Mία ηθοποιός που θα την χαρακτήριζα «ήρεμη δύναμη» στο χώρο της υποκριτικής. Αεικίνητη, ταλαντούχα, πάντα με ένα ζεστό χαμόγελο, μακριά από τοξικές συμπεριφορές, εμμονές και μικρότητες.

Η Θεοδώρα Σιάρκου έχει ήθος, ποιότητα, ψυχή και μια φινέτσα που ταιριάζει απόλυτα στην ομορφιά της, εσωτερικά και εξωτερικά. Με αφορμή την παράσταση «Το Πάρτυ» που ανεβαίνει στο Θέατρο Άνεσις, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, η ίδια μου έδωσε μία πολύ ουσιαστική συνέντευξη, επιβεβαιώνοντάς μου, τα όσα όμορφα πιστεύω για εκείνη.

*Φωτογραφία Εξωφύλλου: Αγγελική Κοκκοβέ

• Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεστε στην παράσταση και γιατί αξίζει κάποιος να την παρακολουθήσει;

Υποδύομαι την Έιπριλ, την καλύτερη φίλη της Τζάνετ, που είναι ο κεντρικός γυναικείος ρόλος, και την οποία υποστηρίζει πολύ ώστε να έχει την επαγγελματική ανέλιξη που επιθυμεί και να κατακτήσει τον στόχο της. Η Έιπριλ είναι μια κομψή επαγγελματίας, πρώην ακτιβίστρια, κυνική, δυναμική, ψύχραιμη και ελαφρώς απροσπέλαστη. Φέρεται κακότροπα ακόμα και στον Γκότφριντ, τον σύντροφό της, αλλά αυτός της φέρεται με πολλή γλυκύτητα. Η Έιπριλ αποτελεί κατά κάποιον τρόπο των καθρέφτη των τρωτών σημείων των άλλων, γι’ αυτό και την αποφεύγουν. Αυτός ο καθρέφτης άλλωστε αποτελεί και βασικό μέρος της αφήγησης της Πόττερ, καθώς το κείμενο διαπνέεται από την αναζήτηση της αλήθειας. Κυριότερα δε, αναφέρεται στη διαχείριση της αλήθειας, όπως αυτή προκύπτει από ένα σωρό αντιθέσεις, για παράδειγμα από τον έρωτα και τον θάνατο, τη χαρά και τη λύπη, την επιτυχία και την αποτυχία. Θίγονται πολλά φλέγοντα ζητήματα στο κείμενο –άλλωστε είναι πολύ φρέσκο–, όπως το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων στο μεγάλωμα παιδιών, η αφοσίωση, η αποδοχή, η ειλικρίνεια κ.ά. Πιστεύω ότι όσοι επιλέξουν να τη δουν θα αποζημιωθούν στο έπακρο.

• Σχετίζεται τελικά η επαγγελματική ευτυχία με την προσωπική; Ή είναι μύθος;

Κάθε τομέας από τους δύο, για να «ανθίσει», θέλει απόλυτη αφοσίωση, ατσάλινα νεύρα και κόπο. Ιδανικά πρέπει να υπάρχει μια τέλεια ισορροπία αλλά πρακτικά αυτό είναι ανέφικτο. Επομένως υπάρχει μια εναλλαγή, πότε ταΐζεται περισσότερο το ένα και πότε το άλλο. Το στοίχημα είναι λοιπόν να πετύχεις την καλή αναλογία, και να αφήσεις την επιτυχία, ώστε το ένα να τροφοδοτεί το άλλο. Αν έπρεπε πάντως να διαλέξω μόνο το ένα, θα διάλεγα την προσωπική ευτυχία.

• Η παράσταση έχει κωμικοτραγική σφραγίδα. Πιστεύετε στη δυναμική της κωμωδίας και πόσο εύκολο είναι να κάνεις το κοινό να γελάσει πραγματικά;

Η Σάλλυ Πόττερ έχει γράψει ένα σύγχρονο δραματικό έργο με ένα βλέμμα που του δίνει τη δυνατότητα να είναι ταυτόχρονα και ανάλαφρο. Αυτή η παράσταση έχει και τραγική και κωμική διάσταση, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Η κωμωδία, ειδικά σε αυτά τα πολύ δύσκολα χρόνια που βιώνουμε, είναι πολύ απαραίτητη. Σε αυτό το κατά βάση γκρίζο και βαρύ περιβάλλον είναι απαραίτητες μικρές ανάσες γέλιου. Είναι οπωσδήποτε, δε, πολύ δύσκολο να κάνεις το κοινό να γελάσει. Ελπίζουμε στο «Πάρτυ», να το καταφέρουμε και αυτό, μεταξύ άλλων.

