Δεν μπορώ να λύσω την εξίσωση

Δύο χρόνια έχουν περάσει από τη μέρα που «άλλαξαν οι ζωές μας». Και βαριέμαι πραγματικά να μιλήσω ξανά για τα ίδια και τα ίδια· για την κατήφεια, τον φόβο, το άγχος, την ψυχική μετακίνηση, τις μεγάλες αλλαγές.

Όμως, νομίζω ότι ήρθε η ώρα – στην εκπνοή αυτής της απαίσιας χρονιάς – να πω κάποια πράγματα μακριά από συναισθηματισμούς και κυρίως, μακριά από κομματικές θέσεις. Δεν ξέρω αν θα ταυτιστείτε, αλλά τουλάχιστον θα τα βγάλω από μέσα μου.

1. Ο παραλογισμός στην πολιτική ηγεσία της χώρας έχει αγγίξει κόκκινο. Βασικά έχει υπερβεί το όριο του κόκκινου που φαίνεται με γυμνό μάτι! Από πού να το πιάσω; Από τα παράλογα μέτρα που έφεραν μόνο την αίσθηση ανελευθερίας έως Χούντας; Προσωπικά highlights: η απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 18.00 και μετά τα Σαββατοκύριακα, το κλείσιμο των περιπτέρων (;;;) και η απαγόρευση της μουσικής. Και όλα αυτά ίσχυσαν τη στιγμή που δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για ΜΕΘ, νοσοκομεία, πρόσληψη γιατρών. Αλλά 4000 παπάδες προσλάβαμε. Ε, μη συναντήσουμε τον Άγιο Πέτρο χωρίς να έχουμε εξομολογηθεί. Συνέλθετε. Σοβαρευτείτε. Πώς να σας έχουμε εμπιστοσύνη αν τα λόγια σας αναιρούν τις πράξεις σας και το ανάποδοq Και αφήστε τις μεγαλοστομίες «ξεμπερδέψαμε με τον ιό γιατί είχαμε σχέδιο». Κανένα σχέδιο δεν είχατε, όλα έγιναν κατά τύχη ή κατά ευρωπαϊκές οδηγίες. Με βασική Βιολογία Γ’ Γυμνασίου μαθαίνεις ότι μια πανδημία θέλει δυο τρία χρόνια να κάνει τον κύκλο της. Όμως όσοι δεν το θυμούνται ή δεν είχαν ευκαιρία να πάνε σχολείο γιατί αυτή η χώρα τρώει τα παιδιά της χρόνια τώρα, δεν το ξέρουν και τους παραμυθιάζετε. Θα το ξαναπώ. Σοβαρευτείτε.

2. Αυτή η επαναλαμβανόμενη αναζήτηση ευκαιρίας για διχασμό βρίσκεται στο συλλογικό ασυνείδητο αυτού του κόσμου. Πώς αλλιώς; Αν δεν υπήρχε, δε θα είχαμε καταγράψει χιλιάδες πολέμους στην παγκόσμια ιστορία. Και τώρα είχαμε το ματς εμβολιασμένοι-ανεμβολίαστοι. Ακούστε να δείτε: οι μεν φανατικοί του εμβολίου είστε γραφικοί γιατί δείχνετε εμπιστοσύνη σε θεσμούς που μας έχουν προδώσει, οι δε φανατικοί ψεκασμένοι ανεμβολίαστοι μας έχουν κάνει τα συκώτια μπαλόνια (το είπα ευγενικά) για μία παγκόσμια συνωμοσία, για τσιπάκια, για ελέγχους κ.λπ., λες και δε σε έχουν ελέγξει με το facebook και τις κάρτες, το εμβόλιο περίμεναν. Ναι, είναι και μπίζνα χρυσό μου, να βγάλουν κάνα φράγκο, το ξέρουμε, δεν είσαι εσύ εξυπνότερος. Αμφότεροι σταματήστε το πρήξιμο. Κάπου μπάστα. Κάπου σοβαρευτείτε. Έκανα το εμβόλιο και αν αυτή τη στιγμή δεν είμαι θετική στον κορωνοϊό, θα κάνω την τρίτη δόση στις 5 Γενάρη. Ούτε εγώ πολυψήνομαι να γίνομαι πειραματόζωο σε ένα εμβόλιο που τώρα δοκιμάζεται, αλλά είμαι πολιτικό ον με μία κοινωνική ευθύνη και δεν κοιτάω την παρτάρα μου. Τι άλλο μπορώ να κάνω για να επιστρέψω στη ζωή που ήξερα και να βοηθήσω και τους άλλους να κάνουν το ίδιο; Ή κάνω το εμβόλιο ή κλείνομαι στο κάστρο μου και ρίχνω τα μαλλιά μου ν’ανέβει κάνας πρίγκιπας για παρέα. Μέση οδός δεν υπάρχει. Και επίσης εδώ να πω ότι έχετε πέσει και στη λούπα του «διαίρει και βασίλευε»- γνωστό πολιτικό τρικάκι για να φαγωνόμαστε μεταξύ μας και να μην ασχολούμαστε με τις ηγεσίες.

