Μια μαυρίλα έχει καλύψει την πόλη αυτή τη χρονιά. Οι λόγοι είναι γνωστοί και βαριόμαστε να τους επαναλαμβάνουμε. Πραγματικά κουραστήκαμε να βλέπουμε και να ακούμε μαύρο. Ανιχνευτές της πόλης καθώς είμαστε, ρουφώντας τις ανθρώπινες ιστορίες που ακούμε σε στενά σοκάκια ή μαντεύοντας πίσω από ένα “Αχ!” που βγαίνει αληθινό απ’την ψυχή του συνομιλητή μας τη δική του ιστορία, αποφασίσαμε να δεχτούμε και να σας πούμε ότι η ζωή είναι πολύχρωμη. Και δεν μπορεί, κάτι καλό θα βγήκε από αυτήν την χρονιά. Αληθινές ιστορίες; Φανταστικές; Το δικό μας ηθικό δίδαγμα όπως το “διαβάσαμε” πίσω από το βλέμμα ενός ανθρώπου; Μικρή σημασία έχει. Εμείς πάντα θα λέμε ότι ήμασταν εκεί και τις είδαμε.
Μια χρονιά δεν καθορίζεται από τις άσχημες ειδήσεις. Υπάρχουν και τα θετικά! Αυτές οι όμορφες στιγμές που πρέπει να εκτιμάμε!
Από παλιά ήθελε να πάει στην άκρη του κόσμου. Όταν το είχε πει στην τάξη, ο Διαμαντής την είχε ξεσκίσει στο πείραγμα. “Σάντρα έτσι χοντρή όπως είσαι, θα μπατάρει η άκρη του κόσμου!”.
Όλοι γέλασαν, θυμάται πως και η καλύτερή της φίλη είχε ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο. Η Σάντρα στην άκρη του κόσμου, την πείραζε ο Διαμαντής για χρόνια. Κάποια στιγμή του είπε του Διαμαντή “Μαλάκα-Βλάκα. Αναρωτήσου ποιό είναι το όνομά σου και ποια ή ιδιότητά σου’’.
Εκείνος την κοίταξε αποσβολωμένος, δεν καταλάβαινε τι του έλεγε. Από εκείνη τη στιγμή έγινε πιο επιθετικός. Καρτ ποστάλ, κακογραμμένα συνθηματάκια στο θρανίο και στις τουαλέτες, τηλέφωνα αργά την νύχτα. Η Σάντρα στην άκρη του κόσμου… Τελείωσε το σχολείο, τον έχασε τον Διαμαντή, μα μέσα της πάντα υπήρχε η κοροϊδία. Στα 20 της αγόρασε έναν τεράστιο κουμπαρά γουρουνάκι. Έβαζε κάθε μέρα ότι μπορούσε λέγοντας από μέσα της κάθε, μα κάθε φορά “Μαλάκα-Βλάκα” στην άκρη του κόσμου’’.
Ποτέ δεν τα μέτρησε. Μόνο έβαζε. Μία μέρα έκοψε το τσιγάρο βάζοντας το αντίτιμο στο ροζ γουρούνι που πια είχε αρχίσει να τον ονοματίζει -κρυφά και από την ίδια- Διαμαντή. Πάντα όμως έλεγε “Βλάκα-Μαλάκα-στην άκρη του κόσμου’’. Στις 17 Αυγούστου πετάει για την Φινλανδία. Κάθεται στην άκρη του κόσμου και βλέπει το Βόρειο Σέλας. Ακόμα θυμάται την δασκάλα που τους έλεγε για την μαγεία των στιγμών εκείνων. Δε τα καταλάβαινε όσα τους έλεγε, αλλά τα ένιωθε.
Εκείνη την μέρα ο Διαμαντής ήταν άρρωστος. Άναψε ένα τσιγάρο μετά από πολλά χρόνια κοιτώντας την άκρη του κόσμου. Δεν ξανάπε το Βλάκα μαλάκα, ούτε ξανάκανε οικονομίες…
