Συραΐνα Κούτρα, γιατί οι πρόβες σου είναι σκέτη καταστροφή;

Έχετε φανταστεί ποτέ πώς είναι και πώς φέρεται στ’ αλήθεια ένας μικρός θίασος; Οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές, ο σκηνοθέτης, το άγχος και ο (αυτο)σαρκασμός τους, τα τραγελαφικά τους λάθη, αλλά και αρκετά νεύρα πρωταγωνιστούν σε μια από τις τελικές πρόβες που κάνει ένας θίασος λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασής του. Προσπαθούν να αποδώσουν σωστά το κείμενο και τα τραγούδια τους, αλλά ο δρόμος για την επιτυχία είναι μακρύς και ζόρικος…

Η πολυτάλαντη και bigger than life Συραΐνα Κούτρα γράφει και σκηνοθετεί μια παράσταση που φωτίζει την συνθήκη της πρόβας: Συνθήκη ιερή για τον καλλιτέχνη, αλλά και απαιτητική. Με χιούμορ και ευαισθησία, το έργο «Μια πρόβα σκέτη καταστροφή» επιχειρεί να απομυθοποιήσει ό, τι πιστεύουμε για το τι επικρατεί πριν από κάθε παράσταση, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά συναισθήματα των καλλιτεχνών. Όλα αυτά, μέσα από μια σουρεαλιστική συνθήκη, γεμάτη πρόβα, τραγούδι και,φυσικά, όσο γέλιο αντέξουμε!

Σε σχέση με αυτά τα…σουρεάλ, λοιπόν, και όχι μόνο, ανακρίνουμε την Συραΐνα στο Η Πόλη Ζει, λίγες μέρες πριν την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα της.

Τι είναι αυτή η πρόβα, επιτέλους, που πήγε τόσο στραβά και την λες σκέτη καταστροφή; Μίλησέ μας για αυτό το ενδιαφέρον, πιστεύω, project.

Με μια πρώτη ματιά σίγουρα λυπάσαι ένα σκηνοθέτη που “τραβάει τα μαλλιά του”, σε μια από τις τελικές πρόβες ενός έργου, βλέποντας την δουλειά του να καταρρέει…Με μια δεύτερη ματιά βλέπεις πλέον ξεκάθαρα την ψυχοσύνθεση και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ετοιμάζονται οι ηθοποιοί πριν βγουν στην σκηνή…Βλέπεις την προετοιμασία ενός θιάσου που δεν έχει την καλύτερη επικοινωνία μεταξύ τους, αλλά τους δένει μια βαθιά αγάπη για την σκηνή. Και, φυσικά, την αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον…

Πώς ασχολήθηκες, εξ αρχής, εσύ με το θέατρο; Γνωρίζω ότι ασχολείσαι κυρίως με το τραγούδι.

Εγώ έγραφα από μικρή, πολύ πριν καταλάβω ότι μπορώ και να τραγουδήσω…Έχω ακόμα χειρόγραφες ιστορίες μου από το δημοτικό…Μετά από μια συμμετοχή μου σε μια παράσταση του σχολείου, ερωτεύτηκα το θέατρο, από την πλευρά του δημιουργού και του σκηνοθέτη και ήταν τόσο έντονη η ανάγκη δημιουργίας που ένιωσα, που δεν μπορούσα είμαι μέλος άλλης ομάδας. Έτσι, αποφάσισα να φτιάξω μια δική μου, τους: “Παρ’ ολίγον…Αυτόχειρες!”.

Μέσα από αυτήν, εδώ και είκοσι χρόνια, ανεβάζω δικά μου έργα.

Τι σου αρέσει περισσότερο στην διαδικασία της πρόβας; Και τι δεν γουστάρεις καθόλου σε αυτήν;

Λατρεύω τις πρόβες που έχουν ομαλή ροή… Μου αρέσει τρελά η συνεργασία με ανθρώπους, που αγαπούν και σέβονται την τέχνη τους, που ξέρουν για ποιο λόγο βρίσκονται επάνω στη σκηνή και ποιος είναι ο ρόλος τους σε αυτήν. Έτσι, οι πρόβες μας δεν κρατάνε 12ωρα και είναι ξεκούραστες. Οι συνεπείς συνεργάτες είναι ευτυχία, σε αντίθεση με την δυστυχία που μπορείς να νιώσεις, αν έχεις την ατυχία να συνεργαστείς με ασυνεπείς εγωκεντρικούς νάρκισσους οι οποίοι δεν θα σεβαστούν, εσένα, το κείμενο, ούτε καν την σκηνή που υπηρετούν.

Δυστυχώς αυτό το έχω βιώσει όχι λίγες φορές και δεν έχω χειρότερο…

Πώς κατέληξες σε αυτήν την ομάδα, σε αυτούς τους συνεργάτες; Πες μας δυο λόγια, γιατί είναι σημαντικό πράγμα η χημεία και η συνεργασία.

