Περσικός Κόλπος, λοιπόν!
Αυτή η απίστευτη εμπειρία να συναντάς νέους αλλιώτικους τόπους και να συναναστρέφεσαι με τελείως διαφορετικούς ανθρώπους ήταν μαγική, σχεδόν εθιστική… Για περίπου ένα μήνα, το πλοίο ξεφόρτωνε λιπάσματα. Δύσκολη η προσαρμογή στο κλίμα του περσικού κόλπου… Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η θερμοκρασία γυρόφερνε τους 45 βαθμούς Κελσίου και το βράδυ δεν έκανε κρύο.
Σ’ αυτό το ταξίδι, συνέβη και μια περίεργη περιπέτεια. Ο πρώτος μηχανικός σκέφθηκε να βγάλει λίγο ακόμη χαρτζιλίκι, έπεισε, λοιπόν, τον καπετάνιο να αγοράσουν από την Αμβέρσα αφορολόγητα, φθηνότερα, δηλαδή, μερικές κούτες ουίσκι και να τις πουλήσουν παράνομα στον Περσικό κόλπο. Χρειάστηκαν μερόνυχτα συζητήσεων για να πειστεί ο πλοίαρχος για το εγχείρημα, μιας και σαν άνθρωπος, αλλά και σαν επαγγελματίας πλοίαρχος δεν είχε ποτέ ανακατευτεί με καταστάσεις παράνομες.
Τελικά αγοράστηκαν 18 κιβώτια ουίσκι… Μα φθάνοντας στον Περσικό κόλπο ανακάλυψαν ότι το αλκοόλ ήταν φθηνότερο και από τις αφορολόγητες αγορές της Ευρώπης! Μεγάλος μπελάς… Έπρεπε αυτά τα κιβώτια να παραμείνουν στο πλοίο έως ότου να έχουν καλύτερη τύχη ως προς την πώληση τους. Μέχρι εδώ, η ιστορία φαινόταν ψιλοεύκολη.
Τα δύσκολα άρχισαν όταν δόθηκαν εντολές για επόμενο λιμάνι, που ήταν ο Πειραιάς! Εκεί το πλοίο θα περνούσε επιθεωρήσεις για ανανέωση πιστοποιητικών… Έπρεπε ,λοιπόν, να βρεθεί μια πολύ καλή «κρυψώνα» για 18 παράνομες κούτες ουίσκι. Παρανόμως, χωρίς, μάλιστα, να το μάθει κάποιος άλλος, εκτός των τριών που είχαν συμμετοχή σε αυτήν την ιστορία, που ήταν ο πλοίαρχος, ο πρώτος μηχανικός και ένας τρίτος μηχανικός… Μετά από μεγάλη σκέψη και έρευνα, αποφάσισαν να καθαρίσουν ένα κενό τάγκι (ντεπόζιτο) κάτω στο μηχανοστάσιο και να οργανώσουν την κρυψώνα κρυφά από τους υπόλοιπους 32 άντρες του πληρώματος… Δουλέψανε κάμποσες νύχτες να καθαρίσουν, μπαινοβγαίνοντας από μια ανθρωποθυρίδα… Το συγκεκριμένο τάγκι είχε στο παρελθόν λάδι μηχανής. Χρειαζόταν γερό σαπούνισμα και τρίψιμο, για να μη λερωθούν οι κούτες.
Τελικά, λίγο πριν την άφιξη μας στο λιμάνι του Πειραιά όλα έδειχναν να είναι εντάξει. Φτάνοντας, εγώ «πήδηξα» στο πρώτο ρυμουλκό που μας προσέγγισε και βγήκα έξω… Ελευθεροκοινώνησα, όπως λέγεται στην γλώσσα την ναυτική. Ήταν βλέπεις και το σπίτι μου στον Πειραιά και πιο συγκεκριμένα στο Πασαλιμάνι. Είχα λείψει από την οικογενειακή εστία ήδη δυόμιση μήνες.
Αφού είδα τον αδελφό μου, την γιαγιά Μαριγούλα και τους γονείς, πήγα να δω και την κολλητή μου φίλη. Είχα τόσα πολλά να μοιραστώ μαζί της… Δεν πέρασε πολλή ώρα στο σπίτι της φίλης και οι γονείς μου με ειδοποίησαν να επιστρέψω γρήγορα, γιατί κάτι σοβαρό συνέβαινε στον άντρα μου… Είχαν πιαστεί στην φάκα του λιμενικού για λαθραίο εμπόρευμα ποτών!
