Ο Βαγγέλης Λάσκαρης παρουσιάζει στη σκηνή του Vault τους "Ηλίθιους" αυτού του κόσμου

Ο Βαγγέλης Λάσκαρης παρουσιάζει στη σκηνή του Vault τους “Ηλίθιους” αυτού του κόσμου

Η συνέντευξη έγινε πριν το κλείσιμο των θεάτρων, κινηματογράφων και κέντρων αναψυχής. Μόλις ξανανοίξουν τα θέατρα, η παράσταση θα συνεχιστεί.

Από την Τετάρτη, στον Πολυχώρο Vault, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του Λαρς Φον Τρίερ “Οι Ηλίθιοι” σε διασκευή και σκηνοθεσία του ευρηματικού Βαγγέλη Λάσκαρη. Ο Βαγγέλης ασχολείται χρόνια με το θέατρο έχει δημιουργήσει την ομάδα Prova T.O. και φέτος, αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα έργο για να δώσει φωνή στους “αδύναμους και διαφορετικούς αυτού του κόσμου”.

Εμείς μιλήσαμε μαζί του, αρχικά γιατί μας έκανε εντύπωση που κάποιος “τόλμησε” να ασχοληθεί θεατρικά με αυτό το αριστούργημα και δεύτερον, γιατί ο Βαγγέλης ξεκαθαρίζει εκ των προτέρων ότι στην παράσταση του, διατηρεί το μανιφέστο του Τρίερ (Dogme ’95) και το φέρνει στα μέτρα της θεατρικής αφήγησης.

Ο Βαγγέλης λοιπόν, μας μιλάει λιτά και ουσιαστικά, μεταφέροντάς μας τόσο το όραμά του, όσο και τη θεώρησή του απέναντι στο θέατρο.

Εμείς έχουμε να πούμε ότι σίγουρα αυτήν την παράσταση δεν πρέπει να τη χάσετε!

Πες μας λίγα λόγια για σένα και την ομάδα Prova T.O.

Με λένε Βαγγέλη, από μικρός δεν μου άρεσε το όνομα μου αλλά μου άρεσε ο παππούς μου – που τον έλεγαν Βαγγέλη κι αυτόν – κι ήταν ωραίος άνθρωπος. Κάνω θέατρο με την καλλιτεχνική κολλεκτίβα με το αστείο όνομα ProvaT.O. Στην ProvaT.O. κάνουμε θέατρο που ζητάει από τον ηθοποιό να μένει ενεργός. Κάνουμε θέατρο που δεν εντυπωσιάζει με την τεχνολογία και τα εφέ. Φτιάχνουμε και λέμε ιστορίες για το πώς ζουν σήμερα οι άνθρωποι. Κάνουμε θέατρο που θέτει ερωτήματα στο θεατή χωρίς να του δίνει έτοιμες απαντήσεις. Πιστεύουμε πως οι ερωτήσεις στο θέατρο είναι πιο σημαντικές από τις απαντήσεις. Στην ProvaT.O. πιστεύουμε πως η δουλειά μας είναι πράξη πολιτική και φυσικά πράξη ευθύνης απέναντι στο κοινό, αλλά κυρίως απέναντι στους εαυτούς μας. Δεν πιστεύουμε στην αυστηρή προσέγγιση μίας συγκεκριμένης μεθόδου όσον αφορά στον τρόπο που κάνουμε θέατρο, αντίθετα, αντλώντας τις επιρροές μας από τους προκατόχους μας και τους συνοδοιπόρους μας, αναλύουμε, πειραματιζόμαστε και συνθέτουμε. Φτιάχνουμε τη δική μας μέθοδο, τον δικό μας τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το θέατρο και τον κόσμο μας σήμερα.

Είναι η πρώτη σου σκηνοθετική δουλειά;

Οι “Ηλίθιοι” θα είναι η 10η σκηνοθεσία μου.

Πώς αποφάσισες να καταπιαστείς με αυτό το έργο;

Αποφάσισα να δουλέψω αυτό το έργο για πολλούς λόγους. Θα σας πω έναν. Με την παράσταση αυτή θα μιλήσουμε για τους “Ηλίθιους” αυτού του κόσμου, τους αθώους, τους αδύναμους, τους διαφορετικούς και θα τους δώσουμε φωνή για να συγκρουστούν με την ρητορική της κανονικότητας.

Γιατί να έρθει κάποιος να δει αυτήν την παράσταση;

Γιατί η παράσταση μας είναι ιδιαίτερη και διαφορετική από όσα έχεις συνηθίσει. Γιατί οι ιστορίες που φτιάχνει ο Τρίερ είναι μικρά αριστουργήματα. Γιατί αν έρθεις θα μπορέσεις να δεις πως ένα ακραίο έργο του Τρίερ μπορεί να σε συγκινήσει. Και τέλος, γιατί σε μια μικρή σκηνή θα δεις 6 φανταστικούς ηθοποιούς.

Πόση δυσκολία βρήκες στο να εφαρμόσεις τις αρχές του Dogma ’95 και να τους προσαρμόσεις στη θεατρική πραγματικότητα;

Λειτούργησε περισσότερο σαν παιχνίδι. Το να φτιάξουμε τo δικό μας πλαίσιο κανόνων ήταν μια επιλογή που κάναμε από την αρχή. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε την διαδικασία της μετεγγραφής του φιλμ σε θεατρικό έργο χωρίς περιορισμούς, οι οποίοι υπήρξαν δομικοί και στη δημιουργία του πρωτότυπου έργου.

Πώς είναι “στημένη” η παράσταση; Οι θεατές “συμμετέχουν” με ένα τρόπο στη δράση;

Όπως σε όλες μου, τις παραστάσεις μου θέλω να έχω στο επίκεντρο τον ηθοποιό και το θεατρικό έργο. Μου αρέσει ότι είναι λιτό και απλό. Χρησιμοποιώ μόνο ό,τι είναι απαραίτητο. Οι θεατές πάντα συμμετέχουν ακόμα και άθελα τους στη θεατρική πράξη. Η παράσταση πάντως δεν είναι interactive.

Πώς κρίνεις τη σημερινή κατάσταση στα θεατρικά δρώμενα; Ήταν μία δύσκολη θεατρική χρονιά όπως λένε; Γιατί πιστεύεις ότι ο κόσμος δεν πάει στο θέατρο;

Δεν παρακολουθώ τα ταμεία των θεάτρων, άρα δεν έχω γνώμη. Βλέπω πάντως ένα υψηλό επίπεδο καλλιτεχνικής δημιουργίας στην χώρα μας, που όμως δε στηρίζεται. Πολλοί άνθρωποι παλεύουν μόνοι τους. Ηλίθιοι κι αυτοί. Τώρα δεν ξέρω αν ο κόσμος πάει θέατρο. Ο κόσμος κατά κύριο λόγο πάει εκεί που τον στέλνουν και βλέπει αυτά που θέλουν να δει. Από εκεί και πέρα, αν θες να ψαχτείς, επιλογές και προτάσεις υπάρχουν.