Αυτό το κείμενο αναρτήθηκε το Σάββατο το πρωί, 22 Σεπτεμβρίου πριν γίνουν γνωστές διάφορες λεπτομέρειες αλλά και πλευρές του γεγονότος. Το δημοσιοποιούμε έτσι στην αρχική του μορφή.
Για μας μετράει πολύ η ανθρώπινη ζωή, οποιαδήποτε ζωή, και μας εκνευρίζει ο αγριανθρωπισμός, οποιοσδήποτε αγριανθρωπισμός. Αυτά που ακολούθησαν από πολλές πλευρές, ηρωποιήσεις (του κοσμηματοπώλη αλλά και του παιδιού), απολυτότητες, μαγκιές κλπ μας κάνουν να σκεφτόμαστε κάτι που είχαμε γράψει και στην τραγωδία με την φωτιά στο Μάτι.
“Πολλές φορές η διαχείριση ενός κακού είναι χειρότερη από το ίδιο το κακό”.
ΗΠΖ, ανθρωποι γεγονότα, καταστάσεις
11.44 Σάββατο πρωί
Ασφαλώς πρόκειται για την δολοφονία ;;; επίδοξου ληστή – ναρκομανή στην πλατεία Ομονοίας (ταιριάζει και το όνομα με τραγικό τρόπο).
Μια κοινωνία, θεωρητικά, δομείται σε νόμους και σε αυτονόητα. Θεωρητικά… Στην πραγματικότητα ούτε νόμοι πολύ υπάρχουν με την έννοια πως καταργούνται παντοιοτρόπως και πρώτα από όλους από αυτούς που τους εκδίδουν, αλλά και τα αυτονόητα δεν υπάρχουν. Θα υπήρχαν σε μία κοινωνία με κάποια συνοχή, με συμφωνίες πάνω σε πολιτιστικά πρότυπα και άλλα τέτοια παλιομοδίτικα.
Εχτές λοιπόν ένα πρεζάκι (το παιδί σου, το παιδί μου, το παιδί μας) τρικλίζοντας προσπάθησε να… ληστέψει ένα κοσμηματοπωλείο σε πολυσύχναστη περιοχή, σε άσχετη ώρα, με έναν σουγιά. Στην πραγματικότητα όχι απλώς δεν μπορούσε να κάνει τίποτε αλλά πιάστηκε και μόνος του. Έχασε την ψυχραιμία του, προσπαθούσε μάταια να απεγκλωβιστεί ενώ καλά καλά δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος.
Δύο τύποι αφού κατάλαβαν ότι δεν είχαν να κάνουν με κανέναν κουμπουροφόρο δίμετρο αλλά με ένα πρεζάκι για λύπηση άρχισαν να σπάνε τις βιτρίνες, εκεί ακριβώς που είχε λουφάξει το θηρίο. Δεν έχει σημασία εάν κάποιο γυαλί του έκοψε την καρωτίδα, εάν πέθανε από υπερβολική δόση ή από καρδιακή προσβολή λόγο φόβου. Σημασία έχει ο αγριανθρωπισμός των Κάπτεν Ελλήνων, κατά το Κάπτεν Αμέρικα που επέδειξαν μερικοί από το πλήθος που είχε μαζευτεί εκεί γύρω.
Θα αρκούσε ένας άνθρωπος να του μιλήσει, να τον ηρεμήσει, να καλέσουν την αστυνομία που απέχει 50 μέτρα από το συμβάν και να τελειώσει εκεί. Να τελειώσει βέβαια χωρίς να δίνεται κάποια λύση σε ένα τεράστιο πρόβλημα. Αλλά μέχρι να λυθεί αυτό το τεράστιο πρόβλημα, νομιμοποιείται η κοινωνία με την μορφή των αγανακτισμένων να ξεκαθαρίζει τον τόπο με καουμπόικο τρόπο; Εάν κινδυνεύει κάποια ζωή θα μπορούσε κανείς να δεχτεί την αυτοπροστασία. Αλλά εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με κάτι τέτοιο.
Ένας άνθρωπος χάθηκε, μέσα σε έναν κόσμο με ναρκωτικά και ναρκωμένους. Αλήθεια τι είδους ναρκωτικό έπαιρναν αυτοί οι τύποι που έσπασαν την βιτρίνα και χτύπαγαν το κατά κόσμο πρεζόνι;
Η αστυνομία οφείλει να επιληφθεί του θέματος. Το κράτος χρειάζεται να σταθεί σοβαρά απέναντι στα ναρκωτικά.
Σαν κοινωνία εμείς οι ίδιοι τι θα κάνουμε άραγε;
7.32 Σάββατο απόγευμα
Όπως και στο δράμα της φωτιάς στο Μάτι, έτσι και εδώ διάφοροι χρησιμοποιούν το γεγονός για να υπερασπίσουν την δικιά τους αφήγηση. Από την μια ο φιλήσυχος νοικοκυραίος που δολοφονεί και από την άλλη ο κουκουλοφόρος ναρκομανής που ληστεύει και γουστάρει ανομία. Αυτή η καρικατούρα που φτιάχνεται από πολλά ΜΜΕ αλλά και από αμετροεπείς συμπολίτες μας είναι μακριά από την πραγματικότητα.
Για εμάς δεν έχει καμία σημασία ποιος ήταν ο δολοφονημένος, που ανήκε, τι προτιμήσεις είχε. Και είναι αδιανόητο να γίνεται παιχνίδι από πολλούς πάνω σε αυτά! Είτε από αυτούς που καταγγέλλουν, είτε που υπερασπίζουν. Ότι έχει να κάνει με την ανθρώπινη ζωή είναι πολύ σημαντικό, ίσως και ιερό. Σε μερικούς φαίνεται παλιομοδίτικο αλλά δεν πειράζει! Επί της ουσίας μένουμε στον αρχικό μας σχολιασμό. Μπορείτε να γράφετε ότι θέλετε αρκεί να μην είναι απειλητικά για άλλους.
Εάν χρειαστεί, δυστυχώς, θα επανέλθουμε…