Ποιος είπε ότι η Αθήνα είναι μόνο το κέντρο; Σε καμία περίπτωση, και οι γηγενείς το ξέρουμε καλά. Είναι πολλές πόλεις σε μία, και η αναφορά της λέξης φέρνει στο νου εικόνες και από μακριά προάστια, όπως το Μαρούσι.
Ο τρίτος μεγαλύτερος δήμος της πόλης και ένας από τους αρχαιότερους, αν και απομακρυσμένος από το κέντρο, το Μαρούσι είναι γνωστό για πολλούς λόγους. Έχει εξαιρετική αγορά, τον καλύτερο γύρο κοτόπουλο (Posto) και ο Καλατράβα είχε βάλει το χεράκι του στον σταθμό του ΗΣΑΠ με αυτά τα κιτρινομπλέ πλαστικά. Επιπλέον, ο Πατούλης ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως δήμαρχος (2007-2019), κάνοντάς το πιο γραφικό με τις πεζοδρομήσεις του –αν και όταν έπεφτε χιόνι, χρειαζόμασταν πέδιλα για να κυκλοφορήσουμε–, δημιουργώντας παράλληλα και ένα απίστευτο κυκλοφοριακό χάος, ενώ θέση πάρκινγκ δεν υπήρχε ούτε για δείγμα.
Κάτω από τον κιτρινομπλέ σταθμό, μια πλατεία κάποτε αποτελούσε το κέντρο του κόσμου – λες και το Α8 δεν είχε καμία συνέχεια, Απλά σταματούσε εκεί και μετά υπήρχε ένας άγνωστος γαλαξίας γειτονιών που ελάχιστα μας ενδιέφερε να ανακαλύψουμε.
Η πλατεία Πίνδου, κατά τη διάρκεια της ημέρας γέμιζε με οικογένειες – ένα χαρακτηριστικό καφέ σέρβιρε στα τραπεζοκαθίσματα, ενώ γύρω υπήρχαν πολλά παγκάκια ανάμεσα στους πυκνούς θάμνους. Θυμάμαι αμυδρά και ένα γλυπτό με το όνομα Συντροφιά – περισσότερες λεπτομέρειες δεν γνωρίζω. Τα Goody’s απέναντι ήταν πόλος έλξης – οι πατάτες έδιναν και έπαιρναν, μαζί με μπύρα από το περίπτερο γιατί ήταν πιο φθηνή.
Όταν έπεφτε η νύχτα, τα παγκάκια κάτω από τα ισχνά κίτρινα (τότε) φώτα γέμιζαν με φιγούρες όλων των ηλικιών που είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την πόρωση με τη μέταλ μουσική. Έτσι, υπό τους ήχους διάφορων συγκροτημάτων (οι Iron Maiden ήταν το πιο light), η πλατεία Πίνδου μετατρεπόταν στο λεγόμενο… μεταλλόπαρκο. Το Μαρούσι βέβαια ήταν πάντα πόλος έλξης των φαν της ροκ και της μέταλ, καθώς υπήρχαν πολλά μαγαζιά που έπαιζαν μόνο αυτή τη μουσική, όπως το Wizard στην Κηφισίας (ιστορικό για το Μαρούσι, με θαμώνες με μακριά μαλλιά σε ανδρικό και γυναικείο) ή το ροκάδικο Blueprint, που υπάρχει ακόμη.
Σήμερα, οι παρέες αράζουν τα βράδια, αλλά ο χαρακτήρας έχει αλλάξει. Το καλό είναι ότι πλέον υπάρχει πάρκινγκ υπόγειο που έχει αποσυμφορήσει τα γραφικά πλακόστρωτα.
Fun Fact: Πολλοί την μπερδεύουν με την πλατεία Γαρδέλη που βρίσκεται προς την Κηφισίας. Για την ιστορία, ο Αλέξανδρος Γαρδέλης διετέλεσε δήμαρχος Αμαρουσίου από το 1959 έως το 1967 και αντικαταστάθηκε με συνοπτικές διαδικασίες επί χούντας. Σήμερα, η εξίσου όμορφη πλατεία διαθέτει ένα υπαίθριο γυμναστήριο (στα ΒΠ υπήρχαν πολύ πριν τα φέρει ο Μπακογιάννης στην Αθήνα), η καντίνα που υπήρχε εκεί κατεδαφίστηκε το 2021 γιατί ήταν αυθαίρετη (Ελλάς το Μεγαλείο σου) και πλέον είναι πιο πολυσύχναστη από την Πίνδου.
*Γκάγκαρος: ο βέρος Αθηναίος. Με το όνομα «γκάγκαρος» αναφέρονταν σκωπτικά οι γηγενείς Αθηναίοι στα σπίτια των οποίων οι εξώπορτες υποτίθεται ότι έκλειναν με γκάγκαρο που είναι είδος μάνταλου τρόπον τινά, κομμάτι ξύλου που κρεμόταν πίσω από την πόρτα της αυλής με σκοινί (στερεωμένο από πάνω) και όταν ο άνθρωπος άφηνε την πόρτα ελεύθερη, αυτό με το βάρος του την ασφάλιζε από μέσα.
**Η νέα στήλη θα αναφέρεται σε πρόσωπα, καταστάσεις και σημεία της πόλης που μόνο οι βέροι Αθηναίοι γνωρίζουν, αλλά θέλουν να μοιραστούν με τους «βαρβάρους». Θα επιχειρήσω μια ενδιαφέρουσα «χαρτογράφηση» της πόλης εστιάζοντας σε μικρές λεπτομέρειες μέσα στην πόλη που θα μπουν στο μικροσκόπιο με τα καλά και τα κακά τους!
