Η μαγεία και τα διαστημικά ταξίδια τρώγονται ωσάν πρωινά κρακεράκια και μας αφήνουν να ζητάμε όλο και περισσότερα – σε εφέ, σε ερμηνεία, σε ποιότητα φωτογραφίας. Κάτι που το Westworld μας το δίνει απλόχερα.

Με τις σύγχρονες δυνατότητες των στούντιο παραγωγής, κανένα σενάριο, όσο επιστημονικής φαντασίας και αν ακούγεται δεν είναι πλέον εκτός εμβέλειας. Η μαγεία και τα διαστημικά ταξίδια τρώγονται ωσάν πρωινά κρακεράκια και μας αφήνουν να ζητάμε όλο και περισσότερα – σε εφέ, σε ερμηνεία, σε ποιότητα φωτογραφίας. Είναι πολύ δύσκολο να εντυπωσιάσεις τον θεατή σε τέτοιο ωκεανό διαθέσιμης ψυχαγωγίας, πόσο μάλλον να εντυπωσιάσεις ένα μεγάλο μέρος του τεράστιας ποικιλομορφίας κοινού. Το Game of Thrones τα κατάφερε, χάρη στη μη χολιγουντιανή ωμότητα και τις ρεαλιστικές ανατροπές. Αλλά και αυτό κατέληξε να προσπαθεί να ικανοποιήσει τους φαν του, παρά να μας μεταφέρει μια λογοτεχνική σύλληψη με πιστότητα. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο για μια σειρά σήμερα: να πει μια ολοκληρωμένη ιστορία, όχι να κατακερματιστεί σε επεισόδια και μεμονωμένους χαρακτήρες με ομάδες οπαδών.

Το Westworld, με μια αναπροσαρμογή της παλιάς ταινίας, είχε ένα έτοιμο σενάριο στο οποίο πάτησε, και αυτό βοήθησε κατά πολύ να εμβαθύνει και να περιπλέξει τα νήματα της δράσης.

Κινείται σε πολλά επίπεδα, τόσο ανάμεσα στους κόσμους και τις χρονικές θηλιές, όσο και ανάμεσα στους χαρακτήρες – τους δημιουργούς και τα δημιουργήματα τους.

Χωρίς βαρύγδουπα ηθικά διδάγματα ούτε μπανάλ μελοδράματα ακολουθεί περίεργα μονοπάτια πλοκής.

Κάποιοι θα σου πουν ότι είναι προφανές ότι οδηγείται σε μια σύγκρουση ανθρώπινων ρομπότ, αλλά αφ’ενός το πως οδηγείται εκεί έχει τεράστιο ενδιαφέρον και αφ’ετέρου, η σύγκρουση δεν είναι παρά η αρένα για να τεθούν πολλά υπαρξιακά ζητήματα και να μας προβληματίσει για την ανθρώπινη φύση μας.

Κάποιοι επίσης επισημαίνουν ένα σωρό “λαθάκια”, ατέλειες και ασυνέχειες στα γεγονότα. Παραλείψεις για το πως τελικά λειτουργεί αυτός ο κόσμος. Δεν βρίσκω ότι επηρεάζουν όμως το πόσο πιστευτός γίνεται και το πόσο σε παρασέρνει. Εάν δεχτείς μερικά βασικά “έστω” ανοίγεται μπροστά σου ένα όμορφο, περίπλοκο πρόβλημα να λύσεις.

Οι ερμηνείες κυμαίνονται από ικανοποιητικές έως αριστουργηματικές (με τέτοια ιερά τέρατα όπως ο Hopkins δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς). Η φωτογραφία και τα εφέ είναι παραπάνω από χορταστικά. Ο ρυθμός δε σε αφήνει να βαρεθείς, σου αποκαλύπτει αρκετά και αλλά και σε κρατά σε εγρήγορση.

All in all:
Μια εξαιρετική ματιά πάνω σε ένα παλιό μοτίβο, με έξυπνη δομή και αρκετά features όσο για να τους πιο πιστούς του είδους, τόσο και για το ευρύ κοινό.

Η μόνη προσωπική μου επιθυμία θα ήταν να μην υπάρχει 2η σεζόν. Αφήνει πολλή τροφή για σκέψη και έχει ήδη ρουφήξει σχεδόν όλο το νόστιμο μεδούλι από τους κεντρικούς ήρωες και τις σχέσεις τους. Κινδυνεύει από δω και πέρα να παίξει σε έτοιμα πατρόν σεναρίων, και να στηριχτεί υπερβολικά στην αφοσίωση των φαν.

Η πρεμιέρα της δεύτερης σεζόν στις 22 Απριλίου είναι όμως που θα κρίνει το παιχνίδι, οπότε συντονιστείτε.

Βασισμένο στην Ταινία:
Westworld (1973 / IMDB)

Σαιζόν:
1 – 2016
2 – 2018

Πηγές:
HBO
IMDB

Οι εικόνες, τα ονόματα και οι τοποθεσίες είναι ιδιοκτησία του:
© 2016 HBO