Πρέπει να παραδεχτούμε ότι στα 18 είσαι ακόμα παιδί. Και ένα παιδί δεν είναι αρκετά ώριμο να καταλάβει τις καταπραϋντικές ιδιότητες της φασίνας, παρά τη βλέπει ως μια αγγαρεία, ως ένα (ακριβό) τίμημα της ανεξαρτησίας του. Θέλει πολλή χλωρίνη και πολλές αναποδιές της ζωής για να διαγνώσεις αυτό το δωρεάν ηρεμιστικό που σου καθαρίζει και το σπίτι.
Όταν ξεκίνησα να ζω μόνη, έβλεπα ως βουνό τα ξεσκονίσματα, τα σκουπίσματα και τα σφουγγαρίσματα. Για την περιποίηση των τζαμιών, των παραθύρων, των πηχακίων, των επίπλων δεν συζητώ. Ήταν πολυτέλεια χρόνου. Κάποια στιγμή, δύο χρόνια μετά, κι αφού είχα πιει περισσότερα κιλά τζιν λεμόνι απ’ όσα μου αναλογούσαν, είδα τον κόσμο μ’ άλλα μάτια και την παστρικοσύνη όχι μόνο ως αρχοντιά, αλλά και ως εσωτερική ανάγκη.
Θυμάμαι μια μέρα να είμαι εξαιρετικά λυπημένη –χωρισμός; Άγχος εξεταστικής;–μπροστά στο υπολογιστή για ώρες, σε απόλυτη αδράνεια. Όλες μου οι μέθοδοι επανάκτησης χαράς είχαν φαλιρίσει κι εκεί ξαφνικά, πιάνω ξεσκονόπανο. Με βέβηλη μανία ξεσκόνισα όλο το σπίτι, βιβλία, δίσκους και διακοσμητικά ένα ένα. Τα πέρναγα μετά με Dettol, μαστουρώνοντας ελαφρώς με την μυρωδιά λεμονάκι. Πήραν σειρά και όλες οι υπόλοιπες δουλειές, είχα βάλει στο ηχείο ραπ. Καθάριζα και ράπαρα, μ’ ένα κλάμερ στα μαλλιά και τη γάτα μου να με εκλιπαρεί να τελειώνω – γελοιότατη εικόνα. Τρεις ώρες μετά, σε πραγματική σωματική εξάντληση, αντίκρισα ένα σπίτι χάρμα οφθαλμών. Κάθισα μακάρια στον καναπέ και κάπνισα, ελαφρώς απρόσεκτα για να χρειαστεί να καθαρίσω πάλι.
Η φασίνα έχει δύο μαγικές ιδιότητες. Πρώτον σε συγκεντρώνει σε ένα συγκεκριμένο task με αρχή, μέση και τέλος, απ’ το οποίο θα πάρεις την άμεση ανταμοιβή, ακριβώς την ίδια που σου δίνει το junk food, αλλά χωρίς θερμίδες. Δεν είναι τυχαία η τρελή επιτυχία που έχουν στο Tik Tok τα βιντεάκια με καθαρισμούς πανβρώμικων χαλιών – και όχι μόνο. Η κατηγορία «CleanTok», είναι από τις δημοφιλέστερες σήμερα, με τους χρήστες να περιγράφουν το αίσθημα που τους δημιουργεί, με τις λέξεις: ηρεμία, απόλαυση, ικανοποίηση.
Είναι, όμως, άλλο να το βλέπεις κι άλλο να το κάνεις. Αυτό πιστεύω ότι είναι η δεύτερη μαγεία της φασίνας. Οι οικιακές εργασίες, σε βάζουν προφανώς σε κίνηση. Κουράζεσαι. Γυρνάς σαν σβούρα σ’ όλο το σπίτι, σηκώνεις έπιπλα, τεντώνεσαι, κυλιέσαι. Ο εξαιρετικός, λοιπόν, συνδυασμός των ενδορφινών που εκλύονται από την σωματική άσκηση και της ντοπαμίνης που εκλύεται, ως επιβράβευση του εγκεφάλου, όταν τελειώνεις ένα task, είναι ο λόγος που οι δουλειές του σπιτιού θα έπρεπε να γράφονται από γιατρό. Αν ήθελα να αφήσω μια συμβουλή στις επόμενες γενιές είναι να μην επενδύουν τόσο στους ανθρώπους, όσο σε μία καλή ηλεκτρική σκούπα…
Βεβαίως, έχει έρθει ολοταχώς η εποχή των αυτοματισμών, στην οποία όλοι υποκύπτουμε. Αγόρασα κι εγώ προ ημερών μια μικρή σκούπα ρομπότ, για τις καθημερινές και διότι τα καλοκαίρια με καύσωνα και γάτα δεν είναι ακριβώς fairytale. Όταν την έβαλα να λειτουργεί ένιωσα τα αποδοκιμαστικά βλέμματα τόσο της γάτας μου, η οποία είδε τη σκούπα ως εισβολέα, όσο και των κανονικών σκουπών μου (συμβατικής και ηλεκτρικής), που πίστεψαν ότι τις στέλνω ΟΑΕΔ, τις αφοπλίζω. Ο αυτόματος εχθρός στην πρώτη του βόλτα στο σπίτι, δέχθηκε ασύμμετρη επίθεση απ’ τα έπιπλα. Έκανα ένα μικρό συμβούλιο και τους εξήγησα: «Η Σαββατιανή μας φασίνα δεν αλλάζει. Το ρομποτάκι έρχεται ως φίλος. Σωπάστε». Μαζεύτηκαν και απόλαυσαν το ρεπό τους. Φασίνα, στο φωνάζω, με καμία δεν σ’ αλλάζω!
