12:00 μεσημέρι και οδηγούσα στον κεντρικό δρόμο της Νέας Ιωνίας. Κίνηση έως ακινησία αυτοκινήτων και κίνηση πεζών στο πεζοδρόμιο και μέσα στο δρόμο. Και τσουπ, κύριος φορτωμένος τσάντες και ένα καφέ στο χέρι….

Ελίσσεται σε πεζοδρόμιο, ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, κόσμος γύρω γύρω, πατάει στη νησίδα και επιτέλους φτάνει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Πήγε η ψυχή μου στη θέση της….

Θα χύσει τον καφέ πάνω του, μέσα στις τσάντες που κουβαλάει, στο ντεκολτέ αυτής που έρχεται και την κοιτάει εκεί (γιατί ως γνωστό εκεί που κοιτάς εκεί θα πας) δεν θα τον χύσει…. Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι: Όπου και να κοιτάξω γύρω μου, οι περισσότεροι είναι μ΄ ένα καφέ στο χέρι…. Στο δρόμο, στα πολυκαταστήματα, μέσα στο κατάστημα, μέσα στο λεωφορείο, ταξί, αυτοκίνητο… παντού γύρω μου περιφέρεται ένα καφές….

Ένα καφές το πρωί για ν΄ ανοίξει το μάτι να πας στη δουλειά, ένας καφές στη δουλειά για να παλέψεις τη μέρα, ένα καφές να σου φύγει η ένταση και το άγχος, ένας καφές στα γρήγορα το απόγευμα…. Σε κάθε γωνιά ένα καφέ καθιστό ή όρθιο, με τραπεζάκια μέσα ή έξω…. Αυτά τα ψηλά που αν δεν είσαι και πρώτο μπόι σου φτάνουν μέχρι το σαγόνι και δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις και στα σκαμνάκια που διαθέτουν για καρέκλες.

Πας στο φούρνο για ψωμί και σε ρωτάνε.. θέλετε και καφέ ? Τόσες γεύσεις και τόσες ποικιλίες…. Υπάρχουν τόσα διαφορετικά καφεόδεντρα? Καφές με γεύση βανίλια, μόκα, φουντούκι, σοκολάτα, πορτοκάλι, αγριοτριαντάφυλλο, τσιχλόφουσκα, ανανά, με γάλα ή χωρίς, με αφρόγαλα, με χτυπημένη κρέμα γάλακτος τούρτα σαν να λέμε, καφές με επίγευση χαρτιού και πλαστικού από τα ποτήρια μίας χρήσης και καφές με γεύση…. μάντολες….

Αμάν πια…. ρε ο καφές είναι καφές τέλος!! Δεν ισχύει πια αυτό το θέλω ένα καφέ γιατί τον λιμπίστηκα, γιατί ξαφνικά μου μύρισε εκεί στη γωνία στο καφεκοπτείο που τον άλεθε και παίρνω για το σπίτι 100 gr. τόσο όσο ώστε να προλάβω να τον πιω να τον ευχαριστηθώ πριν χάσει το άρωμα και την γεύση του. Πως μπορείς να νοιώσεις την διαφορά του καφέ δίπλα στη θάλασσα με θέα τον ορίζοντα όταν έχεις λυσσάξει να πίνεις τόσους καφέδες…. και πια δεν σου κάνει και αίσθηση καμία..

Ο καφές θέλει την ώρα του, το ραντεβού του, την διάθεσή του, την κουβέντα του, τα νέα σου και τα νέα μου, τα κουτσομπολιά μας, θέλει καναπεδάκι κι αγκαλίτσα, ένα μεγάλο κομμάτι κέικ, θέλει ένα βιβλίο, την σκέψη σου, ένα τσιγάρο και ένα βλέμμα μέσα από τον καπνό σε αναμνήσεις. Αυτός ο καφές έχει χάσει την αίγλη του, την αξιοπρέπεια του, την παρέα του, το κέφι του….

Ρούλα Π.