Ο Ανδρέας Απόστολου είναι μέλος και συνεργάτης της ομάδος μου εδώ και αρκετά χρόνια.Έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές τόσο στο θέατρο, αλλά κυρίως στο τραγούδι. Την Μαρένια Πάλλη, την θαύμασα σαν θεατής, είναι υπέροχη ηθοποιός.Με πήρε η ίδια τηλέφωνο πριν από ένα χρόνο και εξέφρασε την επιθυμία της να συνεργαστεί μαζί μου.Κάναμε μια υπέροχη παιδική παράσταση και τώρα έχω μεγάλη χαρά που μοιράζομαι την σκηνή με δύο αγαπημένους συνεργάτες και φίλους αληθινούς… Είναι τιμή για μένα, που με εμπιστεύονται σε ό, τι κάνω.

Και πώς προέκυψε η συνεργασία με το Αρχελάου θέατρο;

Το Αρχελάου θέατρο είναι ένα νέο θέατρο στον χώρο. Εδώ και έξι χρόνια, είναι σταθμός στην πορεία μου, είναι το καλλιτεχνικό μου σπίτι, όλα μου τα έργα πρώτα ανεβαίνουν στο Αρχελάου, το οποίο βρίσκεται στις Αχαρνές, μια περιοχή της οποίας και εγώ είμαι γέννημα θρέμμα…Εδώ οφείλω να τονίσω ότι ο κ. Σιδηρόπουλος μου έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη εξ αρχής.

Δεν μου ζήτησε ποτέ τίποτα και δεν ενιωσα ποτέ πίεση χρόνου κυρίως στις πρόβες, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για ένα δημιουργό και σκηνοθέτη. Το βρίσκω ένα από τα ωραιότερα θέατρα της Αθήνας…

Τι άλλο ετοιμάζεις μετά από αυτό το πρότζεκτ; Τι να περιμένουμε από σένα;

Θέλω να κάνω πολλά…Κυρίως η “πρόβα” μου να πάει και σε άλλους χώρους γιατί προσαρμόζεται άνετα προς όλα τα γούστα. Θέλω να κάνω μουσικές παραστάσεις!

Το έχω παραμελήσει το τραγούδι και μου έχει λείψει πολύ. Σίγουρα παράλληλα θέλω να ανεβάσω ξανά το ψυχολογικό μου θρίλερ “the beast”(Το κτήνος) το οποίο πραγματεύεται την διασχιστική διαταραχή ταυτότητας (σύμφωνα με το DSM IV), ή διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας.Ένα έργο σοκαριστικό, το οποίο πήρε πολύ καλές κριτικές τον περασμένο χρόνο, και νιώθω ότι δεν έχει κάνει τον κύκλο του…Η μουσική δε, του Θάνου Μπερτσάτου απλά ανατριχιαστική….

Γιατί, τελικά, τα κάνεις όλα αυτά; Τι θες να πετύχεις, τι ονειρεύεσαι, τι προσδοκάς;

Ηθικά και συναισθηματικά, ονειρεύομαι αναγνώριση η καλύτερα δικαίωση, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Η ψυχή μου πρωτίστως, γεμίζει μόνο με την δημιουργία και το τραγούδι…Νιώθω άδεια χωρίς αυτά, πνίγομαι…

Οδηγεί στην χαρά η ενασχόληση με την τέχνη ή μπαλώνει τις πληγές της ζωής; Σε ποια κατηγορία είσαι εσύ περισσότερο;

Σε καμία από τις δύο. Κάτι πολύ πιο περίεργο θα πω: οδηγεί σε συγκίνηση και όχι τόσο σε χαρά και τρώω τις σάρκες μου δημιουργώντας, ανοίγοντας περισσότερο τις πληγές μου παρά κλείνοντας τες.Δεν σου κρύβω ότι τα περισσότερα έργα μου έχουν βιογραφικά στοιχεία μέσα τους…

Αν σε κάποιον δεν αρέσει η παράστασή σου, μπορεί να έρθει να σου το πει; Ή θα τσαντιστείς;

Θέλω να μου το λένε. Ίσως η πρώτη αντίδραση είναι να τσαντιστω, ως παιδί που είμαι προεφηβείας, αλλά θα το ζυγίσω πολύ καλά και θα το λάβω υπόψιν μου…Πολλές φορές έχω διορθώσει τραγικά λάθη επειδή κάποιος μου το είπε.Οι κακές κριτικές με έφτασαν εδώ…

Εσένα ως θεατή τι σε συγκινεί, τι σε ξεσηκώνει ψυχικά περισσότερο σε μια θεατρική παράσταση;

Ό,τι καταφέρνει να με μεταφέρει κάπου αλλού, μέσα από την εικόνα που βλέπω, την οποία συνδημιουργούν η ερμηνεία, ο φωτισμός και ο ήχος…

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«ΜΙΑ ΠΡΟΒΑ…ΣΚΕΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!»