Όταν κατεβαίνω στο κέντρο για πρωινές δουλειές, στην Ομόνοια στη Σωκράτους το ξεχασμένο πηγάδι περιμένει το θύμα του. «Κτιστάκης – Λουκουμάδες Χανίων» λέει η ταμπέλα. Τα μικρά, ολοστρόγγυλα λουκουμαδάκια του φαίνονται κάπως στεγνά στα μάτια ενός πρωτάρη. Τίποτα δεν μαρτυρά την άκρως σιροπιαστή συνέχεια που ακολουθεί. Αφού ροδίσουν, έρχονται σερβιρισμένα σε ένα μεταλλικό πιατάκι, πασπαλισμένα με μπόλικη κανέλα και σουσάμι. Στην πρώτη μπουκιά το στόμα γεμίζει σερμπέτι. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτή την παλαιού τύπου σιροπιαστή έκρηξη ευτυχίας στον ουρανίσκο.

Παρακάτω στο τέρμα της Πατησίων είναι η θρυλική «Χαρά» ένα ρετρό ζαχαροπλαστείο με σέπια γυάλινους τοίχους, το παλιομοδίτικο σήμα της και έναν τεράστιο καφέ κατάλογο. Τα γλυκά έχουν ονόματα όπως Ρόκι, Φωλιά του Κούκου, Μαρακαΐμπο (σοκολάτα γάλακτος με βύσσινο) και Πάσχα (μπακλαβάς με παγωτό καϊμάκι). Οι διάσημες σπεσιαλιτέ όμως είναι δύο: πολίτικο εκμέκ και παγωτό Σικάγο. Χτυπάω αλύπητα και τα δύο και φεύγω πάντα μ’ πλατύ χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά.

Λίγο πιο κάτω στον Άγιο Νικόλαο απέναντι από τον ηλεκτρικό, ελλοχεύει το περιβόητο «γαλακτομπούρεκο Κοσμικόν» Εδώ είναι ο ναός του γλυκατζή. Όποιος δεν έχει φάει, δεν ξέρει τι χάνει. Η κόλαση προσωποποιημένη σε γλυκό! Όλη η γειτονιά μοσχομυρίζει φρέσκο βούτυρο…
Στην Κηφισίας επίσης στο ύψος του Γηροκομείου δε γλυτώνεις ποτέ! Οι ενέδρες είναι δύο και αντικριστές. Είτε ανεβαίνεις είτε κατεβαίνεις, οι περίτεχνες καφέ επιγραφές σε καθηλώνουν: «Κωνσταντινίδης» Πρώτη επιλογή το μιλφέιγ. Απλά θεϊκό. Αλλά και το εκμέκ και η σοκολατόπιτα δεν πάνε πίσω. Αγνά υλικά, κορυφαία ποιότητα. Respect.

Ποιος δεν θυμάται όμως την καταπληκτική σκηνή με τον Γιώργο Κωνσταντίνου στην ταινία «Χτυποκάρδια στα Θρανία», που έκανε το προφιτερόλ διάσημο σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Στους Αμπελόκηπους λοιπόν και συγκεκριμένα στη Σεβαστουπόλεως βρίσκεται το ντεμοντέ εμφανισιακά ζαχαροπλαστείο «Ανδριάς». Αναμφισβήτητα πρόκειται για το καλύτερο προφιτερόλ της πόλης. Σε ατομική μερίδα ή ακόμα και σε τούρτα, το προφιτερόλ του Ανδριά είναι ασυναγώνιστο. Με μπόλικη παχύρρευστη σοκολάτα να τυλίγει τα φρέσκα σου γεμισμένα με αφράτη σαντιγί, δημιουργεί ένα υπέροχο αποτέλεσμα που λειώνει απολαυστικά στο στόμα

Στη Χαριλάου Τρικούπη είναι ο περιβόητος «Ασημακόπουλος» Άνοιξε το 1915 και μέχρι το 1950 ήταν γαλακτοπωλείο. Έχει φοβερές κρέμες, γιαούρτια και ριζόγαλα, πάστες, άφθαστο κοκ και τρουφάκια. Λίγο ακριβός αλλά αξίζει τα λεφτά του…

Το «Αριστοκρατικόν», Βουλής 7 στο Σύνταγμα άνοιξε το 1928 και έκτοτε έχει τα ίδια εκλεκτά τρουφάκια και χειροποίητες σοκολάτες, απλές ή γεμιστές με επιλεγμένους καρπούς από όλη την Ελλάδα: δαμάσκηνα Σκοπέλου, φιστίκια Αιγίνης, κάστανα Πηλίου, βύσσινα Τριπόλεως είναι μερικές μόνο από τις πρώτες ύλες που εσωκλείονται στα φημισμένα σοκολατάκια του. Μπουκιά και συχώριο!

Στο Παγκράτι είναι η «Τούλα» που κάνει φοβερό Πολίτικο τσουρέκι με μαχλέπι, μαστίχα και βούτυρο γάλακτος.

Στη Μαρίκας Κοτοπούλη στην Ομόνοια, βρίσκεται η «Στάνη» Δεν ξέρεις τι να πρωτοπαραγγείλεις. Φρέσκο ανθόγαλο, κρέμες βανίλιας και σοκολάτας, ρυζόγαλα και φυσικά αγελαδινό και πρόβειο γιαούρτι με ένα δάκτυλο πέτσα, καρύδια και μέλι. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος… Βάζω λοιπόν μιά άνω τελεία, με ένα σχετικό τραγουδάκι που σκάρωσα καταβροχθίζοντας ένα ταψί γαλακτομπούρεκο.

Η ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ
ΚΑΝΕΙ ΜΠΡΑΤΣΑ:

Η μπουγάτσα κάνει μπράτσα
το μιλφέιγ κοιλιακούς
γράμμωση το παντεσπάνι
και η σοκολάτα μους.

Το εκμέκ αδυνατίζει
για κορμί φανταστικό
πάντα να το συνοδεύεις
με γαλακτομπούρεκο.

ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ
ΓΛΥΚΑΚΙΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ
ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ
ΓΛΥΚΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ!

Κανταΐφι ένα ταψάκι
κι από πάνω παγωτό
μαραθώνιο θα κάνεις
και ρεκόρ στα εκατό.

Το τσουρέκι σ’ ανεβάζει
ένα κλικ σαν αθλητή
κι η μηλόπιτα γυμνάζει
σφίγγει όλο το κορμί.

ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ
ΓΛΥΚΑΚΙΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ
ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ
ΓΛΥΚΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ!

Η μπουγάτσα κάνει μπράτσα
ραχιαίους το παρφέ
γλουτιαίους τα λουκούμια
αντοχή το κιουνεφέ.

Δυό κιλά red velvet τούρτα
μιά γωνία μπακλαβάς
και με τρεις ντουζίνες δίπλες
για Ολυμπιονίκης πας!