Πάμε στη Φωκίωνος που θα ’χει παιχνίδια για παιδιά; Θα ’χει παγοδρόμιο; Με ρώτησε με αγωνία η εφτάχρονη πιτσιρίκα μου.
Προσπάθησα να πνίξω ένα ηχηρό ΟΧΙ, ενάντια στον καταναλωτισμό που και εγώ ο ίδιος είχα παρασυρθεί όλη αυτή την περίοδο των γιορτών. Της είπα, ΟΧΙ δεν θα ’χει παγοδρόμιο. Θα ’χει παιχνίδια ομαδικά, τραγούδια και χορούς, καλικάντζαρους και ζωγραφιές. Α! μου ’πε δύσπιστα κάπως. Πάμε! Η ομάδα «Η Κυψέλη μας» είχε διοργανώσει αυτή τη γιορτή!
Οι εθελοντές, νέοι και μεγαλύτεροι τα έκαναν όλα. Έβαφαν παιδικά πρόσωπα, έντυναν με κομμάτια υφάσματος τα ξωτικά, χόρευαν και έβαζαν μουσική. Τα παιδιά χαμογελούσαν, έτρεχαν, γελούσαν. Κάποιοι γονείς δεν ανέχονταν τη σειρά και το έδειχναν στα παιδιά τους μουρμουρίζοντας για την αργοπορία. Είχα αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μια χαιρόμουν τους ανθρώπους της ομάδας που έδειχναν να την απολαμβάνουν αυτή την στιγμή. Μπήκα στον πειρασμό όμως να μετρήσω παιδάκια. Δεν ήταν πολλά.
Το βράδυ η δράση συνεχίζονταν με μουσική. Τραγούδησαν η Νίκη Φραγκούλη και Βαγγέλης Αυγέρης, ένα ερασιτεχνικό ντουέτο και ο Παντελής Αμπαζής. Στο τέλος καμιά εικοσαριά νέοι και νέες από μια σχολή χορού έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Η συμμετοχή πάλι ήταν μικρή. Τα πρόσωπα όλων ήταν χαμογελαστά, έλαμπαν ρε παιδί μου, υπήρχε θετική αύρα… Και όμως κάτι έλειπε. Έλειπε ο κόσμος! Προσωπικά έχω βαρεθεί να ακούω για την κρίση, όταν την αντιλαμβάνονται σαν απουσία του κατοστάρικου στην τσέπη που δε μας αφήνει να καταναλώσουμε τα πάντα.
Συγχαρητήρια στους ανθρώπους όλων αυτών των ομάδων που ανοίγουν δρόμους. Στηρίξτε αυτές τις εθελοντικές ομάδες που με ελάχιστα χρήματα παρουσιάζουν άρτιες εκδηλώσεις. Δώστε λίγο χρόνο και ενδιαφέρον για όλα όσα κάνουν! Αλλιώς ας περιμένουμε να μας ξαναδώσουν πιστωτικές κάρτες για να ξανααισθανθούμε νεοέλληνες…
Αφιέρωση πρώτη. Στα χελιδόνια και τις εκλογές που δεν σε ρωτάνε! Έρχονται!
Αφιέρωση δεύτερη. Σε όλους αυτούς που ξεχάσαμε τις φωτογραφίες τους στο προηγούμενο φύλλο.
Αφιέρωση τρίτη. Στο ατελιέ μας που δημιουργεί κάτω από τρελές συνθήκες και πίεση!