Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι φίλος καλός, πατριώτης Χιώτης, διαφημιστής το επάγγελμα. Θα μου πεις οκ, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Εκτός ashφαλλός του μπάτσου και του βουλευτή. Αλλά κι αυτοί ακόμα αν το καλοσκεφτείς είναι αναγκαίο κακό.
Τέλος πάντων άλλο λέγαμε. Α ναι. Για το πατριωτάκι που διαφημίζει τον καπιταλισμό. Που δε θέλει δηλαδή και πολύ διαφήμιση, αφού χωριό πού φαίνεται κολαούζο δε θέλει… Πάλι όμως έφυγα απ’ το θέμα. Που είναι το τηλεφώνημα του παλιού φίλου και συνεργάτη. Και λέω και συνεργάτη γιατί κατά καιρούς μου έχει δώσει να κάνω με το αζημίωτο παρακαλώ, μουσικές και στιχάκια για ραδιοφωνικά σποτ και τζιγκλάκια γνωστών προϊόντων και υπηρεσιών πελατών του. Αυτή τη φορά πρόκειται για τουριστικό γραφείο. Το concept είναι περίπου το εξής: Τηλεοπτική διαφήμιση, άρα όλο κι όλο τριάντα δευτερόλεπτα. Σε απόλυτη ησυχία, γαλήνιο τοπίο δίπλα σε ένα ήσυχο ποταμάκι. Καμιά δεκαριά γυναίκες με φόρμες κάνουν γιόγκα. Τσίου τσίου τα πουλάκια και ο ήλιος λαμπερός. Μια απ’ όλες, η μόνη πλατινέ ξανθιά και έντονα βαμμένη, είναι και η ενδυματολογική παραφωνία της ομάδας. Τιγρέ κολάν και αμάνικο μπλουζάκι με στρας και βαθύ ντεκολτέ. Και σπάει ο διάολος το ποδάρι του και χτυπάει το κινητό της. Που έχει βέβαια ξεχάσει να το βάλει στο αθόρυβο και είναι ακριβώς δίπλα της. Και έχει ringtone σκυλάδικο σε τέρμα ένταση. Μέχρι να προλάβει να το κλείσει περνάνε πέντε βασανιστικά για όλους δευτερόλεπτα. Τόσο χρόνο έχω. Πέντε μόνο δευτερόλεπτα. Ένα ρεφραινάκι. Και πρέπει να γράψω άσμα καψούρικο, σκυλάδικο και χιουμοριστικό. Και ή δυνατόν ταξιδιάρικο, ως εκ της φύσεως του προϊόντος που διαφημίζεται.
Σπαζοκεφαλιά. Γρίφος. Που όμως “είναι πολλά τα λεφτά Άρη” και ως εκ τούτου η έμπνευση με επισκέφτηκε πάραυτα. Ή μάλλον: πάρε αυτά! Πήρα λοιπόν κιθάρα, χαρτί και μολύβι και ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα: “Μου φτάσανε τα κέρατα, μέχρι της γης τα πέρατα” Και σκυλάδικο και καψούρικο και χιουμοριστικό και ταξιδιάρικο! Ότι θέλει ο πελάτης. Και επειδή ως γνωστόν, τρώγοντας ανοίγει η όρεξη κι άμα φας ένα πατατάκι δε σταματάς αν δεν αδειάσει το σακουλάκι, συνέχισα λοιπόν ακάθεκτος συμπληρώνοντας τέσσερα κουπλέ, έτσι να μου βρίσκονται δια πάσαν πιθανή μελλοντική χρήση…

“Λαγονήσι, Καρπενήσι και στα άλλα τα νησιά άκουγα Ρουβά και Βίσση και μου ήρθε μια φλασιά. 

Πώς γυρνούσες στις Κυκλάδες σε προχώ μπιτσόμπαρα και με σκυλομαντινάδες έσερνες τα τσόκαρα. ΜΟΥ ΦΤΑΣΑΝΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΕΡΑΤΑ.

Λαγονήσι, Καρπενήσι και στα άλλα τα νησιά στο Λονδίνα, στο Παρίσια στην Εκάλη, στη Δροσιά.

Δε γλυτώνεις από μένα και στον Παρνασσό για σκι και στη Μύκονο για clubing θα σε βρω θα σε ξεσκι. ΜΟΥ ΦΤΑΣΑΝΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΕΡΑΤΑ.

Λαγονήσι, Καρπενήσι και στα άλλα τα νησιά φτου σου να μη σε ματιάσω φόρα χάντρα θαλασσιά.

Θα στη στήσω να σε πιάσω Ψυχικό και Κηφισιά Λαγονήσι Καρπενήσι και στα άλλα τα νησιά.

ΜΟΥ ΦΤΑΣΑΝΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΕΡΑΤΑ.

Λαγονήσι, Καρπενήσι και στα άλλα τα νησιά με Μαγκάρετ και Στανίση μου ‘ρθε άλλη μια φλασιά.

Όποια πέτρα κι αν σηκώνεις από κάτω θα με βρίσκεις στα μπαράκια με σφηνάκια στα σκυλάδικα με friskies.

ΜΟΥ ΦΤΑΣΑΝΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΕΡΑΤΑ”