Αξιότιμοι κύριοι υπουργοί, παρελθοντικοί, παροντικοί και μέλλοντες,
Σας στέλνουμε την παρούσα επιστολή πρωτίστως για να τη διαβάσετε. Ίσως, να λάβετε υπόψη σας και κάτι από τα παρακάτω – καλό θα ήταν να ακούτε και κανέναν άλλον εκτός από συμβούλους ή το προσωπικό σας όραμα. Να αφουγκράζεστε τι συμβαίνει στην κοινωνία.
α) Ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης οφείλει να είναι δημόσιος. Αν και το θεωρούμε αυτονόητο και αδιαπραγμάτευτο, το τονίζουμε γιατί οι ίσες ευκαιρίες για όλους οφείλουν να ξεκινούν από την ευκαιρία στην εκπαίδευση. Και όταν λέμε δωρεάν, εννοούμε εξ ολοκλήρου δωρεάν, από τα ιδρύματα μέχρι τα βιβλία – μην πω και τα αναλώσιμα και θεωρηθούμε υπερβολικοί.
β) Οι αλλαγές να γίνονται σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας. Οι πειραματισμοί προς την «εξέλιξη» πάντα ξεκινούν από την ταλαίπωρη εκπαίδευση και πάντα η καραμέλα είναι η αναπαραγωγή προτύπων «εξελιγμένων χωρών». Όμως, κάθε κοινωνία έχει τα χαρακτηριστικά της. Τι σχέση έχει το κλίμα της Ελλάδας με το κλίμα της Φινλανδίας, για παράδειγμα; Ναι, να ακολουθούμε τις εξελίξεις των εποχών, αλλά όχι χωρών που έχουν εντελώς διαφορετικές ανάγκες από εμάς ή ζουν σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από εμάς. Όχι στον ραγιαδισμό λοιπόν, έχουμε φαντασία και μυαλό, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ας είμαστε προσεκτικοί με τις «καινοτομίες». Η «Εσπερία»* δεν φέρνει πάντα τη λύση.
γ) Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ελεύθερο χρόνο. Κατανοούμε ότι μαθαίνεις ευκολότερα όταν είσαι νέος, ενώ τίθενται οι βάσεις των γνώσεων, όμως μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με παιδιά. Χρειάζονται αρμονία, ισορροπία, ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι – μαθαίνουν και μέσω αυτού, ξέρετε. Το άγχος που επιβάλλεται, ιδίως στα πιο μικρά παιδιά, μαζί με το γεγονός ότι καλούνται στα 17 να αποφασίσουμε τι να κάνουμε στη ζωή μας, είναι αν μη τι άλλο πιεστικό.
Σκεφτείτε το, δεν λέμε κάτι δύσκολο ούτε κάτι ουτοπικό. Και εδώ απευθυνόμαστε στους Υπουργούς· χρειάζεται άλλη επιστολή προς δασκάλους, μαθητές, συνδικαλιστές και γονείς.
*Η Δυτική Ευρώπη ως γεωγραφικός προσδιορισμός.
Με εκτίμηση , ΗΠΖ