• Είστε μία ηθοποιός με πολυετή και επιτυχημένη πορεία στον χώρο του θεάτρου, του σινεμά, της τηλεόρασης. Γυρνώντας πίσω τι έχετε να θυμάστε έντονα και τι αυτό που σας κρατάει δυνατή στη δουλειά σας;

Πάντα κρατάω τον ανθρώπινο παράγοντα από τις δουλειές που κάνω. Με ενδιαφέρει πολύ το υγιές κλίμα, το μοίρασμα, το να μπορεί ο ένας να αφεθεί στον άλλο και να αλληλοεπιδράσει. Θέλω να πηγαίνω στη δουλειά μου με χαρά, να παραμένω μακριά από τοξικές συμπεριφορές, και να απολαμβάνω αυτό το διαρκές αλισβερίσι στο οποίο συμμετέχουν οι ψυχές όλων μας, όσοι ασχολούμαστε με το θέατρο. Παράλληλα με ενδιαφέρει και η αποδοχή του κοινού, τα ζεστά, γλυκά λόγια, τα συγχαρητήρια. Αυτά όλα μπορούν να οδηγήσουν έναν ηθοποιό στη μέθεξη, και αυτό είναι που θυμάμαι και που κρατάω έντονα από όλες τις προηγούμενες δουλειές μου.

• Ο χώρος των ηθοποιών, βάλλεται συνεχώς, όπως και τώρα με το προεδρικό διάταγμα και τις διαμαρτυρίες προς αυτό. Γιατί τελικά το θέατρο και ο πολιτισμός εν γένει, δεν έχει την θέση που του αρμόζει στη χώρα μας;

Πραγματικά δεν έχω καλή απάντηση σε αυτό, έχω κι εγώ μείνει άναυδη από τον «πόλεμο» που δεχόμαστε, και το Θέατρο αλλά και οι υπόλοιπες Τέχνες. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω, είναι ότι, επειδή το Θέατρο έχει τεράστια δύναμη, το φοβούνται και προσπαθούν με όλους τους τρόπους να το φιμώσουν.

• Έχετε αφεθεί ποτέ σε κάποιον ρόλο που υποδυθήκατε, με σκοπό να χάσετε το μέτρο; Πόσο δύσκολο είναι να συμβεί τελικά;

Όχι, αν εννοείτε αν έχασα τον εαυτό μου για κάποιον ρόλο, δεν μου έχει συμβεί. Προσπαθώ να αφήνομαι αλλά διατηρώ και την ανάγκη, ένα μέρος του εαυτού μου να παραμένει γειωμένο και να κρατά το μέτρο. Νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο μπορώ να πλησιάσω τον κάθε ρόλο καλύτερα.

• Είναι το θέατρο μία μορφή «επανάστασης» για το κοινωνικό γίγνεσθαι;

Κοινωνικά και ιστορικά το έχει αποδείξει, κι αυτό συνδέεται και με τη δύναμη που είπαμε νωρίτερα ότι έχει. Ωστόσο το θέατρο αποτελεί σίγουρα και μια διαρκή, πολύ προσωπική, ατομική επανάσταση για τον καθένα μας καθώς σχετίζεται άμεσα με τα θέλω, τις επιθυμίες, τις ανατροπές τους, τους επαναπροσδιορισμούς τους και, τελικά, σχετίζεται με την ψυχή και τη συνεχή αναδιαμόρφωσή της.

• Έχετε πει «όχι» ή «ναι» για τα οποία μετανιώσατε στην διάρκεια της καριέρας σας;

Τίποτα από τα δύο, δεν έχει τύχει να μετανιώσω για κάτι. Ακόμα και όταν έχω βρεθεί σε όχι και πολύ καλές συνεργασίες, πάντα προσπαθώ κάτι θετικό να αποκομίσω, ακόμα κι αυτό είναι απλώς η εμπειρία του πράγματος.

