Τον υποψήφιο δήμαρχο καλωσόρισε ο πρόεδρος του συλλόγου «Αθηνά» κ. Μανώλης Mπαχλιτζανάκης και μετά την αρχική παρέμβαση του υποψήφιου δημάρχου της Λαϊκής Συσπείρωσης έγιναν αρκετές ερωτήσεις από τους παραβρισκόμενους για ζητήματα που αφορούν το πάρκο, τη γειτονιά τους, τους ΧΕΧ και το πρόβλημα των ναρκωτικών, αλλά και πλευρές της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι αυτής της πόλης. Νωρίτερα είχε προηγηθεί επίσκεψη εκπροσώπων του συλλόγου μαζί με κλιμάκιο της Λαϊκής Συσπείρωσης σε διάφορα προβληματικά μέχρι και σήμερα σημεία του πάρκου.

Ακολουθεί η αρχική τοποθέτηση του Νίκου Σοφιανού:

« Εμείς λέμε καθαρά ότι αυτή η εκλογική μάχη δεν χωρίζεται σε πολλές κάλπες. Για εμάς η μάχη δίνεται ενιαία και για τα προβλήματα που αφορούν το δήμο και γι αυτά που αφορούν την περιφέρεια – την οποία δεν πρέπει να την ξεχνάμε επειδή δεν τη βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας, αν και εσείς στο Πεδίον του Άρεως έχετε εικόνα – όμως γενικά είναι έξω από την αντίληψη του κόσμου. Είναι και αυτή μέσα στο παιχνίδι. Δεν είναι από εδώ ο δήμος και από εκεί η κεντρική πολιτική σκηνή, δηλαδή η κυβέρνηση, οι χθεσινές και η σημερινή. Η πολιτική που ασκούν καθορίζει και τη λειτουργία του δήμου.

Θεωρούμε ότι σε αυτή τη μάχη, σε αυτή την αναμέτρηση έχει συμφέρον ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο επαγγελματίας να ψηφίσει το ΚΚΕ, να το βγάλει ενισχυμένο σε όλες τις κάλπες, ώστε με άλλους όρους να δώσουμε τη μάχη την επομένη των εκλογών. Μπορεί να ακούμε πολλά ωραία λόγια για την Αθήνα, οράματα, σχέδια, εκθέσεις ιδεών λέω εγώ, που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό δηλαδή που είναι ο οργανισμός δήμος Αθήνας με διαρκώς συρρικνωμένες και υποβαθμισμένες υπηρεσίες, με άγρια δημοτική φορολογία που την πληρώνει ο δημότης, με μια γενικευμένη ανταποδοτική λειτουργία, άρα οι υπηρεσίες που προσφέρει ο δήμος πληρώνονται επιπλέον από το δημότη και με μια ασφυκτική καθημερινότητα. Αυτά για να αλλάξουν απαιτούν ένα δήμο και μια δημοτική αρχή αγωνιστική, που να παλεύει μαζί με το λαό, μαζί με τους εργαζόμενους για να δώσει ανάσες.

Βεβαίως ο δήμος δεν μπορεί να λύσει τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Αυτά αφορούν την κυβέρνηση και την κυρίαρχη πολιτική, την οποία όμως πρέπει να την καταδικάσουμε με την ψήφο μας και με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ, της ελπίδας που ήρθε αλλά έφυγε και έδωσε τη θέση της στην κωλοτούμπα, των αντιμνημονιακών που ψήφισαν μνημόνια, αυτών που φέρουν την σημαία όλων των σχεδιασμών από τη Συμφωνία των Πρεσπών μέχρι τους άξονες με τον Νετανιάχου, δηλαδή με το κράτος – τρομοκράτη του Ισραήλ και τόσα άλλα. Όλα αυτά έχουν σχέση.

Κι αν μπούμε στα του δήμου της Αθήνας και του Πεδίου του Άρεως, για το οποίο έχουμε συζητήσει στο δημοτικό συμβούλιο και επανειλημμένα έχουμε αναδείξει ότι πέρα από το φορέα που το έχει στην ευθύνη του και το διαχειρίζεται, το κρίσιμο είναι αν αυτό το πάρκο, αν αυτός ο πνεύμονας πρασίνου, αναψυχής και πολλαπλών δραστηριοτήτων θα μείνει ζωντανό. Τα ναρκωτικά μπορεί να έφυγαν, αλλά οι πιάτσες πήγαν παραδίπλα και ταυτόχρονα οι εικόνες της εγκατάλειψης και της ιδιωτικοποίησης είναι παρούσες στο χώρο. Το είδαμε και με τη μικρή βόλτα που κάναμε νωρίτερα με τους εκπροσώπους του Συλλόγου σας, αλλά και με τα μηνύματα που παίρνουμε για την Πλατεία Πρωτομαγιάς, που είναι έξω από το πάρκο, αλλά η εικόνα της εγκατάλειψης, της απουσίας του δήμου και της περιφέρειας είναι εμφανής.

