H κεντρική πλατεία γεμίζει ασφυκτικά από κόσμο. Παρφουμαρισμένα κασκόλ και μαλλιά κομμωτηρίου μπερδεύονται αναμεταξύ τους μπροστά από στολισμένες βιτρίνες, σε έναν άτυπο διαγωνισμό διεκδίκησης και απόκτησης του καλύτερου δυνατού δώρου.
Κι εγώ μένω αναμεσά τους να τα παρατηρώ και να φαντάζομαι τις μακροσκελείς ουρές των ταμείων να συγχέονται σ’ ένα δαιδαλώδη αχανή λαβύρινθο, με το κλειδί της διόδου διαφυγής να κρύβεται στην ανακάλυψη του εαυτού.
Αν καταφέρει κανείς να σβήσει από τις υπάρξεις που τον περιβάλλουν τη μολυβένια τους πανοπλία και να δει μονάχα τις καθαρές ψυχές κάτω απ’ αυτές, θα αντικρύσει δεκάδες χιλιάδες αλαφιασμένες φλόγες. Φλόγες πιο μεγάλες και πιο μικρές, περισσότερο ή λιγότερο ζωντανές και φωτεινές. Μα όλες με κοινό παρονομαστή τον αποπροσανατολισμό τους, γιατί οι διαταγές που τους δίνουν τα νήματα που τις κινούν έρχονται σε ρήξη με την ουσία τους.
Κανείς δεν τις ρώτησε τι είναι αυτό που επιθυμούν. Αν θέλουν να στριμωχτούν, να καμουφλαριστούν πίσω από τις προσταγές κάποιου σαβουάρ βιβρ, να παραστήσουν τις δήθεν χαρούμενες ανάμεσα σε άλλες –λιγότερο αγαπημένες– πανοπλίες. Να βγάλουν μια φωτογραφία που να συνδέεται μονάχα με τη στιγμή, χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους καρτερικά για το τέλειο κάδρο.
Έφτασε ένας μακρινός ψίθυρος στα αυτιά μου πως οι κοινωνικές ισορροπίες ανατράπηκαν και απαγορεύτηκαν οι φωτογραφικές απαθανατίσεις γύρω από κάθε σημείο υψηλού ενδιαφέροντος. Οι εναλλακτικές επιλογές μετατράπηκαν στην επικρατέστερη τάση και οι αρχικές σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατακλείστηκαν από στιγμιότυπα σε ημισκότεινες εισόδους πολυκατοικιών, τυχαία παγκάκια, βαγόνια του μετρό, και στην καλύτερη των περιπτώσεων γωνιές στο Άλσος Παγκρατίου ή στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης.
Σε μια άλλη αθέατη πραγματικότητα, οι ρόλοι αντιστρέφονται και όσοι στην καθημερινότητα προσπερνιούνταν αδιάφορα, βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής, κι από την άλλη, άλλοι πετούν την πανοπλία τους εκμεταλλευόμενοι το χάος. Ο περίεργος τύπος στη στάση που κάθε φορά απέφευγες επιδεικτικά θα σε κεράσει μια μπύρα, για να ξεχάσεις την καθυστέρηση των εορταστικών δρομολογίων. Μια ομάδα χορευτών θα εμποδίσει την κυκλοφορία, μέχρις ότου όλοι οι επιβαίνοντες και περαστικοί να εμπλακούν, αναπαριστώντας μια διαφορετική εκδοχή της εναρκτήριας σκηνής του La La Land. Κι εσύ θα αναρωτιέσαι ποιος κρατάει τελικά την ευτυχία και αν πέρασε ποτέ από τα δικά σου χέρια.
Κι έπειτα, σύμφωνα με την ιεροτελεστία της επανάληψης, αντίστροφη μέτρηση – πυροτεχνήματα-ρόδια-ασπασμοί – τροχαία από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ – οι ίδιες ειδήσεις για τα νέα «πρώτα» – λίστες με στόχους – η μπλε Δευτέρα. Και ο κύκλος κλείνει και ξαναμπαίνει στο πατάρι.
Οι δεκάδες χιλιάδες πυγολαμπίδες που αναπαύονταν σε δέντρα, κολώνες και σύρματα κεντρικών λεωφόρων, με στόχο να μεταδώσουν την ελπίδα, διώχνονται βίαια και πέφτουν σε νάρκη.
