Η μπάντα ΕΚΜΕΚ υφίσταται από το 2009 και έχει κάνει πολλά και ωραία πράγματα: λάιβ, συναυλίες, τραγούδια και σουξέ. Έχει εργαστεί, συνεργαστεί, κινηθεί, συγκινηθεί σε ατραπούς ελληνόφωνες, χαρμολυπητερές, party animal-ίσιες, ανεβαστικές. Ο vocalist της μπάντας, που είναι και τραγουδοποιός, καθότι μουσίκαρος/συνθέταρος/στιχούργαρος, ο Άλκης Κανίδης, απαντά σε μερικές ερωτήσεις στους 35 βαθμούς υπό σκιάν. Από Εκμέκ, τώρα, μόνο παγωτό, Άλκη μας. Άντε, και μερικά τραγούδια να μας δροσίσουν την καρδιά σα να’ τανε η θάλασσα.
Τι είναι αυτό που κρατά τους ΕΚΜΕΚ ακόμα μαζί και ενωμένους μες στα τόσα, πλέον, χρόνια;
Στις σχέσεις τη διαφορά την κάνει ο θαυμασμός, ο σεβασμός και η αγάπη. Με τη σειρά που στα είπα. Αυτά μας κράτησαν και μας κρατάνε. Με τα παιδιά ξεκινήσαμε μαζί, ονειρευτήκαμε, χάσαμε, κερδίσαμε, είδαμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας να αλλάζουν μαζί. Και στα καλά και στα κακά μαζί. Δεν είναι εύκολο πράγμα. Κάποια στιγμή, όταν κατέβηκα στην Αθήνα δε μπορούσα να διαγράψω τόσα χρόνια κοινής πορείας, αλλά ούτε και να αναγκάσω κανέναν να ακολουθήσει, οπότε η μπάντα μεγάλωσε. Μπήκαν και άλλοι άνθρωποι στο σχήμα και έγινε μια κολεκτίβα δύο πόλεων. Μου αρέσει αυτό. Είμαστε δέκα και μας λείπει μόνο ένας για να κατεβάσουμε ομάδα.
Τι που ονειρευόσασταν ως μπάντα δεν έπιασε και τι που δεν τολμήσατε να ονειρευτείτε καν πραγματοποιήθηκε και σας πλημμύρισε χαρά;
Όταν ξεκινήσαμε δεν πιστεύαμε πως τα τραγούδια μας αφορούσαν κανέναν πέρα από μία μικρή μειοψηφία. Γρήγορα όμως φάνηκε πως η αισιοδοξία που προκαλούσε η μουσική μας μπορούσε να τους αγγίξει όλους, ροκάδες, λαϊκούς, mainstream, εναλλακτικούς. Το τρομερό είναι ότι αυτό που μας βοήθησε στην αρχή, ήταν ταυτόχρονα και αυτό που δυσκολευτήκαμε πολύ να αλλάξουμε ως εικόνα στη συνέχεια. Συστηθήκαμε με μια διασκευή, το «Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω», και κάποιοι μας είδαν ως μια μπάντα διασκευών, ενώ εμάς δε μας ενδιέφερε ποτέ αυτό δισκογραφικά. Αυτό είναι κάτι που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε ως εικόνα σε μια μερίδα του κοινού.
Έχεις δηλώσει πως αισθάνεσαι πρώτα στιχουργός και μετά μουσικός. Έχεις σκεφτεί να γράψεις ένα βιβλίο; Μια ποιητική συλλογή; Έτσι, άνευ μουσικής.
Ο στίχος είναι μια μορφή ποίησης και για μένα η ποίηση είναι συμπύκνωση. Έχω μάθει να σκαλίζω μια ανθρώπινη ψυχή μέσα σε λίγες γραμμές. Το πεζό από την άλλη είναι ένας διαφορετικός κόσμος. Έχω όντως σκεφτεί να το δοκιμάσω. Με συναρπάζει και με φοβίζει ταυτόχρονα, γιατί δε ξέρω από πού να ξεκινήσω. Η άγνοια, βέβαια, είναι η καλύτερη αρχή. Ό,τι έχω κάνει στην ζωή μου ξεκίνησε με ένα «τώρα αυτό πως θα το κάνω;»
Ποιες είναι οι βασικές επιρροές σου ως δημιουργού; Από πού αντλείς και ποιους άλλους καλλιτέχνες, ρεύματα, μουσικά είδη θεωρείς αφετηρίες σου;
Δύο είναι οι μεγάλες μου επιρροές. Η πρώτη είναι η μουσική της εφηβείας μου, η βρετανική σκηνή των 90s-00s. Δε την ακούς βέβαια αμέσως στη μουσική που γράφω, είναι όμως πάντα παρούσα υπογείως. Η δεύτερη είναι η ελληνική τραγουδοποιία των τελευταίων σαράντα χρόνων. Μου ανατίναζαν τον εγκέφαλο οι στίχοι του Αγγελάκα, του Παυλίδη, του Θηβαίου, του Σαββόπουλου, γιατί είχαν φαντασία και κάλλος. Όσο περνάει ο χρόνος με έλκει όλο και περισσότερο η απλότητα. Τη βρίσκω ακόμη πιο ουσιαστική και απαιτητική.
