Πολλά αλλάζουν μέσα στα χρόνια στο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι περισσότερες από αυτές τις αλλαγές παίζουν ρόλο στην ποιότητα της μάθησης και συνήθως οδηγούν προς χειρότερες καταστάσεις και όχι προς το καλύτερο
Οι άνθρωποι που διδάσκουν, οι δασκάλες, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι καθηγήτριες, όλων των βαθμίδων, είναι αυτοί που μπορούν να κρατήσουν ζωντανή τη διαδικασία, παρά τις δυσκολίες που επικρατούν. Θα μου πεις, από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα δεν βγήκαν και αυτοί; Ναι, αλλά ταυτόχρονα είναι και αυτοί που αποφάσισαν να ξαναμπούν σε αυτό, έχοντας πλέον τον ρόλο αυτού που διδάσκει, που μεταφέρει τη γνώση, που δίνει το παράδειγμα, που δημιουργεί συνθήκες, που εμπνέει. Σκληρό αλλά αληθές, είναι ότι οι άνθρωποι που διδάσκουν χρειάζεται να κάνουν στην άκρη κάθε μέρα για τις ώρες που βρίσκονται στις αίθουσες τα δικά τους προβλήματα, ακόμη και αυτά που προκύπτουν από την ίδια τους τη δουλειά, και να σκέφτονται ότι έχουν μπροστά τους άλλους ανθρώπους, μικρότερους σε ηλικία, που περιμένουν να μάθουν – γιατί όλα τα παιδάκια ξεκινάνε θέλοντας να μάθουν, στην πορεία υποτιμάτε η διαδικασία.
Ο δάσκαλος είναι ο άνθρωπος που έχει τη δυνατότητα να πάει κόντρα στα κακώς κείμενα, να έρθει σε ρήξη. Στην ουσία, είναι αυτός που στη πράξη μπορεί να δημιουργήσει νέο πλαίσιο, εκτός αυτού που το εκάστοτε υπουργείο και η κοινωνία βάζει. Υπήρξαν, και ευτυχώς υπάρχουν ακόμη, μειονότητες βέβαια πάντα, αυτοί που κατάφεραν να είναι για τους μαθητές τους όμορφες αναμνήσεις, που κατάφεραν να ορίσουν με δημιουργικό τρόπο τις ζωές μαθητών, να τους ανοίξουν δρόμους και μονοπάτια σκέψεων.
Τελικά και αν το καλοσκεφτείς, οι μαθητές δεν περνάνε εφτά ώρες από τη ζωή τους με το υπουργείο· τις περνάνε με τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους. Άρα αυτοί είναι που μπορούν και να βάλουν τους δικούς τους κανόνες.
Άνθρωποι με όραμα και πάθος, αυτοί είναι που όσο πάει λιγοστεύουν στην κοινωνία, αλλά αυτούς είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ.