Είναι κριτήριο για να προβληματιστούμε και να αντιδράσουμε στο μοντέλο του δήμου – επιχειρηματία, που απαιτεί να έχει πλεονάσματα, όπως αυτά που διαφημίζει ο Καμίνης, την ίδια ώρα που τα σχολεία στην Αθήνα έχουν σοβαρά προβλήματα, που κινδυνεύουμε να χάσουμε 35 παιδικούς σταθμούς γιατί δεν έχει ξεκινήσει η διαδικασία πιστοποίησής τους. Την ίδια ώρα που οι υπηρεσίες του δήμου είναι συρρικνωμένες, υποστελεχωμένες και το αποτέλεσμα το εισπράττουμε στην καθαριότητα, στον ηλεκτροφωτισμό, στο πράσινο, στα τεχνικά έργα, στην οδοποιία, με την άθλια κατάσταση που βρίσκονται τα οδοστρώματα. Την ίδια ώρα που οι Αθηναίοι πληρώνουν τα ίδια στο δήμο που πλήρωναν και το 2011. Μόνο που από τότε μέχρι σήμερα έχουμε χάσει το 40% – 50% του εισοδήματός μας – μην αναφερθούμε στις οικονομίες που υπήρχαν και τις έχουν φάει η Εφορία και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές. Και αυτό ισχύει και για τους επαγγελματίες της πόλης που είναι χιλιάδες, και είναι αυτοί που κρατούν ολόκληρες περιοχές της πόλης ζωντανές, απέναντι στην παραβατικότητα, την εγκληματικότητα, στις πιάτσες. Ουσιαστικά αυτός ειδικά ο κόσμος, οι επαγγελματίες, είναι στο κέντρο της φοροεισπρακτικής πολιτικής του δήμου.

Μπορούμε και αλλιώς. Μπορούμε να μειώσουμε δραστικά τα τέλη και να καταργήσουμε την ανταποδοτικότητα. Μπορούμε να σταματήσουμε αυτό το αίσχος της ελεγχόμενης στάθμευσης, το χαράτσωμα κυριολεκτικά για την ενοικίαση του δημόσιου δρόμου. Μπορούμε να βάλουμε άλλες ιεραρχήσεις στην καθημερινή λειτουργία του δήμου. Σκορπίστηκαν εκατομμύρια σε προγράμματα που δεν άφησαν καμία υποδομή στην πόλη. Είναι πολλά τα παραδείγματα και στη συνέχεια τη συζήτησης μπορούμε να τα δούμε και με λεπτομέρειες, γιατί είναι πράγματα που δεν συζητιούνται στη δημόσια αντιπαράθεση. Κι επειδή η κα Δούρου κρύβεται και δεν γίνονται debate για την περιφέρεια Αττικής, διοργανώνουν διαρκώς για το δήμο της Αθήνας.

Πρόσφατα, την περασμένη Κυριακή, έκανε ο Σύλλογος «Επιμένουμε Πεδίον του Άρεως» μία τέτοια συζήτηση με τους υποψήφιους δημάρχους στον Πανελλήνιο. Το θέμα ήταν οι χώροι εποπτευόμενης χρήσης και τα ναρκωτικά. Το θέμα ήταν «Που πήγε η πιάτσα;». Είναι γνωστό που πήγε. Μετακόμισε λίγο παρακάτω. Η αντιμετώπιση όμως του προβλήματος δεν είναι η νομιμοποίηση της πιάτσας, δεν είναι η νομιμοποίηση των ναρκωτικών, γιατί το ακούμε κι αυτό πλέον.