Πόσο Άλκης είναι οι ΕΚΜΕΚ και πόσο ΕΚΜΕΚ ο Άλκης; Ποια είναι τα σημεία τομής και ποιες οι αποκλίσεις;
Πολύ καλή ερώτηση. Οι Εκμεκ ξεκίνησαν πιο ομαδικά και με τον χρόνο έβλεπα τον εαυτό μου να αναλαμβάνει όλο και περισσότερα κομμάτια ευθύνης σε σχέση με τους υπόλοιπους, γιατί το είχα περισσότερη ανάγκη. Έγραφα τα τραγούδια, έκανα την επικοινωνία, έκανα τις βαρετές δουλειές που κανείς δε θέλει, αλλά κάποιος πρέπει να τις κάνει. Από την άλλη, αυτό σήμαινε πως όλη μου η μέρα ήτανε μέσα ή γύρω από τη μουσική, και αυτό μου άρεσε. Είμαι και τύπος που όταν γουστάρει κάτι, λέει «πάμε να το κάνουμε, και εάν δεν μπορεί κάποιος άλλος θα το κάνω εγώ». Control-freak κανονικό. Ήθελα επίσης να είναι όλοι ευχαριστημένοι, προσπάθησα να τους φροντίσω, να έχουν χώρο να εκφραστούν, να είναι οι συνθήκες όσο γίνεται πιο καλές μέσα σε μία πραγματικότητα άγρια. Το ότι έγραφα το υλικό σήμαινε πως το μήνυμα της μπάντας ξεκινούσε και περνούσε πάντα από εμένα. Είχα την ευτυχία να συμπορευτώ στη μπάντα με εξαιρετικά ταλαντούχους ανθρώπους, που προσέφεραν στυλ, ψυχή και ταλέντο, αλλά οι αποκλίσεις που έχει η μπάντα από εμένα είναι πια μικρές.
Ποιο είναι το νόημα να συνεχίζει κανείς να προσπαθεί με την μουσική στην Ελλάδα, κόντρα σε ένα σωρό ζόρια και εμπόδια, παρά κάποιες φαινομενικές ευκολίες της εποχής-Ιντερνετ, πλατφόρμες κ.λπ.;
Σωστά το εξέφρασες, η εποχή του ίντερνετ είναι φαινομενικά πιο εύκολη αλλά στην πραγματικότητα για τους περισσότερους καλλιτέχνες είναι πιο δύσκολη. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού οι μουσικοί τα ίδια συναντούν, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Τη μουσική την κάνεις πρώτα και πριν απ’ όλα για την πάρτη σου και μετά για την αναγνώριση. Αυτή έρχεται και φεύγει. Το να ποντάρεις την ευτυχία σου στην επιτυχία είναι ένα κακό στοίχημα που αφήνει βαριά σημάδια αν δε σου βγει.
Το καλοκαίρι σε ποια φάση σε/σας βρίσκει; Εμφανίσεις, ηχογραφήσεις…;
Μόλις κυκλοφορήσαμε το «Έλα μαζί μου στον ουρανό», το δεύτερο single μέσα από τον δίσκο που έρχεται σύντομα. Η επόμενη καλοκαιρινή μας εμφάνιση στην Αθήνα θα είναι στον υπέροχο κήπο του «A liar man», ένα πανέμορφο σημείο στον Κεραμεικό, την Πέμπτη 11 Ιουλίου.
Τι μουσική ακούς αυτόν τον καιρό; Και τι θα ακούσεις πάντα, ούτως ή άλλως, κάθε εποχή, γιατί πολύ απλά είναι ”η μουσική σου”;
Αυτό τον καιρό δε μπορώ να ακούσω τίποτα, γιατί μόλις τελειώσαμε τον δίσκο και έχω ανάγκη από λίγο χρόνο off. Η μουσική που αισθάνομαι πιο δική μου από όλες είναι η μουσική της εφηβείας μου, U2, The Killers, Placebo, Bowie. Αυτή είναι και η μουσική στην οποία επιστρέφω όταν θέλω να βρω πάλι το κέντρο μου.
Πού και πώς σε βλέπεις (προσωπικά και καλλιτεχνικά) σε πέντε χρόνια από σήμερα; Ή μήπως πέρασαν οι εποχές των μακροπρόθεσμων σχεδίων;
Όταν ήμουν μικρότερος φανταζόμουν συνέχεια το μέλλον, αλλά ποτέ δεν έβγαινε όπως το φανταζόμουν. Τώρα το πάω στιγμή τη στιγμή. Αυτό που εύχομαι για μένα, είναι να συνεχίσω να είμαι ευτυχής, δηλαδή να είμαι δημιουργικός, να αγαπώ και να αγαπιέμαι.
