Εγώ όλα τα παρακάτω τα φαντάζομαι να συμβαίνουν μέσα σε κάποιο πουσουκού. Γιατί είμαι εργαζόμενο κορίτσι και τις καθημερινές δεν τις εμπνέω πια και μ’ έχουν αφήσει στην ησυχία μου.
Η σχέση μου με τον Σεπτέμβρη είναι μία σχέση εκρηκτική. Μ’ αρέσει γιατί με βάζει ξανά σε πρόγραμμα (παρθένος γαρ, έχω και τα γενέθλιά μου), γιατί εγκαινιάζει το φθινοπωράκι που το χρειαζόμαστε οι άνθρωποι περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε και είναι και η εποχή που υπακούει στη βαρύτητα. Η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει ελαφρώς και μπορείς να κάνεις συνδυασμούς ρούχων τύπου κοντό κάτω μακρύ πάνω και τούμπαλιν, που είναι πολύ σέξι γιατί είχαμε συνηθίσει στη γύμνια του καλοκαιριού και το μάτι τώρα ποθεί το ντυμένο. Γενικά αυτή η εποχή είναι σέξι ρε.
Για τον εμπλουτισμό της φθινοπωρινής γκαρνταρόμπας, λοιπόν, προτείνω Astrakrem στα αγαπημένα Εξάρχεια για να γεμίστε πρωτότυπα χρώματα και μοτίβα.
Έτσι όπως είσαι στη Μπενάκη, δεν χρειάζεται να κουνηθείς πολύ, βάζεις μπρος για Σανταρόζα. Προσοχή! Την οδό Σανταρόζα. Σε αυτό το κρυφό πεζοδρομάκι που δεν το πιάνει το μάτι σου και ενώ είσαι κέντρο καράκεντρο νομίζεις ότι είσαι σε νησί, υπάρχει ένα καφέ-μπαρ φο βε ρό! Ο λόγος για το The Sidebar. Μίνιμαλ αισθητική, καλές τιμές, φιλικότατος Φίλιππος (ο ιδιοκτήτης) και στοά έχουμε βεβαίως βεβαίως καθότι στην καρδιά είμαστε έρμπαν φάση καθαρόαιμη. Κάθεσαι για καφέ ή έρλι κοκτέιλ και απολαμβάνεις την ομορφιά. Σε αυτό το μαγαζί, που ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, κάναμε τις προάλλες τα γενέθλια του φίλου μου με τούρτα μπίτερ από το Πορτατίφ (μα τι ζαχαροπλαστείο!) και περάσαμε θαυμαστά.
Το Σάββατο είναι και η μέρα που προλαβαίνω να αγοράσω βιβλία και κοιτάξτε τι κάνω: έχω προδώσει προ πολλού τα μεγάλα βιβλιοπωλεία και επιλέγω μικρά βιβλιοπωλεία γειτονιάς. Ναι, το ξέρω γκρινιάρα φιλενάδα μου ότι έτσι γρήγορα που έχεις συνηθίσει να τα κάνεις όλα σε ενοχλεί που δεν μπορείς να πάρεις το βιβλίο κατευθείαν στο χέρι γιατί τα μικρά βιβλιοπωλεία δεν έχουν μεγάλη γκάμα κλπ κλπ, ΑΛΛΑ, μπορείς πολύ απλά να το παραγγείλεις μία, άντε το πολύ δύο μέρες πριν και τσουπ! να σε περιμένει τη μέρα που θα έχεις κανονίσει. Εγώ αυτό κάνω με το Amarillo suave και έχω βρει την υγειά μου. Και στηρίζω μικρά μαγαζιά και δεν μου τα πρήζει η πολυκοσμία κι η βαβούρα. Και ο Κώστας (ιδιοκτήτης), αν πίστευα στους αγίους, θα έλεγα ότι είναι ένας σύγχρονος τέτοιος.
Και αφού η ζέστη καλά κρατεί, τα μεσημέρια των σαββατοκύριακων στην πόλη θέλουν τρία πράγμα: ψαράκι / μπυρίτσα / τσιπουράκι. Και δεν υπάρχει σωστότερο, τιμιότερο και ομορφότερο μέρος από τις Μουρίες στα όρια Mεταξουργείου με Κολωνό. Τα τραπεζάκια έξω και ο παχύς ίσκιος των επιβλητικών πλατανομουριών, μαζί με τα τρελά θαλασσινά μεζεδάκια, στήνουν την καλύτερη μεσημεροκατάσταση μακριά από τις φασαριόζικες αθηναϊκές πιάτσες (τα παιδιά που δουλεύουν θα σας μείνουν αξέχαστα).
Παίρνει να βραδιάζει και αφού δε δουλεύεις αύριο, είπαμε, πουσουκου, θα τη συνεχίσεις τη βόλτα σου και επειδή Πάντα θα γυρνάμε στα Εξάρχεια, όπως ονομαζόταν κι ένα παλιότερο αφιέρωμά μας, συνεχίζεις κι εσύ για ποτό σε αυτό το απόλυτο ΜΠΑΡ, το μπαρ το σωστό, το τρου, που δεν έχει καφετιέρα (ναι, αυτός είναι ο ορισμός του μπαρ, φίλε μου), το 37. Μουσική έξω από τα τετριμμένα και ατμόσφαιρα μυσταγωγική-απογειωτική. Πιάσε παράθυρο για να χαζεύεις την Μπενάκη.
Και επειδή σιχαίνομαι τα ιδρύματα τύπου Ωνάση, Νιάρχος κλπ, δε θα σου προτείνω να πας να δεις το Bros του Καστελούτσι που ανεβαίνει από τις 28/9-02/9. Ή μήπως θα σε αφήσω να κάνεις μία εξαίρεση γιατί πραγματικά θα αξίζει η παράσταση και επειδή το να δεις Καστελούτσι είναι εμπειρία ζωής, παρόλο που δυστυχώς «έρχεται» σε ένα απ’ αυτά τα σουπερμάρκετ τέχνης. Αααχ, το είπα και ξαλάφρωσα.
Για τις φθινοπωρινές βραδιές πρέπει οπωσδήποτε να δείτε στο σπίτι το The house. Ένα αισθητικά πανέμορφο ανιμέισιον, ευαίσθητο και συνάμα σκληρό και σκοτεινό που σίγουρα σε βάζει να σκεφτείς. Πίτσα και κρεβάτι είναι ο αγαπημένος μου τρόπος θέασης εδώ και χρόνια (ο καναπές με έχει κουράσει).
*Προτεινόμενη ποδαράτη βόλτα εβδομάδας (γιατί έχει μεγάλη αξία να το ζούμε και χωρίς κατανάλωση, όσο μας παίρνει): ξεκίνα από την πλατεία Μεταξουργείου, πιάσε την Κωνσταντινουπόλεως και περπάτα την πλάι στις γραμμές του τρένου για όσο πάει. Στους παρεξηγημένους, «δευτεροκλασάτους» δρόμους της Αθήνας θα βρεις τις πιο ενδιαφέρουσες εικόνες.