Εμπνεύστηκα το concept “Μια Νύχτα Στην Πλατεία” το καλοκαίρι του 2017, ένα βράδυ που για να γυρίσω στο σπίτι μου πέρασα μπροστά από 5 πλατείες και άλλα τόσα πάρκα γιατί με είχε πιάσει η περιπατητίλα μου. Οι πλατείες είναι οι καθαροί πνεύμονες μιας μολυσμένης πόλης, είναι οι τα λαστιχάκια που συγκρατούν τα ατίθασα μαλλιά της Αθήνας. Μια Νύχτα σε μια πλατεία μπορεί να είναι περιπετειώδης, ερωτική, βαρετή ή μυστήρια. Θα περνώ μια νύχτα τον μήνα σε μια διαφορετική πλατεία της Αθήνας και θα καταγράφω. Καλή αρχή λοιπόν, από την αγαπημένη Κουμουνδούρου!

Νοέμβρης 2017. Νύχτα. Βρίσκομαι μόνη στην Πλατεία που άλλαξε τρία ονόματα, στην έρημη όαση της Αθήνας με τα κινέζικα μαγαζιά να την περιτριγυρίζουν, καθώς αυτή θυμάται και βαστά ακόμα περασμένα μεγαλεία, διψασμένη για ανάπλαση και ξαναζωντάνεμα.

Μοναδική μου συντροφιά μες στη σιωπή οι αστυνομικοί που προσέχουν τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, ο νυσταγμένος περιπτεράς που κατάγεται από κάπου εξωτικά, τρεις τέσσερις περαστικοί και η ηρεμία της αθηναϊκής-σε εκείνο το σημείο-ερημίας.

Η ώρα είναι 22:00 και μες στο μυαλό μου τριγυρνούν σκόρπιες πληροφορίες για την πλατεία Ελευθερίας, που όλοι την λένε Κουμουνδούρου από τότε που ο διάσημος πολιτικός Αλέξανδρος, με καταγωγή από τη μεσσηνιακή Μάνη, εγκαταστάθηκε σε ένα από τα πρώτα αστικά μέγαρα των Αθηνών, το σπίτι του, που ήταν το πρώτο, λέει, το οποίο ηλεκτροφωτίστηκε στην πόλη! Όταν έπινε το κονιάκ του ο Κουμουνδούρος, λίγο πριν εκλεγεί για ακόμα μία χρονιά κάτι-από Πρωθυπουργός, μέχρι υπουργός, μέχρι Πρόεδρος της Βουλής- απέναντι από τα παράθυρά του έκλαιγαν μωρά, κρεμάμενα από τα στήθη γυναικών που πληρώνονταν για να θηλάζουν, μες στο θρυλικό Βρεφοκομείο. Κι εκεί που παλαιότερα, μεγάλωναν παιδιά, έμελλε αργότερα να ανθίζουν καλλιτεχνήματα, καθώς το Βρεφοκομείο έγινε Δημοτική Πινακοθήκη. Το 2010, πάει κι αυτή.

Είμαι εδώ, καθισμένη σε ένα άβολο πεζούλι-ξηλωμένων των παγκακίων εδώ και χρόνια, γαρ- και προσπαθώ να πιάσω τον παλμό. Πριν λίγες μέρες, έκανα μια απογευματινή βόλτα, πήρα καφέ από την καφετέρια με την ευγενική και γλυκήτατη ξανθιά μπαργούμαν σχεδόν πάνω στην πλατεία, από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ και περιπλανήθηκα στους δρόμους γύρω της. Η Ευριπίδου, η Διπύλου, λίγο πιο κάτω η αρχαία Ψαρομηλίγκου με τις γάτες της και την απίστευτη θέα της ίσια στο παρελθόν αυτής της ταλαιπωρημένης πόλης, που κάποτε είχε Πύλες, δημοκρατία, αγορά και ηδονή σώμα με σώμα, όχι οθόνη με πληκτρολόγιο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΠΛΑΚΙΤΣΗΣ