθησαν κι άλλα… Ιδιαίτερης σημασίας η αντιπαράθεση ανάμεσα στην εκκοσμικευμένη επιστήμη της επίγειας πραγματικότητας και την άνευ όρων πίστη στο μυστήριο της επουράνιας υπόσχεσης.
Στην αντιπαράθεση αυτή, η εκκλησία, επισήμως δια της Ιεράς Συνόδου, διακηρύσσει πως «η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών», θέση από την οποία ουσιαστικά δεν μετακινείται όταν αργότερα, εξαιτίας της εκθετικής αύξησης των κρουσμάτων του κορονοϊού, καλείται να επανεκτιμήσει τις αποφάσεις της.
Χρειάστηκε παρέμβαση του πρωθυπουργού για να ανασταλούν οι λειτουργίες σε όλους τους χώρους θρησκευτικής λατρείας κάθε δόγματος και θρησκείας.
Ο συμπαγής κοινωνικός ιστός στον οποίο αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός ανακοινώνοντας την απαγόρευση της άσκοπης μετακίνησης των πολιτών, έχει ήδη διαρραγεί υπό την πίεση του αδειάσματος των super market και των φαρμακείων, της εξαφάνισης μασκών και αντισηπτικών ή και υποθετικών φαρμάκων αντιμετώπισης του ιού. Κοινωνία σε συνοχή;
Κάθε άλλο…
Στα καφενεία, τα εστιατόρια και τα αναβατόρια συνωστίστηκαν όσοι ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι σε περιόδους σαν κι αυτή που περνάμε «το ατομικό ταυτίζεται με το συλλογικό». Πανικός; Δε μοιάζει… Άνθρωποι που αποδεδειγμένα έπρεπε να είναι σε καραντίνα, κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους συμπολίτες τους.
Άλλοι μετακινήθηκαν από την πρωτεύουσα προς την επαρχία και τα νησιά. Κι άλλοι συνέχισαν να λειτουργούν επιχειρήσεις εστίασης και κομμωτηρίου όταν ήδη αυτό είχε απαγορευτεί στο πλαίσιο σειράς παρεμβάσεων της πολιτείας για την αντιμετώπιση αυτής της παιδαριώδους ανεύθυνης ανυπακοής.
Ίσως το «Μένουμε σπίτι» έπρεπε να συνοδεύεται από το «Μένουμε μακριά από τους άλλους». Μα αμφιβάλλω αν κι αυτό θα είχε αποτέλεσμα.
Όταν η άσκηση της ατομικής ελευθερίας υπερβαίνει τον συνταγματικό της σκοπό και απειλεί την κοινωνία, το κράτος παρεμβαίνει, μας είπε ο πρωθυπουργός και απαγορεύτηκε η άσκοπη κυκλοφορία πολιτών.
Η χώρα τώρα μπαίνει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Οι σφυγμοί της πέφτουν. Το αν την κανονικότητα του ρυθμού στον ήχο του ηλεκτρονικού καρδιογράφου διαδεχτεί ο μακρόσυρτος, μονότονος ήχος που συνοδεύει τη γραμμή του ηλεκτροκαρδιογραφήματος, θέλουμε να ελπίζουμε πως από μας εξαρτάται.
