Κάποιες από τις ιστορίες που κυκλοφορούν για το ναυάγιο της 10ης Απριλίου του 1912 είναι αυτό που λέμε urban myths. Άλλες όμως είναι εντελώς πραγματικές και εντελώς συγκινητικές. Μερικές από αυτές τις «polaroids» αυτοθυσίας είναι καλό να τις ξαναεπισκεπτόμαστε πού και πού, για να μην ξεχνάμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι ικανή και για το καλύτερο (εκτός από το χειρότερο)
Σε ακραίες καταστάσεις, όπως σε μια φυσική καταστροφή ή σε ένα δυστύχημα, θα εμφανιστούν όλες οι συμπεριφορές. Στον τρόμο, στον πανικό και στην απειλή, εκεί που δεν μπορούν να κρυφτούν οι χαρακτήρες, εκεί που χάνονται οι αντιστάσεις και τα φίλτρα γιατί οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με ζητήματα ζωής ή θανάτου (της δικής τους ζωής και του δικού τους θανάτου), εκεί θα τα δεις όλα. Θα δεις και τον εγωισμό και την αγριότητα και την αυταπάρνηση. Βέβαια, επειδή πάντα μας γοητεύουν οι τραγωδίες, από το μικρό καράβι που έγινε και παιδικό τραγούδι –ναι, αληθινότατη ιστορία, με δράμα και κανιβαλισμό– ως το πασίγνωστο ναυάγιο του Τιτανικού, τις φορτώνουμε και με μύθους, τις φουσκώνουμε και τις αλλάζουμε για να συγκινήσουν περισσότερο.
Στις 10 Απριλίου του 1912, το βρετανικό υπερωκεάνιο «Τιτανικός» ξεκίνησε το πρώτο και τελευταίο του ταξίδι από το λιμάνι του Σαουθάμπτον της Αγγλίας με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Ανάμεσα στους επιβαίνοντες ήταν μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, αλλά και μετανάστες και ένα πλήρωμα 688 μελών. Η πορεία του πλοίου-θαύματος διακόπηκε τραγικά στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, στις 15 Απριλίου, όταν συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο, οδηγώντας στο θάνατο περισσότερους από 1.500 επιβάτες.
Polaroid πρώτη – Οι μουσικοί
Γουάλας Χάρτλεϊ (επικεφαλής της ορχήστρας), Τζον Γουέσλι Γούντγουορντ, Τζον Φρέντερικ Κλαρκ, Θίοντορ Ρόναλντ Μπάιλι, Πέρσι Κορνέλιους Τέιλορ, Ρ. Μπίκου, Τζον Λόου Χιουµ, Ζορζ Αλεξάντρ Κρινς
Κατά τη διάρκεια των 2 ωρών και 40 λεπτών που χρειάστηκαν για να βυθιστεί το πλοίο, η ορχήστρα του πλοίου δε σταμάτησε να παίζει. Στο κατάστρωμα, μέσα στο κρύο, στον πανικό και το φόβο, αυτοί οι μουσικοί, υπό την διεύθυνση του Γουάλας Χάρτλεϊ, επέλεξαν να συνεχίσουν να ερμηνεύουν ύμνους και γνωστά μουσικά κομμάτια της εποχής. Αντί να τρέξουν στις σωστικές λέμβους, προτίμησαν να μείνουν στο «πόστο» τους και να προσπαθήσουν να δώσουν κουράγιο και μια κάποια παρηγοριά στους επιβάτες. Το περιστατικό αυτό έχουν επιβεβαιώσει δεκάδες επιζήσαντες του ναυαγίου. Όλα τα μέλη της ορχήστρας πνίγηκαν. Αξιοθαύμαστη η γενναιότητα και ο αλτρουισμός τους. Η μαγική ανθρώπινη φύση στο μεγαλείο της.
Polaroid δεύτερη – Οι μηχανικοί
Αντίστοιχη στάση κράτησαν και όλοι οι μηχανικοί του Τιτανικού, που παρέμειναν στις θέσεις τους μέχρι το τέλος. Συνέχισαν να δουλεύουν τις μηχανές και να κρατάνε τα φώτα αναμμένα, όσο το πλοίο βυθιζόταν. Χάρη στις προσπάθειές τους, οι αντλίες λειτούργησαν μέχρι την τελευταία στιγμή και σήματα κινδύνου συνέχισαν να στέλνονται ασταμάτητα, μέχρι και τα τελευταία λεπτά πριν το πλοίο βυθιστεί. Κανένας από τους 25 μηχανικούς δεν επέζησε, αλλά πολλές ζωές σώθηκαν χάρη στην απόλυτη αφοσίωσή τους.
Polaroid Τρίτη – Ο Τζον Τζέικομπ Άστορ
Από τους περίπου 2.240 επιβάτες του «αβύθιστου» Τιτανικού, μόνο 700 επέζησαν. Ο Τζον Τζέικομπ Άστορ λέγεται ότι ήταν ο πλουσιότερος επιβάτης στο πλοίο και ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο την εποχή εκείνη. Ένα άρθρο της Chicago Record Herald αναφέρει ότι ο Άστορ έβαλε τη σύζυγό του στην τελευταία σωστική λέμβο και στη συνέχεια διέταξε την Ίντα Σοφία Χίπακ και την 17χρονη κόρη της, να πάρουν τις δύο τελευταίες θέσεις πριν κατεβεί η λέμβος. Ο 11χρονος Έλιας Νικόλα-Γιαρρεντ και η 14χρονη αδερφή του, Τζαμίλια, μετά τη διάσωσή τους δήλωσαν ότι αυτός που τους έδωσε τις θέσεις στις λέμβους ήταν ο Άστορ κι ότι μόλις επιβιβάστηκαν, τον είδαν να γυρνάει και να βοηθάει κι άλλους επιβάτες να σωθούν. Μετά την καθέλκυση της Σωστικής Λέμβου τους μάλιστα, τον είδαν να τους χαιρετάει από το πλοίο. Ο Άστορ, δεν προσπάθησε ούτε να εκμεταλλευτεί τα πλούτη και τη θέση του, ούτε να βάλει προτεραιότητα τη δική του ζωή. Βυθίστηκε μαζί με το πλοίο, αλλά πρώτα κατάφερε να σώσει πολλούς συνταξιδιώτες του.
