Κάποτε η Μεσόγειος γεννούσε πολιτισμούς, ήταν κοιτίδα νέων πραγμάτων (ναι μέσα από συγκρούσεις και πολέμους) αλλά τώρα ξεβράζει κουφάρια και είναι σταυροδρόμι μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών – αποτέλεσμα πολιτικών και πολέμων που επιβάλλουν οι «πολιτισμένοι» δυτικοί «υπεράνρθωποι».

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην “Η Πατησίων Ζει”, τον Απρίλιο του 2015, τεύχος 23ο.

Η Μεσόγειος σαν θάλασσα με τόση ιστορία, ενοποιητική και ζωοποιητική, λαών και χωρών που κουβαλούν ιστορία και πολιτισμούς θα μπορούσε να είναι μια ζώνη αξιοβίωτης ζωής, ειρήνης και δημιουργίας, αλλά μάλλον θα περάσουν πολλά τέρμινα για να αξιολογηθεί μέσα από λογική και ανάγκη μια τέτοια προοπτική. Προς το παρόν οι θάλασσες της Μεσογείου κατατμημένες, χωρισμένες, αντίπαλες, εχθρικές, αντικείμενο διεκδίκησης και μονοπώλησης από εταιρείες και παγκόσμιες δυνάμεις που ουδεμία σχέση δεν έχουν με αυτές από φυσική πλευρά (Τί γυρεύουν Άγγλοι, Αμερικανοί, Κινέζοι, Ρώσοι κλπ σε αυτές τις περιοχές, αλλά αυτά τα ερωτήματα μοιάζουν αφελή, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης…).

Αυτές λοιπόν οι «άσχετες» δυνάμεις και κυρίως οι δυτικές ανατινάζουν περιοχές του κόσμου, δημιουργούν τις μεταναστατευτικές ροές και στη συνέχεια καθορίζουν τις «μεταναστευτικές πολιτικές» ελέγχου και καταστολής των ροών. Στους σχεδιασμούς ορίζουν και ποιοί χώροι θα γίνουν αποθήκες ψυχών, μονιμότερες ή προσωρινές και καταστρώνουν έναν καταμερισμό εργασίας. Προορίζουν για την χώρα μας, να αποτελέσει έναν τεράστιο φράχτη ανάσχεσης των ροών προς τη Δύση. Πώς βάλαμε έναν φράχτη στον Εβρο για να εμποδίζουμε εμείς τη διέλευση μεταναστών, φανταστείτε έτσι ολόκληρη την χώρα σαν τον φράκτη της ΕΕ. Μάλιστα με τις διάφορες συμφωνίες που οι καλές μας κυβερνήσεις έχουν υπογράψει, κάθε ένας που φεύγει από την χώρα μας και πιαστεί σε χώρα της ΕΕ στέλνεται πίσω –όχι στην χώρα του- αλλά στην Ελλάδα από όπου ήταν «παρκαρισμένος» και ίσως να λιάζονταν. Επειδή οι «αποφασιστές» κάνουν και υπολογισμούς, θεωρούν ότι ο φράχτης Ελλάδα μπορεί να σηκώσει 2-3 εκατομμύρια ψυχές μεταναστών και μετά βλέπουμε.

Η μετατροπή της χώρας σε κάτι τέτοιο, αν αθροιστεί με την κοινωνική κατάσταση που κληροδότησαν τα μνημόνια (που μάλλον συνεχίζονται…) δημιουργεί μια περαιτέρω διάλυση και καταβύθιση του κοινωνικού ιστού και τη δημιουργία πολλών γκέτο μέσα σε ένα απέραντο χώρο πλέον και όχι χώρα. Διάσπαρτες αποθήκες ψυχών μεταναστών, περιφερόμενων ελλήνων ανέργων, ανασφάλιστων και χωρίς προοπτική ανθρώπων, με καταστραμμένες τις υποδομές και με μια ένταση που δεν ξέρουμε έως που μπορεί να φτάσει. Μετά παραξενεύονται για το πώς επωάζεται το αυγό του φιδιού, ο φασισμός και ο ρατσισμός.

Το σχέδιο να βουλιάξει συνολικά η χώρα μας και η κοινωνία μας πρέπει να ανατραπεί και όχι στο όνομα ενός κάλπικου και υποκριτικού ανθρωπισμού (ας μην ανησυχούν, ο Έλληνας ήταν πάντα φιλόξενος και αρκετά απλόχερος στη δυστυχία του διπλανού του και συγκινείται από το δράμα μιας ανθρώπινης ψυχής) να δεχτούμε να μετατραπεί η χώρα, σε χώρο στοιβάγματος των ροών και απλά να εκλιπαρούμε από τους «αφέντες» λίγα κονδύλια για να συνυπάρξουμε «όλοι μαζί». Αυτή δεν είναι μεταναστευτική πολιτική, και όσοι την υποστηρίζουν μάλλον λιάζονται και είναι εξαφανισμένοι από τα πραγματικά προβλήματα και απειλές που αντιμετωπίζουμε. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της κοροϊδίας, στην πρόσφατη έκτακτη σύνοδο που έγινε για το μεταναστευτικό –μετά την περίεργη σύμπτωση βύθισης δύο πλοίων μέσα σε λίγες μέρες με 1100 νεκρούς- η ΕΕ αποφάσισε να «απορροφήσει» στις χώρες 5000 (πέντε χιλιάδες) πρόσφυγες πολέμων. Εδώ κολλάει το βαρουφάκειο «ουάου», όταν στις ακτές Συρίας και Τουρκίας τριγυρίζουν περί τα 2 (μόνο δύο) αλλά εκατομμύρια πρόσφυγες πολέμων που υποδαυλίζουν οι «αφέντες»…

Ιάκωβος Νορίδης