Προσπαθώ να στοχαστώ. Για την παρέμβαση των κοριτσιών στην Ν Φιλαδέλφεια. Όλα όσα γράφονται -από τις ίδιες, αλλά και από τους κατήγορούς τους- με χαώνουν, με μπερδεύουν και με αρρωσταίνουν. Η διαδικτυακή -άρα ανέξοδη- εξυπνάδα πάει σύννεφο, από όλες τις πλευρές. Θυμίζει ταινίες του Σαρλώ που πρώτα βαράει ο ένας, μετά χτυπάει ο άλλος, μετά συνεχίζει ο πρώτος και πάει έτσι. Τα χτυπήματα γίνονται όλο και πιο δυνατά, πιο αστεία και στο τέλος, μια τεράστια κλωτσοπατινάδα πλημμυρίζει την οθόνη. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται, κατά την γνώμη μου, στην παρέμβαση, αλλά στα όσα ακολουθούν από κατήγορους και υποστηρικτές.
1.ΤΑ ΛΑΜΕ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ…
Καταρχάς, για την εθνική επέτειο, αυτή καθ’ εαυτή. Θεωρητικά, υπάρχει ένας κώδικας συμπεριφοράς. Αυτόν δεν μπορεί να στον επιβάλει κανείς. Στον επιβάλει το πολιτιστικό σου επίπεδο και η συνείδησή σου. Και ειδικά όταν μιλάμε για ενήλικους και επίσημους. Το λαμέ φόρεμα στην εξέδρα των επισήμων. Το σερφάρισμα στο κινητό. Τα χαριεντίσματα μπροστά στις οθόνες. Τα παιδάκια που παρελαύνουν με στολές ποδοσφαιρικών ομάδων. Αυτά δεν ταιριάζουν. Και όλοι εσείς που κατηγορείτε τις νέες και τους κουνάτε το δάχτυλο, θα έπρεπε πρώτα πρώτα τις δικές σας καρικατούρες να ακυρώσετε και να κατηγορήσετε. Και να προσδιοριστείτε -εάν μπορείτε βέβαια, εάν έχετε τέτοιο υλικό στον πυρήνα σας- με βάση το νόημα της ημέρας, που καθόλου δεν σηκώνει κοσμικέ εμφανίσεις επιπέδου πρωινάδικου.
2. ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ
Οι επικές δηλώσεις που δεν καταλαβαίνεις εάν είναι αποτέλεσμα τρολαρίσματος, ημιμάθειας ή απλά βλακείας. Ο Εθελοντισμός της Δόμνας Μιχαηλίδου και τα ορυκτά καύσιμα του Πέτρου Κόκκαλη ξεχωρίζουν ανάμεσα σε μία πληθώρα δηλώσεων, που βαριέσαι να τις ακούς, όταν δεν σε εκνευρίζουν. Εάν θέλαμε να αλλάξουμε κάτι, θα ήταν η απαγόρευση των δηλώσεων εκείνη την ημέρα. Η επιβολή μιας σιωπής θα ήταν ό,τι καλύτερο. Θα μπορούσε να γίνει αυτή την στιγμή. Ίσως, αν υπήρχε ησυχία, θα μπορούσε να ανθίσει και μία σκέψη και περισυλλογή. Τώρα έχουμε αντανακλαστικές ιαχές, υστερίες και επαναλαμβανόμενες τοποθετήσεις, που αποδομούν ό,τι έχει απομείνει. Σε ένα τέτοιο φασαριόζικο περιβάλλον (που όντως θυμίζει Monty Pythons) προστέθηκε και η παρέμβαση των κοριτσιών. Κάπου θυμίζουμε κάδο απορριμμάτων, που ο καθένας και η καθεμία μπορεί να βγάζει ό,τι θέλει, όποτε θέλει τα σκουπίδια της ψυχής του-της.
3. ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ; ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΘΕΣΗ
Πολλοί από εσάς που διαολοστέλνετε τις κοπέλες, κάνετε το ίδιο όταν κάνουν παρέλαση οι γκέι. Βρίζετε όσους κάνουν πορεία για το Πολυτεχνείο. Κάνετε αντισυγκεντρώσεις ή μάλλον γουστάρετε να γίνονται αντισυγκεντρώσεις, αλλά δεν πηγαίνετε γιατί είναι και επικίνδυνα. Και πολλοί από εσάς, καλείτε σε ανοιχτή βία απέναντι σε όποιον διανοηθεί να κάνει κάτι αντίστοιχο όπως έκαναν οι κοπέλες. Και είναι εξαιρετικό πως ακούγονται φωνές του στυλ, να ανοίξει η Μακρόνησος, να τους σπάσουμε τα κεφάλια και άλλα τέτοια – άκρως δημοκρατικά και κοντά στο πνεύμα του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου, που εσείς έρχεστε να προασπίσετε… Δεν αντέχετε την διαφορετικότητα και απλά καπηλεύεστε μια ιστορία που δεν σας ανήκει.
4. ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
Υπάρχουν οι κοπέλες και οι υποστηρικτές τους. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η μεγάλη ανοησία δεν προέρχεται τόσο από τις πρώτες (και αυτό αφορά και την ίδια την παρέμβαση αλλά και το… μανιφέστο τους), αλλά από τους δεύτερους. Κάτι ’’αριστερόστροφους’’ εξουσιομανείς, με πασαλείμματα ιστορίας, μπόλικο υποκειμενισμό και πλούσια αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Και η βλακεία πάει σύννεφο.
Γιατί να γιορτάζουμε την 28η και όχι την απελευθέρωση; Και τι σημαίνει Εθνική επέτειος; Kαι να καταργηθούν οι παρελάσεις γιατί είναι φασιστικές. Και ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή. Καλό είναι να μελετά κάποιος και όχι απλά να γκουγκλάρει. Στις 28 Οκτωβρίου του ’41, ο λαός – με πολλές πολιτικές εκφράσεις του- συγκεντρώθηκε στο κέντρο της Αθήνας. Την ίδια μέρα του ‘42 έγιναν πολύ περισσότερα πράγματα. Ο ίδιος ο λαός λοιπόν βρήκε αυτόν τον τρόπο και άντεξε τα μαύρα χρόνια. Και έρχεστε εσείς τώρα να κουνήσετε το δάχτυλο.
Ο Άρης παρελάσεις έκανε με του αντάρτες, όταν έμπαινε στα χωριά και τραγουδούσαν το Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά… και άλλα τέτοια εθνικιστικά.
5. ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΛΑΜΕ
Για τις κοπέλες, μία ερώτηση ίσως είναι αρκετή. Θα ανεχόσασταν σε μία δική σας συγκέντρωση -για ένα θέμα που θα σας συγκινούσε- να δώσουν το παρόν καμιά δεκαριά τύποι που να περιγελούν την ταυτότητα της συγκέντρωσης; Η ερώτηση είναι βέβαια ρητορική. Η απάντηση είναι πως όχι. Γιατί, όπως οι κυρίες με τα λαμέ, ξεσκίζουν οτιδήποτε δεν τους ταιριάζει, το ίδιο ακριβώς γίνεται και από την άλλη πλευρά. Το κείμενό σας τόσο μπερδεμένο, τόσο προβλέψιμο και χωρίς ίχνος τέχνης.
Στην πραγματικότητα, το μόνο που καταφέρατε είναι να κερδίσετε επάξια μία θέση δίπλα στην κυρία με τα λαμέ. Είστε απλά ένας ηθοποιός, που ρίχνει μία ακόμα σφαλιάρα όπως έγραφα στην αρχή. Επίσης, η επιλεκτικότητα με τους Monty Pythons έχει φοβερή πλάκα. Αυτοί οι τύποι καυτηρίαζαν χίλια δυο, που τα περισσότερα, αν όχι εσείς, αλλά οι υποστηρικτές σας, θα τα θεωρούσαν ομοφοβικά, σεξιστικά κλπ κλπ. Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, μία κάπως δομημένη κοινωνία, θα απορροφούσε αυτήν την παρέμβαση γρήγορα, άνετα και θα πήγαινε παρακάτω. Τώρα, μέσα στην γενική υστερία, μία πράξη αποκτά τεράστια σημασία χωρίς να το αξίζει. Ούτε ηρωίδες λοιπόν, ούτε μάγισσες που πρέπει να καούν.
Και τώρα τα νέα που είναι κάπως αισιόδοξα.
Είστε μία μικρή μειοψηφία. Ιντερνετικά ίσως όχι, αλλά κοινωνικά είστε. Και αναφέρομαι και στους κατήγορους και στους υποστηρικτές. Ο κόσμος συνεχίζει να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα, να κάνει ό,τι μπορεί τέλος πάντων. Με τα χούγια του, με τις ανασφάλειες του, με τις κακοχωνεμένες ιδέες του. Με μία συλλογική συνείδηση πιο γήινη και πραγματική και από τους δυο σας. Αυτός ο λαός με τα κουσούρια του ήταν που γελούσε το ‘40 και ανέβαινε στα τραμ και έφευγε για το μέτωπο. Και αν αυτό σας φαίνεται ψιλοεθνικιστικό και μιλιταρέ, είναι γιατί είστε άνιωθοι.
