Η μπανάνα ως ποπ σύμβολο, η μπανάνα τραγούδι, η μπανάνα μανία μαϊμούδων και παιδιών, η μπανάνα ως πηγή έμπνευσης. Ο εξωτικός χαρακτήρας της, οι βιταμίνες της, το έντονο κιτρινάκι της, κι όλη η μυθολογία της, την ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα φρούτα.

Κάποτε ήταν είδος πολυτελείας, σήμερα είναι απ’ τα πιο συχνά ψώνια στο καλάθι μας και κλασικό κολατσιό και παραμένει πάντα ο ιδανικότερος παρτενέρ της σοκολάτας (αχ, αυτά τα banana split των παιδικών μας χρόνων).
Ας δούμε διάφορες εμφανίσεις της τροπικής μας φίλης που μας έχουν μείνει αξέχαστες.

ΤΟ ΠΑΓΩΤΟ ΤΗΣ ΕΒΓΑ

Παγωτό με γεύση μπανάνα είναι εύκολο να φανταστούμε. Παγωτό με γεύση μπανάνα και σχήμα μπανάνας όμως;… Πιο δύσκολο. Η ΕΒΓΑ το προσπάθησε, δεν τα κατάφερε και τέλεια, αλλά στην εποχή του ήταν ένα παγωτό-ξυλάκι, που μαζί με το παγωτό-πατούσα έκανε πάταγο. Άχαστη η μπανανοφατσούλα!

ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ «THE VELVET UNDERGROUND & NICO»

Το «The Velvet Underground & Nico» (1967), έμεινε στην ιστορία, τόσο για τις ίδιες τις κομματάρες του, όσο και για το εμβληματικό εξώφυλλο του Andy Warhol (ο οποίος έκανε και την παραγωγή του δίσκου). Ο Lou Reed στα καλύτερά του. Μην αρχίσω για τη θεότητα Nico, γιατί το θέμα μας ήταν η μπανάνα.

ΟΙ «BANANAS» ΤΟΥ WOODY ALLEN

Η κωμωδία «Bananas» (1971) του Woody Allen έχει αυτόν τον τίτλο επειδή στην Αμερική «bananas» σημαίνει τρελό/ος. Κλασικό τρελό στυλ του Allen, λοιπόν, με γρήγορο χιούμορ και ρυθμό, αναφορές στους Marx Brothers και τον Bob Hope και με πρωταγωνιστή (κλασικά) έναν νευρωτικό Νεοϋορκέζο σε μια φανταστική χώρα της Λατινικής Αμερικής. Πόσο λάθος μπορεί να πάει;

Π.Η.Μ.

Δε θα μπορούσε να λείπει από την μπανανόλιστα η Παγκόσμια Ημέρα Μπανάνας – γνωστή και ως Π.Η.Μ – banana day στα αγγλικά. Η Π.Η.Μ. λοιπόν γιορτάζεται κάθε τρίτη Τετάρτη του Απριλίου ως φόρος τιμής και με στόχο να διατυμπανίσει τα οφέλη του κίτρινου, μακρόστενου φρούτου. Οι φαν μπορούνε εκείνη τη μέρα να έχουν έναν λόγο παραπάνω να καταναλώσουν όσες μπανάνες επιθυμούν. Με τις υγείες σας.

Ο ΟΡΟΣ BANANA REPUBLIC

Αναφέρεται σε μια πολιτικά και οικονομικά ασταθή χώρα, με οικονομία που εξαρτάται από τις εξαγωγές φυσικών πόρων και κυρίως μίας καλλιέργειας (π.χ. μπανάνες) η οποία μάλιστα ελέγχεται από εταιρείες του εξωτερικού. Ως αποτέλεσμα έρχεται η διαφθορά, η κοινωνική ανισότητα και η εκμετάλλευση των πολιτών. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1904, από τον Αμερικανό συγγραφέα Ο. Χένρι για να περιγράψει τη Γουατεμάλα και την Ονδούρα.

Η «ΜΠΑΝΑΝΙΑ» ΤΩΝ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Τα παιδιά τραγουδούσαν το 2008 «Δίκτυο, καλώδια, στην κίνηση με κόρνες, κάμερες και μπάτσοι στη γωνιά, εκμετάλλευση, βαράς διάλυση. Πάμε μαζί στην μπανανιά. Άτοκες δόσεις, υποχρεώσεις δε φτάνουν τα λεφτά, ακρίβεια κι εσύ στα ίδια. Ανέβα σε μια μπανανιά» και δυστυχώς, τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Καλή η σκέψη της μπανανιάς, πώς σκαρφαλώνω τώρα;

«BANANA BOAT (DAY-O)» ΤΟΥ Harry Belafonte

Αυτό το τραγούδι το έμαθα πιτσιρίκα από τον Κότσιρα, από μία ηχογράφηση λαίβ δίσκου του. Μου πήρε χρόνια να μάθω το πρωτότυπο, αφού εκείνα τα χρόνια ούτε διαδίκτυο είχαμε ούτε πρόσβαση σε youtube. Μου πήρε ακόμη περισσότερα χρόνια να καταλάβω ότι ο παιχνιδιάρικος σκοπός του μιλάει για τους λιμενεργάτες που στη νυχτερινή βάρδια φορτώνουν μπανάνες στα πλοία και ανυπομονούν να έρθει το φως της μέρας για να πάνε σπίτια τους. Ίσως αυτοί οι εργάτες να μην ήθελαν να βάλουν ούτε μπουκιά μπανάνας στο στόμα τους – και με το δίκιο τους.

ΟΙ «ΜΠΑΝΑΝΕΣ ΜΕ ΠΙΤΖΑΜΕΣ»

Εννοείται ότι η μπανάνα έχει εμπνεύσει και τους δημιουργούς «παιδικών». Οι «Μπανάνες με πιτζάμες» ήταν μία παιδική σειρά με τεράστια επιτυχία στα 90s, στην οποία βλέπαμε τις περιπέτειες δύο μπανανών, του Μπα και του Να. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο αυτές μπανάνες ήταν ηθοποιοί οι οποίοι φορούσαν τις τεράστιες μπανανοστολές, με τις χαρακτηριστικές ριγέ πιτζάμες τους.