3. Καλή μου τηλεόραση, σε έχω απορρίψει χρόνια τώρα. Επειδή όμως είμαι σε καραντίνα και Νέτφλιξ Νέτφλιξ έγκωσα, είδα ειδήσεις. Έχουμε πάρει κι εμείς πτυχίο δημοσιογραφίας και ξέρουμε. Η γραμμή είναι «λέω τις ειδήσεις, αλλά τις παρουσιάζω με τέτοιο τρόπο και τέτοια σειρά, κάνοντας συγκεκριμένα ύπουλα σχόλια για να περάσω το μήνυμα που θέλω». Σοβαρευτείτε κι εσείς. Όταν κάνετε ρεπορτάζ για την πληγή της εστίασης που θα χάσει μισθούς τριών μηνών, αφού δε θα δουλέψει ουσιαστικά την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, κάντε αυτό το ρεπορτάζ και αφήστε τα: «Ναι, υπάρχουν ακυρώσεις στην εστίαση, αλλά υπάρχουν και πληροφορίες για διοργάνωση πάρτυ σε σπίτια και πλατείες». Τι μας είπε δηλαδή η – κατά τ’άλλα πολύ συμπαθής σε μένα – ρεπόρτερ; Ότι πάλι εμείς φταίμε για την εστίαση, τον κορωνοϊό, τα νεφελίμ και ό,τι άλλο κι όχι η – το τονίζω-εκάστοτε Κυβέρνηση.

4. Τι λες ρε μεγάλε Πλεύρη; Το γεγονός ότι ζητάμε δωρεάν pcr test εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα; ΤΙ ΛΕΣ; ΑΚΟΥΣ; Ενώ ότι τα πληρώνουμε 60 ευρώ δεν εξυπηρετεί τον κάθε κλινικάρχη; Που πήγα σήμερα και μου είπαν 40 ευρώ το μοριακό, πάω να βγάλω το μετρητό και συμπληρώνει η κοπελίτσα «…και 10 ευρώ η δειγματοληψία»; Λες και μπορούσα να πάω δείγμα μόνη μου ξέρω ‘γω και βαρέθηκα και λέω ας δώσω ένα 10άρικο, σιγά. Το ξέρεις ότι ο ιός εξαπλώνεται ΚΑΙ επειδή οικογένειες δεν έχουν πόρους να καλύψουν το έξοδο; Και σου λένε «να πληρώσω δεν έχω, αναρρωτική δεν μπορώ να πάρω χωρίς θετικό τεστ, πάω στη δουλειά μην τη χάσω κι αυτήν, τι να κάνω;» Σε τι γυάλα ζείτε εν πάση περιπτώσει; Και μην ακούσω το επιχείρημα ότι το rapid έχει δέκα ευρώ. Γιατί ξέρουμε όλοι ότι πολλές φορές βγαίνουν αρνητικά, ενώ νοσείς. Αν είναι να κάνω 6 rapid για να μου βγει θετικό, τότε ας έκανα μοριακό από την αρχή. Αφήσατε και εμάς τους εμβολιασμένους χωρίς δωρεάν τεστ. Άρα δεν πρόκειται για τιμωρητική πολιτική απέναντι στους ανεμβολίαστους. Πρόκειται για αισχροκέρδεια ή καθαρή βλακεία. Αλήθεια, μίζα πήρατε ή ακόμη;

5. Όποιος ξαναπεί το rapid rabbit και το εμβόλιο ενβόλιο, θα φάει φάπα.

6. Κι έρχομαι στα καθ’ ημάς αγαπητοί συμπολίτες. Ακούω από τους πράκτορες που έχω στην πόλη μας κάτι για ατάκες σε εργασιακούς χώρους του στυλ «εσύ ήσουν ο πρώτος που νόσησες, εσύ φταις, μας κόλλησες όλους». Σοβαρά; Έχουμε αυτό το επιχείρημα όταν νοσεί όλη η Αθήνα (στα φανερά, γιατί κάποιοι νοσούν και κρυφά); Απ’όσο ξέρω μπορείς να είσαι ασυμπτωματικός και με κόλλησες εσύ, ρε έξυπνε. Το ξέρεις; Όχι! Γιατί; Γιατί το κράτος δεν σου δίνει τεστ δωρεάν. Και αρχίζει ο φαύλος κύκλος. Τέλος πάντων. Και πες, οκ, άνθρωπος είσαι, το σκέφτηκες. Πρέπει να το πεις; Πρέπει να κάνεις τον άλλον που νοσεί κουρέλι; Πού πήγε η ευγένεια; Η ενσυναίσθηση; Το νοιάξιμο; Ή μήπως η πλειονότητα δεν είχε ποτέ τίποτε από όλα αυτά και αποφάσισε να σταματήσει να προσποιείται μετά από δύο χρόνια ταλαιπωρίας; Άνθρωπος ρε. Ξεχάσατε τι σημαίνει; Έλεος! Φτάνει η μιζέρια, φτάνει η υπερβολή, φτάνει ο σταρχιδισμός, φτάνει ο παρτακισμός. Ας σοβαρευτούμε. Είναι λυτρωτικό να σκεφτόμαστε και κάτι άλλο πέραν του εαυτού μας. Ο Νάρκισσος πνίγηκε που χάζεψε το είδωλό του στη λίμνη, εσύ κι εγώ θα αποτελέσουμε εξαίρεση;

7. Έμαθα να ζω με την προοπτική ότι το πρόγραμμά μου είναι ρευστό και δεν μπορώ να κάνω κανένα σχέδιο για το μέλλον. Ήταν στόχος μου και στην ψυχοθεραπεία. Τώρα που τα κατάφερα, θέλω να πω ότι δεν μ’αρέσει και θέλω να επιστρέψει αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου πίσω. Θέλω πρόγραμμα, σχέδια, όνειρα. Μπορώ να τα έχω πίσω, σας παρακαλώ;