Η ιστορία έχει ως εξής: Συνηθιζόταν να έρχονται κάποιοι «έμποροι» να αγοράσουν μπρούτζινα εξαρτήματα άχρηστα πλέον στους μηχανικούς Ένας τέτοιος τύπος πλησίασε και τον τρίτο μηχανικό, ο οποίος συμμετείχε στα λαθραία ουίσκι και του ζήτησε εάν υπήρχαν μπρούτζα να αγοράσει… Μπρούτζα δεν υπήρχαν, μα τον ρώτησε αν τον ενδιέφερε ουίσκι… Αυτό ήταν… Μέσα σε μισή ώρα πλάκωσαν στο βαπόρι οι αρχές για την δίωξη των «λαθρεμπόρων».
Ο άντρας μου ,άσχετος και άπειρος από τέτοιες δουλειές, είχε από πριν αδειάσει μπόλικα μπουκάλια ουίσκι σε μεγάλα πλαστικά δοχεία με στόχο να τα βγάλει κάποια στιγμή έξω και να τα κεράσει πλέον σε συγγενείς και φίλους. Μπαίνοντας λοιπόν μέσα στο βαπόρι η δίωξη, ο άντρας μου πανικοβλήθηκε και άρχισε να χύνει το ουίσκι στην τουαλέτα της καμπίνας του και, πάνω στην ταραχή, χυνόταν και αρκετό απ’ έξω… Καταφθάνοντας λοιπόν οι κύριοι της δίωξης στην καμπίνα του πλοιάρχου, οσμίζονται έντονα την μυρωδιά του αλκοόλ διάχυτη. Τι να πει ο πλοίαρχος; «Ξέρετε, τα έπινα εδώ μόνος;» (δεν ήταν καν πότης και επίσης από ιδεολογία ήθελε να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του).
Έτσι, κάτω από τέτοια ψυχολογική πίεση, κάθισε και υπέγραψε την «καταδίκη» του, ομολογώντας το… έγκλημά του. Οι αρχές εννοείται ότι έκαναν φύλλο και φτερό την καμπίνα! Ανακάλυψαν ,λοιπόν, κάποιες ηλεκτρικές συσκευές που είχαμε αγοράσει από το Ντουμπάι (ένα πιστολάκι μαλλιών, μια ηλεκτρική σκούπα, μια φρυγανιέρα, μια τοστιέρα, ένα μίξερ…). Αυτά τα αντικείμενα, κανονικά, έπρεπε να είναι δηλωμένα και να εισαχθούν στην χώρα μετά από εκτελωνισμό. Δηλαδή, δεν έφταναν τα λαθραία ουίσκι, τώρα είχαμε και λαθραίες ηλεκτρικές συσκευές! Αφήστε που, στον εξονυχιστικό έλεγχο της καμπίνας, βρήκαν και κάτι τσοντοπεριοδικά για τα οποία δεν είχαμε ιδέα. Άνηκαν στον προκάτοχο της καμπίνας και ήταν κάπου κρυμμένα που μόνο οι αρχές τελικά μπορούσαν να τα βρουν…
Καινούργιος μπελάς, γιατί τα περιοδικά αυτά ήταν παράνομα… Ο άντρας μου, 29 χρονών παλικάρι, κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. Σκέφθηκε μέχρι και να αυτοκτονήσει! Τέλος πάντων, μετά από πολλές ανακρίσεις και ψυχοφθόρες διαδικασίες, ανέλαβε ένας φίλος του πατέρα μου, ο οποίος εργαζόταν στο τελωνείο του Πειραιά. Αρχικά, προσπάθησε να πείσει τον άντρα μου απαρνηθεί την δήλωση που είχε ήδη υπογράψει. Ανένδοτος αυτός εννοείται… Οπότε, μπήκαν τα μεγάλα «μέσα» και έληξε όλο αυτό το στόρι με πρόστιμο 12.000 δρχ. Σεβαστό το ποσό αν συνυπολογιστεί και η χασούρα από τα ουίσκι και την κατάσχεση των συσκευών. Όμως, τέλος καλό, όλα καλά, μιας και γλίτωσε από το μαύρισμα του φυλλαδίου του, που θα κατέστρεφε την καριέρα του. Το σοκ αργήσαμε να το ξεπεράσουμε…