Η λύση είναι μια συνδυασμένη πολιτική που ξεκινάει από την πρόληψη που απουσιάζει από το δήμο της Αθήνας, με υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα Κέντρα Πρόληψης, συνεχίζεται με συνεργασία με τους κατεξοχήν επιστημονικούς φορείς που δίνουν τη μάχη ενάντια στα ναρκωτικά, όπως το ΚΕΘΕΑ, οι θεραπευτικές κοινότητες, οι σύλλογοι γονέων αυτών των κοινοτήτων, το 18 Άνω, συνεχίζεται με την προσπάθεια να προσεγγίσουμε το χρήστη με βάση το προφίλ του για την εξατομικευμένη προσέγγιση, με τα λεγόμενα street work και φυσικά με την προσπάθεια αυτός ο κόσμος να φύγει, από τη χρήση – όσο κοπιαστικό και δύσκολο κι αν είναι – να στηριχθεί και να απεγκλωβιστεί από αυτή τη διαδικασία.

Είμαστε οι μόνοι που λέμε καθαρά ΟΧΙ στους χώρους ελεγχόμενης χρήσης. Και γι αυτό δεν αισθανόμαστε μοναξιά, γιατί ο περισσότερος κόσμος στην Αθήνα είναι αντίθετος, ό,τι και να λένε. Είναι αντίθετος γιατί εμπειρικά καταλαβαίνει ότι η πιάτσα θα μεταφερθεί εκεί που θα είναι οι χώροι εποπτευόμενης χρήσης. Γιατί καταλαβαίνει ότι αυτοί οι χώροι υπονομεύουν την πρόληψη. Δεν μπορεί να δίνεις μάχη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και ταυτόχρονα να νομιμοποιείς χώρους που με την επιτήρηση του κράτους, του α’ ή β’ φορέα, ο εξαρτημένος να εθίζεται στη λογική ότι μπορεί να κάνει χρήση με ασφάλεια. Δεν είναι ασφάλεια ο θάνατος. Τα ναρκωτικά είναι θάνατος, αργός και παρατεταμένος. Υπονομεύουν την προσπάθεια, να βγουν από το λούκι που βρίσκονται αυτοί οι συνάνθρωποί μας, γιατί είναι ψέμματα όταν λένε ότι θα χρησιμοποιηθούν αυτοοί οι χώροι για να τραβήξουν τον εξαρτημένο μακρυά από τη χρήση. Όπως δεν τραβήχτηκε και με τα προγράμματα μεθαδόνης που πριν δέκα χρόνια με τα ίδια επιχειρήματα διαμόρφωσαν μέσα στα νοσοκομεία, με τις πιάτσες να δημιουργούνται έξω από τα νοσοκομεία.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι είναι πολύ θετική η πρωτοβουλία σας να εκφράσετε μαζί με άλλους 14 συλλόγους της Αθήνας την αντίθεσή σας στους ΧΕΧ. Θεωρούμε ότι δεν έχει τελειώσει το θέμα επειδή το θεσμοθέτησαν. Το έχουμε πει ανοιχτά εδώ και τρία χρόνια στο δημοτικό συμβούλιο, γιατί ο κ. Καμίνης είναι από τους πρωτεργάτες στον να φτιαχτούν οι χώροι εποπτευόμενης χρήσης, την ώρα που επί δημαρχίας του τα Κέντρα Πρόληψης του δήμου της Αθήνας φυτοζωούν. Θεωρούμε ότι αυτός ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί. Εξάλλου στην συγκεκριμένη εκδήλωση της Κυριακής, ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ δήλωσε καθαρά ότι μιλάνε για ένα χώρο εποπτευόμενης χρήσης και ότι θα είναι στο κέντρο. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να προστατεύσουν το τουριστικό προϊόν που λέγεται Αθήνα. Ο εξαρτημένος θα παίρνει από την πιάτσα τη δόση του, θα κάνει τη χρήση του στον ΧΕΧ και μετά από 15΄ – 30΄ θα φεύγει, για να ξαναγυρίσει στην πιάτσα και να βρει την επόμενη δόση του. Αυτό είναι το μεγάλο πείραμα για το οποίο χαίρονται οι κύριοι Γερουλάνος, Ηλιόπουλος, Μπακογιάννης και οι άλλοι. Μάλλον όμως τώρα χαμηλώνουν τους υψηλούς τόνους με τους οποίους ξεκίνησαν το Γενάρη και λένε ότι και οι ΧΕΧ δεν είναι πανάκεια, αλλά να το δοκιμάσουμε κι αυτό. Έχει όμως η σημασία η αντίθεση του κόσμου, να τους πιέσει, ώστε να ανοίξουμε το μέτωπο στα ναρκωτικά όπως πρέπει, με φροντίδα για αυτούς τους συνανθρώπους μας, αλλά όχι με υποταγή στο πρόβλημα. »