Θεσσαλονίκη, Βόλος, Ερµού, Κρήτη, οδοί, πλατείες, λεωφόροι, σοκάκια, θύρες.

Όχι, δεν γινόντουσαν πάντα τέτοια. Ούτε ποιοτικά, ούτε ποσοτικά. Όποιος δεν βλέπει τη γιγάντωση της βίας εντός κοινωνίας και τη διάχυσή της, απλά εθελοτυφλεί.

Μερικοί υποστηρίζουν πως θύµατά της είναι «το διαφορετικό». Ναι, αλλά τι είναι αυτό «το διαφορετικό»;
∆ιαφορετικό είναι να είσαι Αρειανός κοντά στην Τούµπα, τρανς σε µια πλατεία, µε εθνόσηµο στα Εξάρχεια, µακρυµάλλης στη Στουρνάρα, παππούς θρησκευόµενος (θυµηθείτε πριν λίγους µήνες κάποια κοριτσάκια που τραβολογούσαν έναν ηλικιωµένο που απλά είχε µια θρησκευτική εικόνα την οποία και έσκισαν).

Στη Θεσσαλονίκη µέσα σε ένα τέταρτο µαζεύτηκαν εκατοντάδες πιτσιρικάδες που εν είδη διασκέδασης επιχείρησαν να λιντσάρουν τους «διαφορετικούς».

Το διαφορετικό είσαι εσύ, εγώ, αυτός. Η πολυδιάσπαση εντός του κοινωνικού σώµατος, η υποδαύλιση του φανατισµού, του µίσους και της µη ανοχής είναι πια τόσο διαδεδοµένη που µετατρέπει την πόλη σε πεδίο µάχης. Μιας µάχης µάλιστα ακήρυχτης και απρόβλεπτης. Και άρα πιο επικίνδυνης.
Ως κοινωνία παράγουµε περισσότερη βία απ’ αυτήν που µπορούµε να καταναλώσουµε. Πέφτουµε από τα σύννεφα µε τον νεανικό συµµοριτισµό. ∆ιαλυµένες οικογένειες, απουσία θετικών προτύπων, εκµαυλισµός και εκπόρνευση, φτώχεια και εύκολο µεροκάµατο, θεοποίηση του ισχυρού κ.ά.
∆υστυχώς η ερµηνεία αλλά και η καταγγελία της βίας, γίνεται µε τέτοιο τρόπο που δηµιουργεί ακόµα περισσότερη βία. Γίνεται επιλεκτικά και τα συµπεράσµατα διαστρεβλώνουν.

Όχι, δεν είναι όλη η Θεσσαλονίκη οµοφοβική.
Όχι, αυτοί οι πιτσιρικάδες δεν βγήκαν από τα κατηχητικά της εκκλησίας.
Όχι, αυτοί οι νέοι δεν είναι «ο ανθος της ελληνικής νεολαίας».
Το ποτάµι της βίας φουντώνει από χίλια δυο µικρά ρυάκια. Από δηλώσεις, υπονοούµενα, πρωινάδικα, προκλήσεις και αδικίες.
Ένας ιδιότυπος εµφύλιος µας χτυπά την πόρτα. Απλά είναι δυνατά η τηλεόραση ή έχουµε βάλει ακουστικά και δεν ακούµε.
Όσο δύσκολο και επικίνδυνο κι αν είναι όταν το τέρας κάνει την εµφάνισή του, ας µιλάµε!
Και προσοχή στα συµπεράσµατα!

Υ.Γ.: Παράφραση του παλιού συνθήµατος «Βία στη βία της εξουσίας»…