Βασικό χαρακτηριστικό της πόλης μας, όπως κάθε μεγαλούπολης, είναι η εντυπωσιακή βιοποικιλότητά της. Ο πλουραλισμός των στοιχείων μπορεί να γίνει αντιληπτός είτε αγναντεύοντας την πόλη ως όλον είτε εστιάζοντας επιμεριστικά στα συνθετικά της.

Καλύτερα, όμως, αυτό να φανεί μέσα από παράδειγμα! Μου αρέσει να παρατηρώ πώς επηρεάζονται και πώς αναδεικνύονται οι ανθρώπινες αισθήσεις στο αστικό τοπίο. Τελευταία, αναζητώ μεμονωμένους δρόμους όπου κυριαρχεί μία αίσθηση σε μεγάλη ποικιλία. Οδούς, δηλαδή, που λειτουργούν ως πρίσματα ξεδιπλώνοντας ετερόκλιτα αρώματα, ακούσματα, υφές, θεάματα ή γεύσεις.

Η ιδέα με επισκέφτηκε ενώ περπατούσα την οδό Δημητρακοπούλου, στο Κουκάκι. Βολτάροντας εκεί εναλλάχθηκαν στα ρουθούνια μου τόσο διαφορετικά αρώματα! Μυρωδιές φρεσκάδας κοινόχρηστων πλυντηρίων, τσιγαρίλα από καφετέριες, αποφορά περιττωμάτων στα χαλάσματα έρημου οικοπέδου, λαχταριστές οσμές από καφεκοπτεία, φούρνους, πιτσαρίες, σουβλατζίδικα. Μια αλληλοδιαδοχή με εκπληκτική ταχύτητα, από βήμα σε βήμα.

Τότε αναλογίστηκα την Αρεοπαγίτου, όπου, ειδικά τα καλοκαίρια, σχηματίζονται μικρά ηχοτοπία στη σειρά, από μουσικούς του δρόμου, δημιουργώντας ένα ακουστικό μωσαϊκό σπάνιο κι ευχάριστο.

Συνέχισα περπατώντας, για να αναπτύξω τη συλλογή μου. Στράφηκα στην αφή των δρόμων, στις εναλλαγές των επιφανειών, τοίχων ή πεζοδρομίων. Διαπίστωσα πως στο Κολωνάκι εμφανίζεται απρόσμενη ποικιλία, σχεδόν διαφορετικό δάπεδο σε κάθε κτήριο. Χαρακτηριστική είναι η ο οδός Σπευσίππου, όπου εφάπτονται πεζοδρόμια με μάρμαρο, πέτρα, με λείες ή ραβδωτές πλάκες, με τσιμεντένια μπαλώματα.

Έπειτα, υπάρχει η Λεωφόρος Αλεξάνδρας. Διασχίζοντάς την, το μάτι δεν χορταίνει να βλέπει κτήρια και μέρη που εμπερικλείουν φοβερές αντιθέσεις: ΓΣΕΕ, Πεδίο του Άρεως, Άρειος Πάγος, νοσοκομείο, προσφυγικά, γήπεδο, ΓΑΔΑ, τράπεζες, όλα μέσα σε λιγοστά χιλιόμετρα: η όραση απολαμβάνει τόσες ετερόκλιτες πληροφορίες!

Όσο για τη γεύση, είχα δύο επιλογές. Θα μπορούσα να αναφέρω πεζόδρομους με λογιών ταβέρνες, σε Ψυρρή, Κουκάκι, Κεραμεικό, ενδεικτικά. Προτιμώ, όμως, να γυρέψω την αίσθηση στον ίδιο τον δρόμο και στα οπωροφόρα του. Προσωπικά, επιλέγω την Καλλιδρομίου, για τις μουριές της! Στην τελική, τούτη η συλλογή είναι καθαρά υποκειμενική. Αποτελεί, βέβαια, και πρόσκληση: για εξερεύνηση και μια φρέσκια ματιά στην πόλη!