Όσο κυλά ο Ηριδανός

Σε μία συνάντηση εμπορικού χαρακτήρα, που πολλές φορές παράγει πολιτισμό, ο συνομιλητής μου μοιράστηκε μαζί μου την απορία του. ‘‘Είναι περίεργο που ζούμε και επιβιώνουμε. Όλα δείχνουν πως θα έπρεπε να έχουμε πεθάνει, να έχουμε αναχωρήσει, να τα έχουμε παρατήσει’’. Συνέχισε να μιλά για δύσκολες καταστάσεις -και όχι τόσο οικονομικές- περιγράφοντάς τις ρεαλιστικά, καθόλου υπερβολικά, χωρίς υστερίες και σπαραγμούς. Το εντυπωσιακό ήταν πως όση ώρα μιλούσε και αναρωτιόταν, ένα χαμόγελο γλύκαινε το πρόσωπό του. Το βλέμμα του διατηρούσε μία παιδικότητα και αισιοδοξία που καθόλου δεν ταίριαζε με όσα έλεγε. Με ρώτησε εάν ξέρω πως αντέχουμε. ‘‘Όχι’’ απάντησα ‘‘κανείς δεν ξέρει, ίσως για αυτό να αντέχουμε’’.

Έφυγα παρατηρώντας τον χώρο, πληγωμένο από λαμαρίνες, σειρήνες και αναιδείς οδηγούς με κινητά στο χέρι.

Μετά από μερικές ώρες συναντήθηκα για ένα ακόμα ραντεβού εμπορικού χαρακτήρα και αυτό… Ο συνομιλητής μου έβλεπε διάφορες φωτογραφίες. Συμφωνούσε με αρκετές, διαφωνούσε με άλλες. Τηλεφωνικές σφήνες, από το δικό του και από το δικό μου κινητό διέκοπταν την συζήτησή μας δημιουργώντας μία χαοτική κατάσταση. Αναρωτιόμασταν, είμαι σίγουρος και ο δύο ‘‘αλήθεια πως αντέχουμε;’’. Μία από τις φωτογραφήσεις ήταν στην πύλη του Κεραμεικού. Του είπα κάπως ξεκούδουνα ‘‘Ρε φίλε ο Ηριδανός, πως αντέχει αυτό το ποταμάκι;’’. Ο συνομιλητής μου άρχισε να μιλά με ενθουσιασμό για το πόσες χιλιάδες χρόνια υπάρχει ο Ηριδανός, πόσα έχει δει, πόσοι άνθρωποι τον έχουν ανταμώσει. Στο τέλος βούρκωσε αφού μου είπε πως συχνά πυκνά πηγαίνει μόνος του εκεί, ηρεμεί, στοχάζεται και δυναμώνει. Στο τέλος είπε ‘‘έτσι αντέχω και εγώ και η πόλη’’.

Η πόλη μου φαίνεται αντιφατική, όμορφη και άσχημη, μα ζωντανή. Μία πραγματική πόλη με πραγματικούς ανθρώπους. Μακριά από ωραιοποιήσεις, λουκουμόσκονη, καταστροφολογία και δογματισμούς. Το πραγματικό εμπεριέχει περισσότερες πλευρές.

Πήγα από την οδό Ψαρομηλίγκου μπροστά στην πύλη του Κεραμεικού, έκανα ένα τσιγάρο και σαν καλός μαθητής έκανα τον απολογισμό της ημέρας, η αλήθεια είναι με μεγάλη δόση μεταφυσικής.

Μιχάλη ευχαριστώ για την ερώτηση, Γιάννη ευχαριστώ για την απάντηση! Και ας μην γνωρίζεστε μεταξύ σας!