Έτσι και με τη γραφή, χρειάζεται να θυμάσαι το λόγο που γράφεις, τουλάχιστον ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο λόγος αυτός μπορεί να είναι τελείως διαφορετικός για τον κάθε ένα, μπορεί να είναι μια προσωπική ανάγκη, μια προσωπική ευχαρίστηση, να αποδείξεις στον εαυτό σου πως μπορεί και εκεί, επίσης, ένας έρωτας, μια φιλία, ένα τραγούδι, μια ταινία, μια θεατρική παράσταση, ένα βιβλίο, ένα αντικείμενο, ακόμα και ο θάνατος.

Φυσικά, εσύ που διαβάζεις το κείμενο μπορεί να μην έχεις μεγάλες απαιτήσεις και να γράφεις στο ημερολόγιό σου κάποιες σκόρπιες σκέψεις. Ακόμα και για εσένα θα έλεγα πως είναι σημαντικό να θυμάσαι γιατί άρχισες να γράφεις στο ημερολόγιό σου, να θυμάσαι δηλαδή την αφορμή που ξεκίνησες κάτι. Έτσι, το συναίσθημά σου θα γίνει πιο δυνατό και θα γράφεις καλύτερα, και ίσως, που ξέρεις, να εκδοθούν κάποια στιγμή.

Η αφορμή λοιπόν, είναι αυτή που σε οδηγεί, και στη συγγραφή ή στη γραφή, είναι πιο σημαντική κι από τον προορισμό, ίσως πιο σημαντική και από το ταξίδι. Ουσιαστικά, από την στιγμή που ξεκινάς να γράφεις, βάζεις αθόρυβα κι ένα στοίχημα με τον εαυτό σου. Οπότε, όπως είπαμε πριν, δεν σε ενδιαφέρει το τέλος, γιατί ούτε εσύ, ούτε κανείς δεν γνωρίζει που μπορείς να φτάσεις, σε νοιάζει όμως ο λόγος με τον οποίο ξεκίνησες να δυναμώσει.

Προτείνω να αρχίσεις να χαίρεσαι τόσο πολύ που άρχισες, που να αδιαφορείς αν θα πετύχεις ή όχι. Και σου το ξαναλέω, δεν είναι ανάγκη όλοι να γίνουμε γνωστοί συγγραφείς και να μοστράρουμε τη φάτσα μας έξω από τεράστιες βιτρίνες. Γράφουμε πρώτα για εμάς και την αφορμή μας και μετά για τους άλλους. Η λογοτεχνία, όπως και το κάθε τι, έχει και το ερασιτεχνικό κομμάτι.

Όμως, αν μου επιτρέπεις, και για να το συνδέσω λίγο με ότι είπαμε προηγουμένως, εδώ, παίζει ρόλο και η αφορμή που ξεκίνησες να γράφεις. Αρχικά, όσο μεγαλύτερη είναι η αφορμή, συν την δικιά σου προσπάθεια, τόσο πιο μακριά θα σε πάνε. Έπειτα, παίζουν ρόλο άλλα τόσα χαρακτηριστικά για να γίνει κάποιος καλό γραφιάς. Ο χαρακτήρας, πόσο θα δουλεύεις ένα γραπτό σου, η αφοσίωση, η τύχη, η περίσταση, η διάρκεια, τα βιώματα, ίσως το ταλέντο και καμιά δεκαριά άλλοι παράγοντες.

Να θυμάσαι λοιπόν την αφορμή σου και να παίρνεις δύναμη. Το έλεγε και ο αείμνηστος Άλκης Αλκαίος σε έναν στίχο: «Όποιος ξεχνάει χάνεται / ραγίζει όποιος θυμάται», αυτό το ράγισμα, αν το σκεφτείς, είναι πολύτιμο.