• Έχετε υπάρξει ποτέ σε αυτό που ονομάζουμε «χρυσή τηλεόραση»; Ισχύει ακόμη και σήμερα αυτός ο όρος;

Την εποχή ανάμεσα στο 1999 και στο 2007 ήμουν διαρκώς στην τηλεόραση. Αν υποθέσουμε ότι αυτά τα χρόνια ήταν μέσα στα χρυσά χρόνια της τηλεόρασης, τότε την έχω βιώσει, όχι όμως τόσο σε οικονομικό επίπεδο, καθώς ποτέ δεν είχα κάποιο τεράστιο συμβόλαιο. Σήμερα προφανώς τα πράγματα έχουν οπισθοχωρήσει σε επίπεδο αμοιβών, ωστόσο γίνονται τα τελευταία χρόνια πολύ καλές παραγωγές σε επίπεδο μυθοπλασίας και από τη δημόσια τηλεόραση και από την ιδιωτική. Ελπίζω αυτό να οδηγήσει σε μια νέα χρυσή εποχή, τουλάχιστον σε ό,τι θα αφορά την ποιότητα.

• Πώς διαχειρίζεστε τους haters των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που κρύβονται πίσω από μία οθόνη υπολογιστή;

Να πω ότι δεν ασχολούμαι παρά ελάχιστα με τα social media και σίγουρα δεν έχω αντιμετωπίσει … ορδές από haters. Είναι ένα πραγματικό κοινωνικό φαινόμενο που σχετίζεται με τα απωθημένα του καθενός απλά είχα μέχρι τώρα την τύχη να μην έρθω αντιμέτωπη με αυτό προσωπικά.

• Έχετε απωθημένα ρόλων ή συνεργατών;

Δεν έχω απωθημένα συνεργασίας με συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτό που θα ήθελα μόνο είναι ένας ρόλος σε Αρχαίο Δράμα στην Επίδαυρο.

• Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί στην εποχή μας και ποια η άμυνα σας;

Με ενοχλεί η αναξιοκρατία, η βία, η δυσκολία στην επικοινωνία, η αποξένωση και απομόνωση που φέρνει ο νέος τρόπος ζωής. Δεν είμαστε μαζί οι άνθρωποι, έχουμε απομακρυνθεί, στην καλύτερη περίπτωση είμαστε δίπλα, κι αυτό με απασχολεί και για μένα και τη ζωή που κάνουν και που θα κάνουν τα παιδιά μου.

• Τι αγαπάτε να κάνετε στην Αθήνα και ποια περιοχή ξεχωρίζετε ποιο πολύ και γιατί;

Μεγάλωσα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, στον περιφερειακό του Φιλοπάππου, επομένως οι ωραιότερες εικόνες που έχω από την πόλη μας αφορούν την Ακρόπολη, το Κουκάκι, τα Πετράλωνα, την Πλάκα. Πάντα απολαμβάνω μια ωραία βόλτα εκεί, μέσα στην καρδιά της Αθήνας.

• Υπάρχουν επαγγελματικά σχέδια για το εγγύς μέλλον;

Εκτός από το «Πάρτυ», κάνω πρόβες με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, όπου, σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Πλασκοβίτη, ετοιμάζουμε το «Αταίριαστο Ζευγάρι» του Νηλ Σάιμον, στη…γυναικεία του έκδοση. Θα κάνουμε πολλές παραστάσεις σε περιοδεία στην επαρχία καθώς και σε πολλά ανοιχτά θέατρα της Αθήνας. Ετοιμάζονται δε πράγματα και για τον χειμώνα, τα οποία δεν αποκαλύπτω ακόμα!

Πληροφορίες:
Από 4 Μαΐου, Πέμπτη έως Κυριακή
Mε τους Δημήτρη Γεωργαλά, Ξανθή Γεωργίου, Δημήτρη Καραμπέτση, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Αρετή Πασχάλη, Θεοδώρα Σιάρκου, Νικορέστη Χανιωτάκη.

Εισιτήρια: Από 15 ευρώ. Προπώληση viva.gr